Państwowe Gospodarstwa Rolne (PGR): Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
(Ogólna charakterystyka)
Linia 1: Linia 1:
''' Państwowe Gospodarstwa Rolne (PGR)''' – duże, socjalistyczne przedsiębiorstwa rolne będące własnością państwową, działały na zasadach pełnego lub ograniczonego rozrachunku gospodarczego. Powstały w 1949 r. w wyniku połączenia Państwowych Nieruchomości Ziemskich, Państwowych Zakładów Chowu Koni i Państwowych zakładów Hodowli Roślin oraz zagospodarowania ziemi opuszczonej <ref> ''Słownik wiedzy obywatelskiej''. 1971. PWN, Warszawa, s. 305 </ref>.<br/>
+
''' Państwowe Gospodarstwa Rolne (PGR)''' – duże, socjalistyczne przedsiębiorstwa rolne będące własnością państwową, działały na zasadach pełnego lub ograniczonego rozrachunku gospodarczego. Powstały w 1949 r. w wyniku połączenia Państwowych Nieruchomości Ziemskich, Państwowych Zakładów Chowu Koni i Państwowych zakładów Hodowli Roślin oraz zagospodarowania ziemi opuszczonej <ref> ''Słownik wiedzy obywatelskiej''. 1971. PWN, Warszawa, s. 305 </ref>. W 1976 r. nazwa Państwowych Gospodarstw Rolnych została zmieniona na Państwowe Przedsiębiorstwa Gospodarki Rolnej (PPGR) <ref> Encyklopedia popularna. 1982. PWN, Warszawa, s. 565 </ref>.<br/>
 
== Ogólna charakterystyka ==
 
== Ogólna charakterystyka ==
 
W 1950 r. PGR gospodarowały na ok. 2,2 mln ha, natomiast w 1969 r. zajmowały prawie 2,7 mln ha. W 1969 r. istniało 6110 PGR, zgrupowanych w 3775 przedsiębiorstwach (gospodarstwa samodzielne, gospodarstwa wielkoobiektowe, kombinaty). Przeciętna wielkość gospodarstwa w tym czasie wynosiła 459 ha użytków rolnych. Najwięcej PGR było w ówczesnych województwach: wrocławskim, koszalińskim, szczecińskim, gdańskim i olsztyńskim.
 
W 1950 r. PGR gospodarowały na ok. 2,2 mln ha, natomiast w 1969 r. zajmowały prawie 2,7 mln ha. W 1969 r. istniało 6110 PGR, zgrupowanych w 3775 przedsiębiorstwach (gospodarstwa samodzielne, gospodarstwa wielkoobiektowe, kombinaty). Przeciętna wielkość gospodarstwa w tym czasie wynosiła 459 ha użytków rolnych. Najwięcej PGR było w ówczesnych województwach: wrocławskim, koszalińskim, szczecińskim, gdańskim i olsztyńskim.

Wersja z 19:15, 7 sie 2014

Państwowe Gospodarstwa Rolne (PGR) – duże, socjalistyczne przedsiębiorstwa rolne będące własnością państwową, działały na zasadach pełnego lub ograniczonego rozrachunku gospodarczego. Powstały w 1949 r. w wyniku połączenia Państwowych Nieruchomości Ziemskich, Państwowych Zakładów Chowu Koni i Państwowych zakładów Hodowli Roślin oraz zagospodarowania ziemi opuszczonej [1]. W 1976 r. nazwa Państwowych Gospodarstw Rolnych została zmieniona na Państwowe Przedsiębiorstwa Gospodarki Rolnej (PPGR) [2].

Ogólna charakterystyka

W 1950 r. PGR gospodarowały na ok. 2,2 mln ha, natomiast w 1969 r. zajmowały prawie 2,7 mln ha. W 1969 r. istniało 6110 PGR, zgrupowanych w 3775 przedsiębiorstwach (gospodarstwa samodzielne, gospodarstwa wielkoobiektowe, kombinaty). Przeciętna wielkość gospodarstwa w tym czasie wynosiła 459 ha użytków rolnych. Najwięcej PGR było w ówczesnych województwach: wrocławskim, koszalińskim, szczecińskim, gdańskim i olsztyńskim.

Do głównych zadań PGR należały:

  • produkcja towarowa, zwłaszcza zboża, mięsa i mleka,
  • produkcja wysoko kwalifikowanego materiału nasiennego i zwierząt zarodowych,
  • rozwój przemysłu rolnego - suszarnictwo pasz, przetwórstwo ziemniaków i innych płodów rolnych,
  • zagospodarowanie gruntów Państwowego Fundusz Ziemi,
  • upowszechnianie postępu w całym rolnictwie.

W pierwszych latach działalności Państwowe Gospodarstwa Rolne, w rezultacie przejęcia dużego areału ziemi opuszczonej i zaniedbanej, braku podstawowych środków produkcji, niskiego stanu inwentarza, braku wykwalifikowanych robotników oraz kadry inżynieryjno-technicznej oraz niekorzystnych warunków ekonomicznych, produkowały niewiele i były deficytowe [3].

Znaczenie dla regionu


Bibliografia


Przypisy

  1. Słownik wiedzy obywatelskiej. 1971. PWN, Warszawa, s. 305
  2. Encyklopedia popularna. 1982. PWN, Warszawa, s. 565
  3. Słownik wiedzy obywatelskiej. 1971. PWN, Warszawa, s. 306