Kriwe: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Bibliografia) |
(→Bibliografia) |
||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Piotr z Dusburga, ''Kronika ziemi pruskiej'', tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.<br/> | Piotr z Dusburga, ''Kronika ziemi pruskiej'', tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.<br/> | ||
| − | + | Ryszard Tomicki, ''Czy Kriwe krzywał? Kilka uwag o pożytkach z przeżytków'', [w:] ''Archeologia w teorii i praktyce'', red. A. Buko, P. Urbańczyk, Warszawa 2000.<br/> | |
Łucja Okulicz-Kozaryn, ''Dzieje Prusów'', Wrocław 2000.<br/> | Łucja Okulicz-Kozaryn, ''Dzieje Prusów'', Wrocław 2000.<br/> | ||
Grzegorz Białuński, ''Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów'', Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen, z. 1 (2002).<br/> | Grzegorz Białuński, ''Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów'', Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen, z. 1 (2002).<br/> | ||
Wersja z 21:06, 24 lip 2015
Kriwe, Criwe – nazwa określająca kapłana pruskiego (bałtyjskiego).
Historia
Piotr z Dusurga w swojej Kronice ziemi pruskiej podawał, iż w miejscu o nazwie Romowe mieszkał człowiek zwany Kriwe. Był on głównym kapłanem kultu pogańskiego wszystkich ludów bałtyjskich. Pełnił zatem funkcję dającą się porównać z funkcją papieża w Rzymie.
Dawniej wyrażono też pogląd, iż słowo kriwe było imieniem własnym ostatniego kapłana pruskich bogów, strażnika świętego ognia w Nadrowii. Inne ziemie plemienne również miały mieć podobnych kapłanów ognia.
Obecnie badacze tego zagadnienia skłaniają się do twierdzenia, iż słowo kriwe oznaczało jeden z rodzajów kapłanów, obok tuliszów, ligaszów i wurszajtisów. Kriwe to główny kapłan każdego z okręgów osadniczych. Nazwa ta mogła się wiązać z atrybutem kapłańskim – poskręcaną i powykrzywianą drewnianą laską zwaną krzywulą. Kriwe za pomocą krzywuli miał krzywać, czyli wróżyć, zamawiać, czarować. Składał też ofiary bogom.
Bibliografia
Piotr z Dusburga, Kronika ziemi pruskiej, tłum. S. Wyszomirski, Toruń 2004.
Ryszard Tomicki, Czy Kriwe krzywał? Kilka uwag o pożytkach z przeżytków, [w:] Archeologia w teorii i praktyce, red. A. Buko, P. Urbańczyk, Warszawa 2000.
Łucja Okulicz-Kozaryn, Dzieje Prusów, Wrocław 2000.
Grzegorz Białuński, Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów, Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen, z. 1 (2002).
Antoni Mierzyński, Romowe. Rozprawa archeologiczna, Roczniki Towarzystwa Przyjaciół Nauk Poznańskiego, 1900, t. XXVII, z. 1–2.
