Nowe Kiełbonki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
Linia 31: Linia 31:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
<big>'''Nowe Kiełbonki'''</big> (niem. Neu Kelbonken)– wieś sołecka w Polsce w [[województwo warmińsko - mazurskie |województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat mrągowski |powiecie mrągowskim]], w [[gmina Piecki |gminie Piecki]]. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do [[województwo olsztyńskie |województwa olsztyńskiego]].
+
<big>'''Nowe Kiełbonki'''</big> (niem. Neu Kelbonken)– [[wieś sołecka]] w Polsce w [[Województwo warmińsko-mazurskie |województwie warmińsko-mazurskim]], w [[Powiat mrągowski |powiecie mrągowskim]], w [[Piecki (gmina wiejska)|gminie Piecki]]. W latach 1975-1998 miejscowość [[Podział administracyjny |administracyjnie]] przynależała do [[Województwo olsztyńskie |województwa olsztyńskiego]].
  
 
<br/>
 
<br/>
  
 
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
 
=== Charakterystyka fizjograficzna ===
Znajduje się nad [[Jezioro Kiełbonki |Jeziorem Kiełbonki]]. Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla [[powiat mrągowski| powiatu mrągowskiego]], który znajduje się w obrębie dwóch regionów: część zachodnia do linii [[Lipowo]] - [[Kosewo]] - [[Baranowo (gmina Mikołajki)|Baranowo]] - [[Cudnochy]] to obszar wyniesień [[Pojezierze Mrągowskie |Pojezierza Mrągowskiego]]; część wschodnia to [[Kraina Wielkich Jezior Mazurskich]], stanowiąca rozległe obniżenie w pasie pojezierzy Polski Północno-Wschodniej. Ukształtowanie terenu jest typowe dla obszarów polodowcowych. Występuje tutaj także skupienie dużych, naturalnych zbiorników wodnych (14% powierzchni) oraz rozległe, zwarte kompleksy leśne (31% powierzchni).   
+
Znajduje się nad [[Jezioro Kiełbonki |Jeziorem Kiełbonki]]. Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla [[Powiat mrągowski| powiatu mrągowskiego]], który znajduje się w obrębie dwóch regionów: część zachodnia do linii [[Lipowo]] - [[Kosewo]] - [[Baranowo (gmina Mikołajki)|Baranowo]] - [[Cudnochy]] to obszar wyniesień [[Pojezierze Mrągowskie |Pojezierza Mrągowskiego]]; część wschodnia to [[Kraina Wielkich Jezior Mazurskich]], stanowiąca rozległe obniżenie w pasie pojezierzy Polski Północno-Wschodniej. Ukształtowanie terenu jest typowe dla obszarów polodowcowych. Występuje tutaj także skupienie dużych, naturalnych zbiorników wodnych (14% powierzchni) oraz rozległe, zwarte kompleksy leśne (31% powierzchni).   
  
 
<br/>
 
<br/>
Linia 42: Linia 42:
 
=== Dzieje miejscowości ===
 
=== Dzieje miejscowości ===
 
Wieś czynszowa na prawie dziedzicznym powstała na karczowiskach ok 1700 r. Nazwa miejscowości pochodzi od [[Jezioro Kiełbonki | Jeziora Kiełbonki]]. Miejscowość rozbudowała się nad jeziorem w kształcie ulicówki. W 1785 r. było tu 6 dymów, w 1815 r. – 7, w 1838 r. – 12 . W 1815 r. mieszkały we wsi 44 osoby, w 1838 r. – 76, w 1939 r. – 151.  
 
Wieś czynszowa na prawie dziedzicznym powstała na karczowiskach ok 1700 r. Nazwa miejscowości pochodzi od [[Jezioro Kiełbonki | Jeziora Kiełbonki]]. Miejscowość rozbudowała się nad jeziorem w kształcie ulicówki. W 1785 r. było tu 6 dymów, w 1815 r. – 7, w 1838 r. – 12 . W 1815 r. mieszkały we wsi 44 osoby, w 1838 r. – 76, w 1939 r. – 151.  
 
  
 
<br/>
 
<br/>
  
 
===Ludzie związani z miejscowością:===
 
===Ludzie związani z miejscowością:===
 
 
W kadencji 2011 - 2015 sołtysem wsi jest [[Jan Trzciński]].
 
W kadencji 2011 - 2015 sołtysem wsi jest [[Jan Trzciński]].
  
 
<br/>
 
<br/>
 
  
 
=== Bibliografia: ===
 
=== Bibliografia: ===
  
 
''Mrągowo. Z dziejów miasta i okolic'', pod red. Andrzeja Wakara, Olsztyn 1975, 487.  
 
''Mrągowo. Z dziejów miasta i okolic'', pod red. Andrzeja Wakara, Olsztyn 1975, 487.  
 
  
 
<br/>
 
<br/>
  
[[Kategoria: Miejscowość]][[Kategoria:Powiat mrągowski]][[Kategoria: Gmina Piecki]][[Kategoria: Wieś sołecka]]
+
[[Kategoria: Powiat mrągowski]]
[[Użytkownik:Kinlis|Kinlis]] ([[Dyskusja użytkownika:Kinlis|dyskusja]]) 11:07, 20 wrz 2013 (CEST)
+
[[Kategoria: Piecki (gmina wiejska)]]
 +
[[Kategoria: Wsie sołeckie]]
 +
[[Kategoria: 1701-1800]]

Wersja z 13:28, 2 sie 2014


Nowe Kiełbonki

Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko - mazurskie
Powiat mrągowski
Gmina Piecki
Sołectwo Nowe Kiełbonki
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) Pole-obowiązkowe
Strefa numeracyjna (+48) 89
Tablice rejestracyjne NMR
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Nowe Kiełbonki
Nowe Kiełbonki
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Nowe Kiełbonki
Nowe Kiełbonki
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Nowe Kiełbonki (niem. Neu Kelbonken)– wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Piecki. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa olsztyńskiego.


Charakterystyka fizjograficzna

Znajduje się nad Jeziorem Kiełbonki. Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla powiatu mrągowskiego, który znajduje się w obrębie dwóch regionów: część zachodnia do linii Lipowo - Kosewo - Baranowo - Cudnochy to obszar wyniesień Pojezierza Mrągowskiego; część wschodnia to Kraina Wielkich Jezior Mazurskich, stanowiąca rozległe obniżenie w pasie pojezierzy Polski Północno-Wschodniej. Ukształtowanie terenu jest typowe dla obszarów polodowcowych. Występuje tutaj także skupienie dużych, naturalnych zbiorników wodnych (14% powierzchni) oraz rozległe, zwarte kompleksy leśne (31% powierzchni).


Dzieje miejscowości

Wieś czynszowa na prawie dziedzicznym powstała na karczowiskach ok 1700 r. Nazwa miejscowości pochodzi od Jeziora Kiełbonki. Miejscowość rozbudowała się nad jeziorem w kształcie ulicówki. W 1785 r. było tu 6 dymów, w 1815 r. – 7, w 1838 r. – 12 . W 1815 r. mieszkały we wsi 44 osoby, w 1838 r. – 76, w 1939 r. – 151.


Ludzie związani z miejscowością:

W kadencji 2011 - 2015 sołtysem wsi jest Jan Trzciński.


Bibliografia:

Mrągowo. Z dziejów miasta i okolic, pod red. Andrzeja Wakara, Olsztyn 1975, 487.