Leopold Szczerbicki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 17: | Linia 17: | ||
|Plik:Szczerbicki4.jpg|Z archiwum Janusza Poryckiego | |Plik:Szczerbicki4.jpg|Z archiwum Janusza Poryckiego | ||
}} | }} | ||
| − | =Działacze= | + | ==Działacze== |
Znany przede wszystkim z dokonań w lekkiej atletyce, uprawiał również koszykówkę, piłkę ręczna i inne dyscypliny. W 1935 r. na Halowych Mistrzostwach Polski w lekkiej atletyce zdobył złoty medal w skoku w dal i srebrny w biegu na 50 m. Uprawiał lekkoatletykę w AZS Wilno. Po zdaniu matury przeniósł się do Warszawy, gdzie studiował w Centralnym Instytucie Kultury Fizycznej i reprezentował Legię Warszawa. W 1936 r. został zakwalifikowany do ekipy na Światowy Kongres Wychowania Fizycznego, a dwa lata później powołany na mecz reprezentacji Polski z Prusami Wschodnimi. Po studiach (1938) został wcielony do wojska. Ruszył na front. Po demobilizacji znalazł się na Węgrzech, gdzie spędził całą zawieruchę wojenną. Do kraju powrócił w 1945 r. i trafił do Olsztyna. Rozpoczął pracę nauczyciela wychowania fizycznego w I LO, rzucił się jednocześnie w wir pracy szkoleniowej i organizatorskiej. Należał do grona założycieli i pierwszych szkoleniowców Międzyszkolnego Klubu Sportowego Lechia oraz Szkolnego Związku Sportowego. Współorganizował Mazurski Okręgowy Związek Lekkiej Atletyki. Po powstaniu w Olsztynie Wyższej Szkoły Rolniczej został w niej nauczycielem akademickim. Był organizatorem Studium Wychowania Fizycznego w Kortowie, a następnie jej kierownikiem. Nie zaprzestawał działalności poza uczelnią, organizując wiele imprez masowych takich jak biegi narodowe, uliczne i przełajowe. Jak powiedział jego wychowanek Eugeniusz Miszczuk (jeden z najbardziej zasłużonych trenerów) był zawsze wierny wartościom moralnym jakie niesie sport. Za jego kadencji życie sportowe w Kortowie mogło stanowić wzór. Rozgrywki międzywydziałowe angażowały całą społeczność, studenci chętnie pomagali w budowie obiektów sportowych. | Znany przede wszystkim z dokonań w lekkiej atletyce, uprawiał również koszykówkę, piłkę ręczna i inne dyscypliny. W 1935 r. na Halowych Mistrzostwach Polski w lekkiej atletyce zdobył złoty medal w skoku w dal i srebrny w biegu na 50 m. Uprawiał lekkoatletykę w AZS Wilno. Po zdaniu matury przeniósł się do Warszawy, gdzie studiował w Centralnym Instytucie Kultury Fizycznej i reprezentował Legię Warszawa. W 1936 r. został zakwalifikowany do ekipy na Światowy Kongres Wychowania Fizycznego, a dwa lata później powołany na mecz reprezentacji Polski z Prusami Wschodnimi. Po studiach (1938) został wcielony do wojska. Ruszył na front. Po demobilizacji znalazł się na Węgrzech, gdzie spędził całą zawieruchę wojenną. Do kraju powrócił w 1945 r. i trafił do Olsztyna. Rozpoczął pracę nauczyciela wychowania fizycznego w I LO, rzucił się jednocześnie w wir pracy szkoleniowej i organizatorskiej. Należał do grona założycieli i pierwszych szkoleniowców Międzyszkolnego Klubu Sportowego Lechia oraz Szkolnego Związku Sportowego. Współorganizował Mazurski Okręgowy Związek Lekkiej Atletyki. Po powstaniu w Olsztynie Wyższej Szkoły Rolniczej został w niej nauczycielem akademickim. Był organizatorem Studium Wychowania Fizycznego w Kortowie, a następnie jej kierownikiem. Nie zaprzestawał działalności poza uczelnią, organizując wiele imprez masowych takich jak biegi narodowe, uliczne i przełajowe. Jak powiedział jego wychowanek Eugeniusz Miszczuk (jeden z najbardziej zasłużonych trenerów) był zawsze wierny wartościom moralnym jakie niesie sport. Za jego kadencji życie sportowe w Kortowie mogło stanowić wzór. Rozgrywki międzywydziałowe angażowały całą społeczność, studenci chętnie pomagali w budowie obiektów sportowych. | ||
Wyróżniony wieloma odznaczeniami państwowymi i resortowymi m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Złota Odznaka PZLA, Medalem 100-lecia Sportu Polskiego. | Wyróżniony wieloma odznaczeniami państwowymi i resortowymi m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Złota Odznaka PZLA, Medalem 100-lecia Sportu Polskiego. | ||
| − | =Bibliografia= | + | ==Bibliografia== |
[http://books.google.pl/books?id=Ngt5DVum37YC&pg=PA108&lpg=PA108&dq=Leopold+szczerbicki&source=bl&ots=dCQY7yjNwk&sig=P--2aKMD0NnYZYMFb_Z4EVHv3cY&hl=pl&sa=X&ei=shfuU-WVOaKq0QXT4YHABw&redir_esc=y#v=onepage&q=Leopold%20szczerbicki&f=false Almanach Sportu Warmii i Mazur, Janusz Porycki] [22.10.2014]<br/> | [http://books.google.pl/books?id=Ngt5DVum37YC&pg=PA108&lpg=PA108&dq=Leopold+szczerbicki&source=bl&ots=dCQY7yjNwk&sig=P--2aKMD0NnYZYMFb_Z4EVHv3cY&hl=pl&sa=X&ei=shfuU-WVOaKq0QXT4YHABw&redir_esc=y#v=onepage&q=Leopold%20szczerbicki&f=false Almanach Sportu Warmii i Mazur, Janusz Porycki] [22.10.2014]<br/> | ||
[http://www.indykpolazs.pl/historia.php indykpolazs.pl] [22.10.2014]<br/> | [http://www.indykpolazs.pl/historia.php indykpolazs.pl] [22.10.2014]<br/> | ||
Wersja z 17:13, 28 lis 2014
| Leopold Szczerbicki | |
| | |
| |
| Imię i nazwisko | Leopold Szczerbicki |
| Dyscyplina | Lekkoatletyka |
Leopold Szczerbicki (ur. 4 lipca 1914 r. w Oszmlanie na Białorusi) – pionier powojennego sportu olsztyńskiego.
Z archiwum Janusza Poryckiego
Działacze
Znany przede wszystkim z dokonań w lekkiej atletyce, uprawiał również koszykówkę, piłkę ręczna i inne dyscypliny. W 1935 r. na Halowych Mistrzostwach Polski w lekkiej atletyce zdobył złoty medal w skoku w dal i srebrny w biegu na 50 m. Uprawiał lekkoatletykę w AZS Wilno. Po zdaniu matury przeniósł się do Warszawy, gdzie studiował w Centralnym Instytucie Kultury Fizycznej i reprezentował Legię Warszawa. W 1936 r. został zakwalifikowany do ekipy na Światowy Kongres Wychowania Fizycznego, a dwa lata później powołany na mecz reprezentacji Polski z Prusami Wschodnimi. Po studiach (1938) został wcielony do wojska. Ruszył na front. Po demobilizacji znalazł się na Węgrzech, gdzie spędził całą zawieruchę wojenną. Do kraju powrócił w 1945 r. i trafił do Olsztyna. Rozpoczął pracę nauczyciela wychowania fizycznego w I LO, rzucił się jednocześnie w wir pracy szkoleniowej i organizatorskiej. Należał do grona założycieli i pierwszych szkoleniowców Międzyszkolnego Klubu Sportowego Lechia oraz Szkolnego Związku Sportowego. Współorganizował Mazurski Okręgowy Związek Lekkiej Atletyki. Po powstaniu w Olsztynie Wyższej Szkoły Rolniczej został w niej nauczycielem akademickim. Był organizatorem Studium Wychowania Fizycznego w Kortowie, a następnie jej kierownikiem. Nie zaprzestawał działalności poza uczelnią, organizując wiele imprez masowych takich jak biegi narodowe, uliczne i przełajowe. Jak powiedział jego wychowanek Eugeniusz Miszczuk (jeden z najbardziej zasłużonych trenerów) był zawsze wierny wartościom moralnym jakie niesie sport. Za jego kadencji życie sportowe w Kortowie mogło stanowić wzór. Rozgrywki międzywydziałowe angażowały całą społeczność, studenci chętnie pomagali w budowie obiektów sportowych. Wyróżniony wieloma odznaczeniami państwowymi i resortowymi m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Złota Odznaka PZLA, Medalem 100-lecia Sportu Polskiego.
Bibliografia
Almanach Sportu Warmii i Mazur, Janusz Porycki [22.10.2014]
indykpolazs.pl [22.10.2014]
uwm.edu.pl [22.10.2014]
Stadion Lesny 1020-2005; autor: Janusz Porycki [22.10.2014]
wama-sport.pl [22.10.2014]
