Miodownik melisowaty

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Miodownik melisowaty

Melittis melissophyllum
L.
Miodownik melisowaty. Źródło: [1]
Miodownik melisowaty. Źródło: [2]
Systematyka
Królestwo rośliny
Podkrólestwo rośliny naczyniowe
Gromada okrytonasienne
Klasa jednoliścienne
Rząd jasnotowce
Rodzina jasnotowate
Rodzaj miodownik
Gatunek miodownik melisowaty
Synonimy
Melittis grandiflora Sm. em. Soó, Melittis hispanica Klokov, Melittis kerneriana Klokov, Melissophyllum silvaticum St-Lager, Melissa sylvestris Lam.


Miodownik melisowaty (Melittis melissophyllum L.) – gatunek rośliny należący do rodziny jasnotowatych (Lamiaceae), rzędu jasnotowców (Lamiales).

Morfologia

Miodownik melisowaty jest rośliną zielną, wieloletnią, hemikryptofitem. Łodyga wzniesiona, czterokanciasta, nierozgałęziona, ulistniona, o wysokości 30–50 (70) cm, owłosiona, silnie aromatyczna. Liście naprzeciwległe, jajowate, zaostrzone, brzegiem karbowane. Ziele ma zapach marzanki wonnej. Kwitnie od maja do lipca. Kwiaty wargowe, duże, białe, biało-różowe, różowe lub pstrokate, zebrane po kilka w kątach górnych liści, silnie pachnące cytrynowo.

Rozmieszczenie i ekologia

Miodownik melisowaty występuje w południowej i centralnej Europie. W Polsce przebiega północna granica zasięgu występowania miodownika w Europie. Rozproszony na niżu i w niższych położeniach górskich, rzadki. Rośnie w widnych lasach liściastych, zaroślach. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Quercetaliapubescenti-petraeae.

Na terenie Warmii i Mazur występuje w Mazurskim Parku Krajobrazowym oraz na Obszarze Ochrony Ścisłej SIERAKÓW im. prof. Romana Kobendzy.

Wartość użytkowa

Miodownik melisowaty jest na obszarze Polski gatunkiem objętym ścisłą ochroną gatunkową.

Ciekawostki

Wyróżnia się trzy podgatunki: Melittis melissophyllum subsp. albida (Guss.) P.W. Ball; Melittis melissophyllum subsp. carpatica (Klokov) P.W. Ball; Melittis melissophyllum subsp. melissophyllum.
Miodownik melisowaty uprawiany jest jako roślina ozdobna, ma zastosowanie również w medycynie ludowej.

Bibliografia

Piękoś-Mirkowa Halina, Mirek Zbigniew, Rośliny chronione, Warszawa, Multico Oficyna Wyd., 2006.

Zobacz też

[3]
[4]
[5]