Piotr Tylicki: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Linia 30: Linia 30:
 
Studiował prawo w Akademii Krakowskiej, w wieku 45 lat przyjął święcenia diakonatu.  
 
Studiował prawo w Akademii Krakowskiej, w wieku 45 lat przyjął święcenia diakonatu.  
 
<br/>
 
<br/>
 +
 
=== Praca ===
 
=== Praca ===
 
Pracował w kancelarii królewskiej, za panowania Stefana Batorego został sekretarzem królewskim; zgromadził wiele beneficjów kościelnych - był kanonikiem w Przemyślu, Warszawie, Sandomierzu, Krakowie, Płocku, Poznaniu i na Warmii (1584), scholastykiem w Łęczycy, prepozytem w Gnieźnie oraz proboszczem w Małogoszczy. W 1591 został z nominacji króla Zygmunta Wazy referendarzem koronnym, w latach 1598-1604 sprawował godność podkanclerzego koronnego. Towarzyszył królowi Zygmuntowi w nieudanej wyprawie w obronie tronu Szwecji (1598).
 
Pracował w kancelarii królewskiej, za panowania Stefana Batorego został sekretarzem królewskim; zgromadził wiele beneficjów kościelnych - był kanonikiem w Przemyślu, Warszawie, Sandomierzu, Krakowie, Płocku, Poznaniu i na Warmii (1584), scholastykiem w Łęczycy, prepozytem w Gnieźnie oraz proboszczem w Małogoszczy. W 1591 został z nominacji króla Zygmunta Wazy referendarzem koronnym, w latach 1598-1604 sprawował godność podkanclerzego koronnego. Towarzyszył królowi Zygmuntowi w nieudanej wyprawie w obronie tronu Szwecji (1598).
Po śmierci biskupa chełmińskiego Piotra Kostki w styczniu 1595 otrzymał nominację królewską na to biskupstwo; 17 sierpnia 1595 został zatwierdzony przez papieża i konsekrowany w Krakowie w październiku 1595; został jednocześnie administratorem diecezji pomezańskiej. 5 czerwca 1600 został wybrany przez [[kapituła warmińska |kapitułę warmińską]] biskupem [[diecezja warmińska| diecezji warmińskiej]]; otrzymał papieską prekonizację 7 października 1600 i objął rządy w lutym 1601.W listopadzie 1603 został mianowany przez króla biskupem kujawsko-pomorskim, objął rządy w nowej diecezji latem 1604; już w styczniu 1607 został przeniesiony na biskupstwo krakowskie, gdzie pozostał do końca życia.  
+
Po śmierci biskupa chełmińskiego Piotra Kostki w styczniu 1595 otrzymał nominację królewską na to biskupstwo; 17 sierpnia 1595 został zatwierdzony przez papieża i konsekrowany w Krakowie w październiku 1595; został jednocześnie administratorem diecezji pomezańskiej. 5 czerwca 1600 został wybrany przez [[kapituła warmińska |kapitułę warmińską]] biskupem [[diecezja warmińska| diecezji warmińskiej]]; otrzymał papieską prekonizację 7 października 1600 i objął rządy w lutym 1601. W listopadzie 1603 został mianowany przez króla biskupem kujawsko-pomorskim, objął rządy w nowej diecezji latem 1604; już w styczniu 1607 został przeniesiony na biskupstwo krakowskie, gdzie pozostał do końca życia.  
 
<br/>
 
<br/>
 +
 
=== Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna ===
 
=== Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna ===
 
Jako biskup wprowadził do Torunia jezuitów, przeciwstawiał się jednocześnie budowie szkół i kościołów ewangelickich. W 1597 przeprowadził wizytację generalną biskupstwa. W 1599 nadał nowe statuty kapitule chełmińskiej, a w 1600 erygował nowy, piąty kanonikat w kapitule. Poparł projekt kodyfikacji pruskiego prawa ziemskiego (1598.  W okresie sprawowania rządów w [[diecezja warmińska |diecezji warmińskiej]] zajmował się przede wszystkim sprawami państwowymi, m.in. prowadził akcję dyplomatyczną, mającą na celu pozyskanie elektora brandenburskiego dla koalicji antyszwedzkiej; odbył jednak generalną wizytację [[diecezja warmińska |diecezji warmińskiej]], a także nadał nową regułę zakonowi katarzynek w [[Braniewo |Braniewie]] (1602). W bieżącej pracy w diecezji był zastępowany przez administratora, kanonika [[Jan Pisiński |Jana Pisińskiego]].
 
Jako biskup wprowadził do Torunia jezuitów, przeciwstawiał się jednocześnie budowie szkół i kościołów ewangelickich. W 1597 przeprowadził wizytację generalną biskupstwa. W 1599 nadał nowe statuty kapitule chełmińskiej, a w 1600 erygował nowy, piąty kanonikat w kapitule. Poparł projekt kodyfikacji pruskiego prawa ziemskiego (1598.  W okresie sprawowania rządów w [[diecezja warmińska |diecezji warmińskiej]] zajmował się przede wszystkim sprawami państwowymi, m.in. prowadził akcję dyplomatyczną, mającą na celu pozyskanie elektora brandenburskiego dla koalicji antyszwedzkiej; odbył jednak generalną wizytację [[diecezja warmińska |diecezji warmińskiej]], a także nadał nową regułę zakonowi katarzynek w [[Braniewo |Braniewie]] (1602). W bieżącej pracy w diecezji był zastępowany przez administratora, kanonika [[Jan Pisiński |Jana Pisińskiego]].
 
<br/>
 
<br/>
  
=== Stosunki rodzinne, hobby, czym się zajmował, co lubił,, ciekawostki z życia, pracy i działalności ===
+
=== Ciekawostki ===
 
Pochodził z niezamożnej szlachty, był synem Andrzeja, wójta miasta Kowala.
 
Pochodził z niezamożnej szlachty, był synem Andrzeja, wójta miasta Kowala.
 
<br/>
 
<br/>
 
  
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
Linia 48: Linia 49:
 
<br/>
 
<br/>
  
 
+
[[Kategoria:Wielkie postaci Warmii i Mazur|Tylicki, Piotr]]
 
+
[[Kategoria:Biskupi warmińscy|Tylicki, Piotr]]
[[Kategoria: Osoba]][[Kategoria:Duchowny katolicki]][[Kategoria:biskup warmiński]]
+
[[Kategoria:Duchowni rzymskokatoliccy|Tylicki, Piotr]]
[[Użytkownik:Kinlis|Kinlis]] ([[Dyskusja użytkownika:Kinlis|dyskusja]]) 07:11, 30 wrz 2013 (CEST)
+
[[Kategoria:1501-1600|Tylicki, Piotr]]
 +
[[Kategoria:1601-1700|Tylicki, Piotr]]

Wersja z 14:04, 12 sie 2014

Piotr Tylicki

Piotr Tylicki, źródło:www.wikipedia.pl, 12.09.2013.
Piotr Tylicki, źródło:www.wikipedia.pl, 12.09.2013.
Data i miejsce urodzenia 1543 r.
Kowal
Data i miejsce śmierci 13 lipca 1616 r.
Kraków

Piotr Tylicki (ur. 1543 w Kowalu koło Włocławka – zm. 13 lipca 1616 w Krakowie) – biskup chełmiński, następnie warmiński, kujawski i krakowski, podkanclerzy koronny, referendarz wielki koronny, sekretarz królewski.


Życiorys


Szkoła i wykształcenie

Studiował prawo w Akademii Krakowskiej, w wieku 45 lat przyjął święcenia diakonatu.

Praca

Pracował w kancelarii królewskiej, za panowania Stefana Batorego został sekretarzem królewskim; zgromadził wiele beneficjów kościelnych - był kanonikiem w Przemyślu, Warszawie, Sandomierzu, Krakowie, Płocku, Poznaniu i na Warmii (1584), scholastykiem w Łęczycy, prepozytem w Gnieźnie oraz proboszczem w Małogoszczy. W 1591 został z nominacji króla Zygmunta Wazy referendarzem koronnym, w latach 1598-1604 sprawował godność podkanclerzego koronnego. Towarzyszył królowi Zygmuntowi w nieudanej wyprawie w obronie tronu Szwecji (1598). Po śmierci biskupa chełmińskiego Piotra Kostki w styczniu 1595 otrzymał nominację królewską na to biskupstwo; 17 sierpnia 1595 został zatwierdzony przez papieża i konsekrowany w Krakowie w październiku 1595; został jednocześnie administratorem diecezji pomezańskiej. 5 czerwca 1600 został wybrany przez kapitułę warmińską biskupem diecezji warmińskiej; otrzymał papieską prekonizację 7 października 1600 i objął rządy w lutym 1601. W listopadzie 1603 został mianowany przez króla biskupem kujawsko-pomorskim, objął rządy w nowej diecezji latem 1604; już w styczniu 1607 został przeniesiony na biskupstwo krakowskie, gdzie pozostał do końca życia.

Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna

Jako biskup wprowadził do Torunia jezuitów, przeciwstawiał się jednocześnie budowie szkół i kościołów ewangelickich. W 1597 przeprowadził wizytację generalną biskupstwa. W 1599 nadał nowe statuty kapitule chełmińskiej, a w 1600 erygował nowy, piąty kanonikat w kapitule. Poparł projekt kodyfikacji pruskiego prawa ziemskiego (1598. W okresie sprawowania rządów w diecezji warmińskiej zajmował się przede wszystkim sprawami państwowymi, m.in. prowadził akcję dyplomatyczną, mającą na celu pozyskanie elektora brandenburskiego dla koalicji antyszwedzkiej; odbył jednak generalną wizytację diecezji warmińskiej, a także nadał nową regułę zakonowi katarzynek w Braniewie (1602). W bieżącej pracy w diecezji był zastępowany przez administratora, kanonika Jana Pisińskiego.

Ciekawostki

Pochodził z niezamożnej szlachty, był synem Andrzeja, wójta miasta Kowala.

Bibliografia

Obłąk Jan, Andrzej Kopiczk, Historia diecezji i archidiecezji warmińskiej, Olsztyn 2010, 261 ss.