Orłowo (gmina Nidzica)
| Orłowo | |
| | |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | nidzicki |
| Gmina | Nidzica |
| Sołectwo | Orłowo |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Tablice rejestracyjne | NNI |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Orłowo | |
| Położenie na mapie Polski  Orłowo | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Orłowo (niem. Orlau) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Edyta Głażewska.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Orłowo położone jest nieopodal Jeziora Orłowo oraz Jeziora Orłowo Małe. Wieś graniczy z dwoma rezerwatami: "Żółwia błotnego" i "Jeziora Orłowo Małe". Miejscowość leży na terenie gminy Nidzica, przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca Obszar Europy Zachodniej od Obszaru Europy Wschodniej. Ponadto 19 000 ha powierzchni gminy zajmują lasy i grunty leśne. Istotnym zasobem naturalnym gminy są surowce mineralne: żwiry i piaski, torfy i węgiel brunatny, kreda jeziorna, gytia i ziemia okrzemkowa.
Dzieje miejscowości
Wieś lokowano ok. 1379 r. W tym roku komtur ostródzki Burchardt von Mansfeld wystawił przywilej lokacyjny Jakobowi. Zasadźca otrzymał 6 łanów, 1/3 z opłat sądowniczych, czynsz z karczmy oraz prawo swobodnego połowu w Jeziorze Orłowo. Mieszkańcy wsi byli zobowiązani do płacenia czynszu w wysokości: 13 szelągów, 2 kur z 56 łanów i dziesięciny w wysokości szefla owsa. Nazwa wsi pochodzi od nazwiska pierwszego właściciela - Orłowskiego.
W 1437 r. wieś objęła 60 łanów: 6 sołtysowych, 18 chłopskich i 22 pustych. Ok. 1470 r. Marcin Truchses – komtur ostródzki nadał Jerzemu z Balic 6 włók na prawie chełmińskim, które przedtem posiadał Maciej Orłowski. W 1493 r. Jan von Tieffen przekazał Marcinowi z Likus 6 włók w Orłowie. Na nowym właścicielu ciążył obowiązek jednej służby zbrojnej. W 1537 r. Orłowo otrzymał starosta niborski - Piotr Kobierzycki. W 1600 r. we wsi mieszkali sami Polacy. W 1644 r. właścicielem miejscowości był podskarbi koronny – Jan Krasiński. W XVII w. wieś była w posiadaniu Michałowskich. W 1717 r. było tu 6 chłopów. Na przełomie XVIII/XIX w. we wsi działał tartak i młyn. Obok funkcjonował także majątek Orłowo, który powstał w 1537 r. kiedy książę Albrecht nadał staroście nidzickiemu - Petrowi von Kobersee 60 łanów na prawie lennym.
Liczba mieszkańców i domów w kolejnych latach:
1817 r. - 18 domów, 108 mieszkańców
1846 r. – 19 domów, 201 mieszkańców
1858 r. – 31 domów, 312 mieszkańców
1867 r. – 154 mieszkańców
1871 r. – 27 domów, 149 mieszkańców
1885 r. – 31 domów, 234 mieszkańców
1895 r. – 35 domów, 245 mieszkańców
1905 r. – 33 domów, 225 mieszkańców
1910 r. – 31 domów, 195 mieszkańców
1939 r. – 425 mieszkańców
Kultura
We wsi obchodzi się Dzień Żółwia oraz organizuje się coroczne festyny. Działa tu także świetlica oraz Orłowskie Stowarzyszenie Ocal.
Ludzie związani z miejscowością
Z miejscowością związana jest postać Jana Krasińskiego - podskarbiego Koronnego oraz rodzina Michałowskich i Fanke.
Zabytki
Do dzisiejszych czasów zachował się zespół dworsko-parkowy, folwark z folwarczną zabudową mieszkalną (tzw. czworaki), cmentarz rodowy – Fanke, cmentarz wojenny z I wojny światowej.
Bibliografia
Kujawski Wojciech, Łyna - Wadąg. Szlak wodny, Olsztyn 2013, 447 ss.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. VII, Warszawa 1885, 960 ss.
Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 165 - 202.
Zielińska Agnieszka, Dzieje miasta i okolic w latach 1807 - 1914, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, s. 202 - 267.
