Komorowo: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Charakterystyka fizjograficzna) |
(→Zabytki) |
||
| Linia 52: | Linia 52: | ||
Na terenie wsi znajduje się [[dwór w Komorowie|dwór]] z XIX w., którego pierwszym właścicielem był generał [[Szlinger]]. | Na terenie wsi znajduje się [[dwór w Komorowie|dwór]] z XIX w., którego pierwszym właścicielem był generał [[Szlinger]]. | ||
| − | |||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 20:35, 12 lis 2013
| Komorowo | |
| | |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | nidzicki |
| Gmina | Janowo |
| Sołectwo | Komorowo |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Kod pocztowy | 13 - 113 Janowo |
| Tablice rejestracyjne | NNI |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Komorowo | |
| Położenie na mapie Polski  Komorowo | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Komorowo (Camerau, Cammerau, niem. Mückenhausen, od 1938 r. Grossmückenhausen) – duża wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Janowo. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Bożena Majewska.
Charakterystyka fizjograficzna
We wsi znajduje się siedziba Leśnictwa Komorowo. Komorowo znajduje się nieopodal Jeziora Zawadzkiego. Miejscowość położona jest na terenie gminy Janowo, która znajduje się w zasięgu trzech mezoregionów fizyczno-geograficznych: Równiny Kurpiowskiej, Równiny Mazurskiej, Wysoczyzny Ciechanowskiej. Rzeźba terenu Wysoczyzny jest falista, miejscami pagórkowata, z wysokościami rzędu 150-200 m n.p.m. Część wschodnia natomiast równiną sandrową (Równina Kurpiowska) o rzędnych 140-150 m n.p.m. Miejscami występują tutaj pagórki czołowomorenowe o wysokości względnej do 30 m. Na terenie gminy odnajdziemy osady polodowcowych piasków, żwirów oraz lokalnie glin zwałowych. Ponadto gdzieniegdzie znajdują się płytkie osady – torfy oraz mioceńskie piaski mułkowate. Znaczącą formą morfologiczną jest dolina rzeki Orzyc, o szerokości przeważnie od 200 m do 700 m.
Dzieje miejscowości
Miejscowość lokowano przed 1437 r. W tym roku, bowiem wójt niborski Jakub Michaelis nadał Pawłowi Wichartz ziemię: 2 włók, 2 sady i 6 mórg łąk. W 1544 r. książę Olbracht nadał Cherubinowi Kosmaczewskiemu 46 włók na prawie lennym. Cherubin otrzymał prawo swobodnego połowu ryb w jeziorach: Schönau i Rukowa. Kosmaczewski miał obowiązek pełnienia jednej służby rycerskiej. W 1556 r. Kosamczewski oddał córce Annie i jej mężowi Stanisławowi Pączkowskiemu 23 włóki. W 1600 r. była tu wyłącznie polska ludność. W latach 1709–1711 wieś została wyludniona przez zarazy.
W 1717 r. Komorowo było podzielone na: Pentzken i Schönau – 23 łany oraz Lomno – 23 łany. W 1751 r. 10 pustych łanów obsadzono asekurantami. Wówczas 2 łany otrzymali – Lorenz Bomballa i Simon Ogrysek, zaś po 1 łanie – Christoph Lach, Franziskus Komorowski, Adam Kopitka, Joseph Bomballa, Martin Bomballa, Jan Bomballa . W 1791 r. Komorowo zostało osadą targową. Na przełomie XVIII/XIX w. we wsi powstała szkoła. W XIX w. Komorowo stanowiło dobra szlacheckie. W XIX w. miejscowość należała do powiatu niborskiego. Odbywały się tutaj 2 jarmarki.
Zabytki
Na terenie wsi znajduje się dwór z XIX w., którego pierwszym właścicielem był generał Szlinger.
Bibliografia
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. IV, Warszawa 1880 - 1914.
Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Reznera, Nidzica 2012, s. 165 - 202.
