Piaski (gmina Ruciane-Nida)

Piaski
Piaski. Widok na wieś. Autor: Mieczysław Kalski
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	piski
Gmina	Ruciane-Nida
Sołectwo	Onufryjewo
Liczba ludności	brak danych za rok 2010
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Piaski
Położenie na mapie Polski Piaski
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Piaski (niem. Piasken, od 1929 r. Rehfelde) – wieś niesołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane-Nida. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego. W latach 1946–1954 wieś wchodziła w skład powiatu mrągowskiego. Wieś wchodzi w skład sołectwa Onufryjewo, w którym funkcję sołtysa sprawuje obecnie Ryszard Kosiorek.

Położenie

Wieś położona jest we wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, w Puszczy Piskiej, na wschodnim brzegu jeziora Bełdany, 6,5 km na północ od Rucianego-Nidy. W okolicy wsi położone są niewielkie jeziora: jezioro Smolak Wielki (ok. 10 ha) i jezioro Smolak Mały (ok. 4 ha) oraz jezioro Wesółko (ok. 7,5 ha).

Dzieje miejscowości

Wieś została założona w 1832 roku przez staroobrzędowców (zob. Wojnowo). Nazwa wsi wywodzi się od jej założyciela – Sawaszeja Osipowa (Piaskowskiego). Szkołę uruchomiono we wsi już przed II wojną światową. W 1935 roku uczęszczało do niej 58 uczniów, a zatrudniony był jeden nauczyciel. W 1857 roku Piaski liczyły 35 mieszkańców, zaś w 1939 roku (wraz z Onufryjewem) – 268 mieszkańców – w tym wielu staroobrzędowców.

Po 1945 roku Piaski znalazły się w powiecie mrągowskim (Ukta (gmina wiejska)), zaś w 1954 roku przeniesiono ją do powiatu piskiego i utworzono tu odrębną gromadę, którą później włączono do gromady Wejsuny. W 1950 roku 15 rodzin chłopskich zorganizowało we wsi spółdzielnię produkcyjną. Według spisu powszechnego z 1970 roku Piaski składały się z siedmiu budynków mieszkalnych i miały 28 mieszkańców; działało tu sześć indywidualnych gospodarstw rolnych. W 1978 roku wieś należała już do sołectwa Onufryjewo i liczyła 18 mieszkańców; tyle samo osób mieszkało tu w 1987 roku. Podobnie jak w okolicznych miejscowościach odsetek ludności staroobrzędowej po wojnie stopniowo się zmniejszał – zwłaszcza od lat 60. i 70. W 1980 roku w Piaskach mieszkało już tylko kilku filiponów.

Piaski odgrywają istotną rolę w ruchu turystycznym. Powstały tu ośrodki wczasowe (m.in. ośrodek wypoczynkowy Kancelarii Sejmu), przystań wodna, kąpielisko oraz pole namiotowe.

Zabytki

• cmentarz staroobrzędowców

Galeria zdjęć

• 

  Piaski. Przystań. Autor: Mieczysław Kalski
• 

  Piaski. Mogiła staroobrzędowa. Autor: Mieczysław Kalski

Zobacz też

• Piaski (gmina Ełk)
  
• Piaski (gmina Susz) – opuszczona wieś w gminie Susz

Bibliografia

Mrągowo. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1975.
Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, red. Wanda Korycka, Olsztyn 1970.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Śliwiński Józef, Z dziejów Rucianego-Nidy i okolic, Olsztyn 1993.
Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
Piaski: wieś nad Bełdanami [05.03.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
Deutsche Verwaltungsgeschichte [05.03.2014]