Niedanowo
| Niedanowo | |
| | |
| [[Plik:|240px|Wieś Niedanowo]] Wieś Niedanowo
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko - mazurskie |
| Powiat | nidzicki |
| Gmina | Kozłowo |
| Sołectwo | Niedanowo |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Kod pocztowy | 13 - 124 |
| Tablice rejestracyjne | NNI |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Niedanowo | |
| Położenie na mapie Polski  Niedanowo | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Niedanowo (Neydan, Nedanowo, Działdówka, niem. Niedenau) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Kozłowo. W latach1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość położona jest na terenie gminy Kozłowo przez, którą przepływają dwie rzeki mające swe źródła na terenie Gminy – Nida i Szkotówka. Łączą się one tworząc rzekę Wkrę – dopływ Narwi. Ponadto znajduje się tu 9 jezior o pow. 347 ha. Większe z nich to: Kownatki, Kąty oraz Szkotowskie.
Dzieje miejscowości
Wieś lokowano w 1383 r. na prawie chełmińskim na 40 łanach. Wówczas to wielki mistrz Zollner nadaje Piotrowi, Janowi, Tomaszowi i Szczepanowi ziemię nad Działdówką . Jednak osadnictwo na tym terenie musiało istnieć już wcześniej bowiem w pobliżu miejscowości znajduje się wielki kurhan, zbadany archeologicznie w latach 70. XX wieku. W 1542 r. wieś zamieszkiwali tylko Polacy. W Niedanowie w XVIII w. powstała szkoła. W 1781 r. mieszkało tu 287 protestantów i 21 katolików . W XIX w. i XX w. sukcesywnie rosła liczba mieszkańców, w której przeważali ewangelicy. W 1858 r. wiec obejmowała 2609 morgów ziemi. W 1871 r. było tu 35 domów i 308 mieszkańców. W tym czasie na 287 ewangelików przypadało 21 katolików. W 1890 r. było 30 domów i 165 osób. W 1939 r. w Niedanowie mieszkało 260 osób.
Kultura
We wsi działa świetlica.
Ludzie związani z miejscowością:
Z miejscowością związane są takie rody szlacheckie jak: Kamińscy, Olszewscy i Wilamowscy.
Zabytki:
W pobliżu wsi znajduje się wielki kurhan, zbadany archeologicznie w latach 70. XX wieku.
Bibliografia:
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. IV, Warszawa 1883, 960 ss.
Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Reznera, Nidzica 2012, s. 165 - 202.
