Kriwe: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzono nową stronę "'''Kriwe''', Criwe. Nazwa określająca kapłana pruskiego (bałtyjskiego). Piotr z Dusurga w swojej Kronika ziemi pruskiej | Kronice ziemi prusk...") |
|||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Obecnie badacze tego zagadnienia skłaniają się do twierdzenia, iż słowo „kriwe” oznaczało jeden z rodzajów kapłanów, obok [[tulisz | tuliszów]], [[ligasz | ligaszów]] i [[wurszajtis | wurszajtisów]]. Kriwe to główny kapłan każdego z okręgów osadniczych. Nazwa ta mogła się wiązać z atrybutem kapłańskim – poskręcanej i powykrzywianej drewnianej laski zwanej krzywulą. Kriwe za pomocą laski krzywuli miał „krzywać”, czyli „wróżyć, zamawiać, czarować”. Składał też ofiary bogom. | Obecnie badacze tego zagadnienia skłaniają się do twierdzenia, iż słowo „kriwe” oznaczało jeden z rodzajów kapłanów, obok [[tulisz | tuliszów]], [[ligasz | ligaszów]] i [[wurszajtis | wurszajtisów]]. Kriwe to główny kapłan każdego z okręgów osadniczych. Nazwa ta mogła się wiązać z atrybutem kapłańskim – poskręcanej i powykrzywianej drewnianej laski zwanej krzywulą. Kriwe za pomocą laski krzywuli miał „krzywać”, czyli „wróżyć, zamawiać, czarować”. Składał też ofiary bogom. | ||
| − | + | [[Kategoria:Dzieje]] | |
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Wersja z 18:12, 28 lip 2014
Kriwe, Criwe. Nazwa określająca kapłana pruskiego (bałtyjskiego). Piotr z Dusurga w swojej Kronice ziemi pruskiej napisał, iż w miejscu zwanym Romowe mieszkał człowiek zwany Kriwe. Był on głównym kapłanem kult pogańskiego wszystkich ludów bałtyjskich, niczym papież w Rzymie.
Dawniej wyrażono też pogląd, iż słowo Kriwe było imieniem własnym osoby – ostatniego kapłana pruskich bogów, strażnika świętego ognia, w Nadrowii. Inne ziemie plemienne również miały mieć podobnych kapłanów ognia.
Obecnie badacze tego zagadnienia skłaniają się do twierdzenia, iż słowo „kriwe” oznaczało jeden z rodzajów kapłanów, obok tuliszów, ligaszów i wurszajtisów. Kriwe to główny kapłan każdego z okręgów osadniczych. Nazwa ta mogła się wiązać z atrybutem kapłańskim – poskręcanej i powykrzywianej drewnianej laski zwanej krzywulą. Kriwe za pomocą laski krzywuli miał „krzywać”, czyli „wróżyć, zamawiać, czarować”. Składał też ofiary bogom.
Bibliografia
Piotr z Dusburga, Kronika ziemi pruskiej, tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.
R. Tomicki, Czy Kriwe krzywał? Kilka uwag o pożytkach z przeżytków, [w:] Archeologia w teorii i praktyce, red. A. Buko, P. Urbańczyk, Warszawa 2000.
Łucja Okulicz-Kozaryn, Dzieje Prusów, Wrocław 2000.
Grzegorz Białuński, Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów, Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen, z. 1 (2002).
Antoni Mierzyński, Romowe. Rozprawa archeologiczna, Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego, 1900, t. XXVII, z. 1–2.
