Maria Fischer: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
 
Linia 33: Linia 33:
  
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
Na podstawie artykułu zamieszczonego w "Gościu Niedzielnym. Posłańcu Warmińskim": ''Pozostał wielki strach'', "GN", nr 7/2012, 19 lutego 2012.<br/>
+
B. Schwark, ''Ihr Name lebt. Ermländische Priester in Leben, Leid und Tod'', Osnabrück 1958.<br/>
 +
''Zeugen für Christus. Das deutsche Martyrologium des 20. Jahrhunderts'', t. 1–2, (red.) H. Moll, Paderborn 1999.<br/>
 +
A. Kopiczko, ''Duchowieństwo katolickie diecezji warmińskiej w latach 1821–1945'', cz. 1, Studium prozopograficzne, Olsztyn 2004.<br/>
 +
''Męczennicy Kościoła warmińskiego XX wieku'', (red.) J. Guzowski, Olsztyn 2004.<br/>
 +
''Pozostał wielki strach'', "Gość Niedzielny. Posłaniec Warmiński", nr 7/2012, 19 lutego 2012.<br/>
  
 
[[Kategoria:Osoby|Fischer, Maria]]  
 
[[Kategoria:Osoby|Fischer, Maria]]  

Aktualna wersja na dzień 17:09, 29 cze 2015

Maria Fischer

Data i miejsce urodzenia 27 maja 1892 r.
Bornity
Data i miejsce śmierci 16 lutego 1945 r.
Orneta
Przyczyna śmierci śmierć męczeńska
Miejsce spoczynku Orneta

Maria Fischer (ur. 27 maja 1892 r., zm. 16 lutego 1945 r.) – włączona w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.

Życiorys

Jej rodzice – Antoni i Rosa – posiadali w Bornitach duże gospodarstwo rolne. Rodzina Fischerów ufundowała kaplicę filialną w Bornitach, w której do dziś mieszkańcy gromadzą się na modlitwie i Eucharystii.

Kiedy jej najstarszy brat Antoni założył własną rodzinę, rodzice wraz z Marią przenieśli się do Ornety, gdzie zamieszkali przy obecnej ul. Morąskiej 20. Maria zaprzyjaźniła się z Anną Fieberg, która zamieszkała w domu Fischerów.

Maria wiele czasu spędzała na modlitwie. W okresie Wielkiego Postu praktykowała umartwianie ciała. Bezinteresownie pomagała tutejszej parafii. Latem ozdabiała ołtarz kwiatami z własnego ogrodu.

Śmierć męczeńska

Kiedy Armia Czerwona wkroczyła do Ornety, Maria wraz z Anną ukryły się w klasztorze sióstr katarzynek. Pijani żołnierze wtargnęli do klasztoru, zniszczyli tabernakulum i znieważyli Najświętszy Sakrament. Znaleźli w jednym z pokoi obie kobiety. W okrutny sposób znęcali się nad nimi. Siostry znalazły ich zmasakrowane ciała i pochowały w przyklasztornym ogrodzie.

Bibliografia

B. Schwark, Ihr Name lebt. Ermländische Priester in Leben, Leid und Tod, Osnabrück 1958.
Zeugen für Christus. Das deutsche Martyrologium des 20. Jahrhunderts, t. 1–2, (red.) H. Moll, Paderborn 1999.
A. Kopiczko, Duchowieństwo katolickie diecezji warmińskiej w latach 1821–1945, cz. 1, Studium prozopograficzne, Olsztyn 2004.
Męczennicy Kościoła warmińskiego XX wieku, (red.) J. Guzowski, Olsztyn 2004.
Pozostał wielki strach, "Gość Niedzielny. Posłaniec Warmiński", nr 7/2012, 19 lutego 2012.