Polsko-Mazurskie Towarzystwo Ewangeliczne: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzono nową stronę "'''Polsko-Mazurskie Towarzystwo Ewangeliczne''' - stowarzyszenie założone w 31 października 1921 roku przez pastora Ewalda Lodwicha, działacz...") |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
| − | Towarzystwo powstało w [[Działdowo|Działdowie]]. Pierwszym prezesem został pastor Ewald Lodwich. Do zarządu weszli: [[lkwim: Karol Małłek]], [[Wilhelm Małłek]], [[Fryderyk Kopka]], [[Wilhelm Boruta]]. Na początku działalności do stowarzyszenia należało 100 osób, a liczba członków szybko wzrastała. Było to związane z konretnymi okolicznościami.W tym okresie stowarzyszenie skupiło się bowiem w głównej mierze na pomocy [[Optanci|optantom]] (osobom, które poparły opcję niemiecką w czasie [[Plebiscyt 1920|plebiscytu 1920 roku]]) w kwestii uzyskania polskiego obywatelstwa, a tym samym (w większości przypadków) pozostania na obszarze Działdowszczyzny. Prezes stowarzyszenia starał się ponadto organizować spotkania z mazurską ludnością. | + | Towarzystwo powstało w [[Działdowo|Działdowie]]. Pierwszym prezesem został pastor Ewald Lodwich. Do zarządu weszli: [[lkwim: Karol Małłek|Karol Małłek]], [[Wilhelm Małłek]], [[Fryderyk Kopka]], [[Wilhelm Boruta]]. Na początku działalności do stowarzyszenia należało 100 osób, a liczba członków szybko wzrastała. Było to związane z konretnymi okolicznościami.W tym okresie stowarzyszenie skupiło się bowiem w głównej mierze na pomocy [[Optanci|optantom]] (osobom, które poparły opcję niemiecką w czasie [[Plebiscyt 1920|plebiscytu 1920 roku]]) w kwestii uzyskania polskiego obywatelstwa, a tym samym (w większości przypadków) pozostania na obszarze Działdowszczyzny. Prezes stowarzyszenia starał się ponadto organizować spotkania z mazurską ludnością. |
Głównym celem organizacji stały się działania zmierzające do odsunięcia [[Mazurzy|Mazurów]] od wpływów Kościoła ewangelicko-unijnego. Polsko-Mazurskie Towarzystwo Ewangeliczne podejmowało inicjatywy o charakterze propagandowym, zmierzające do zbliżenia miejscowej ludności do polskiego ruchu. Wykorzystywano w tym celu różne formy aktywności. Ewald Lodwich zainicjował powstanie w Działdowie zboru ewangelicko-augsburskiego, który był zależny od warszawskiego konsystorza. 27 września 1923 roku 23 osoby podpisały deklarację założycielską. W 1925 roku doszło do znaczącej zmiany. Ewald Lodwich został przeniesiony z Działdowa. Polsko-Mazurskie Towarzystwo Ewangeliczne mimo tego faktu zamierzało kontynuować swoją działalność. W tym czasie organizacja nadal skupiała 100 członków. Po czterech latach działalności zaczęły pojawiać się jednak opinie związane z niewielką skutecznością działań organizacji. Miało to być spowodowane w dużej mierze faktem, iż ''działacze, którzy prowadzą wśród Mazurów ewangelików pracę oświatową na szczerych zasadach państwowości polskiej, nie znajdują zrozumienia wśród szerszych warstw mazurskich, jedynie dlatego, że są to przybysze z innych dzielnic".<ref> Cyt. za: P. Bystrzycki, ''Działdowszczyzna w latach II Rzeczpospolitej. Życie społeczno-polityczne'', Olsztyn 1997, s. 236.</ref>. W 1925 roku odbyły się wybory do sejmików powiatowych, które również wykazały rozmijanie się oczekiwań Mazurów z efektami aktywności polskich działaczy.<ref> P. Bystrzycki, op.cit., s. 237-238.</ref>. Po 1925 roku znacznie stowarzyszenia wśród Mazurów zaczęło stopniowo spadać. Sama akcja polska straciła w tym okresie na intensywności. Brakowało również znaczącej organizacji, realizującej konsekwentnie spójny program, będącej w stanie przewodzić inicjatywom tego typu towarzystw. | Głównym celem organizacji stały się działania zmierzające do odsunięcia [[Mazurzy|Mazurów]] od wpływów Kościoła ewangelicko-unijnego. Polsko-Mazurskie Towarzystwo Ewangeliczne podejmowało inicjatywy o charakterze propagandowym, zmierzające do zbliżenia miejscowej ludności do polskiego ruchu. Wykorzystywano w tym celu różne formy aktywności. Ewald Lodwich zainicjował powstanie w Działdowie zboru ewangelicko-augsburskiego, który był zależny od warszawskiego konsystorza. 27 września 1923 roku 23 osoby podpisały deklarację założycielską. W 1925 roku doszło do znaczącej zmiany. Ewald Lodwich został przeniesiony z Działdowa. Polsko-Mazurskie Towarzystwo Ewangeliczne mimo tego faktu zamierzało kontynuować swoją działalność. W tym czasie organizacja nadal skupiała 100 członków. Po czterech latach działalności zaczęły pojawiać się jednak opinie związane z niewielką skutecznością działań organizacji. Miało to być spowodowane w dużej mierze faktem, iż ''działacze, którzy prowadzą wśród Mazurów ewangelików pracę oświatową na szczerych zasadach państwowości polskiej, nie znajdują zrozumienia wśród szerszych warstw mazurskich, jedynie dlatego, że są to przybysze z innych dzielnic".<ref> Cyt. za: P. Bystrzycki, ''Działdowszczyzna w latach II Rzeczpospolitej. Życie społeczno-polityczne'', Olsztyn 1997, s. 236.</ref>. W 1925 roku odbyły się wybory do sejmików powiatowych, które również wykazały rozmijanie się oczekiwań Mazurów z efektami aktywności polskich działaczy.<ref> P. Bystrzycki, op.cit., s. 237-238.</ref>. Po 1925 roku znacznie stowarzyszenia wśród Mazurów zaczęło stopniowo spadać. Sama akcja polska straciła w tym okresie na intensywności. Brakowało również znaczącej organizacji, realizującej konsekwentnie spójny program, będącej w stanie przewodzić inicjatywom tego typu towarzystw. | ||
Wersja z 23:48, 31 paź 2014
Polsko-Mazurskie Towarzystwo Ewangeliczne - stowarzyszenie założone w 31 października 1921 roku przez pastora Ewalda Lodwicha, działacza plebiscytowego, który utworzył również Towarzystwo Przyjaciół Mazur.
Towarzystwo powstało w Działdowie. Pierwszym prezesem został pastor Ewald Lodwich. Do zarządu weszli: Karol Małłek, Wilhelm Małłek, Fryderyk Kopka, Wilhelm Boruta. Na początku działalności do stowarzyszenia należało 100 osób, a liczba członków szybko wzrastała. Było to związane z konretnymi okolicznościami.W tym okresie stowarzyszenie skupiło się bowiem w głównej mierze na pomocy optantom (osobom, które poparły opcję niemiecką w czasie plebiscytu 1920 roku) w kwestii uzyskania polskiego obywatelstwa, a tym samym (w większości przypadków) pozostania na obszarze Działdowszczyzny. Prezes stowarzyszenia starał się ponadto organizować spotkania z mazurską ludnością.
Głównym celem organizacji stały się działania zmierzające do odsunięcia Mazurów od wpływów Kościoła ewangelicko-unijnego. Polsko-Mazurskie Towarzystwo Ewangeliczne podejmowało inicjatywy o charakterze propagandowym, zmierzające do zbliżenia miejscowej ludności do polskiego ruchu. Wykorzystywano w tym celu różne formy aktywności. Ewald Lodwich zainicjował powstanie w Działdowie zboru ewangelicko-augsburskiego, który był zależny od warszawskiego konsystorza. 27 września 1923 roku 23 osoby podpisały deklarację założycielską. W 1925 roku doszło do znaczącej zmiany. Ewald Lodwich został przeniesiony z Działdowa. Polsko-Mazurskie Towarzystwo Ewangeliczne mimo tego faktu zamierzało kontynuować swoją działalność. W tym czasie organizacja nadal skupiała 100 członków. Po czterech latach działalności zaczęły pojawiać się jednak opinie związane z niewielką skutecznością działań organizacji. Miało to być spowodowane w dużej mierze faktem, iż działacze, którzy prowadzą wśród Mazurów ewangelików pracę oświatową na szczerych zasadach państwowości polskiej, nie znajdują zrozumienia wśród szerszych warstw mazurskich, jedynie dlatego, że są to przybysze z innych dzielnic".[1]. W 1925 roku odbyły się wybory do sejmików powiatowych, które również wykazały rozmijanie się oczekiwań Mazurów z efektami aktywności polskich działaczy.[2]. Po 1925 roku znacznie stowarzyszenia wśród Mazurów zaczęło stopniowo spadać. Sama akcja polska straciła w tym okresie na intensywności. Brakowało również znaczącej organizacji, realizującej konsekwentnie spójny program, będącej w stanie przewodzić inicjatywom tego typu towarzystw.
Bibliografia
- Bystrzycki Piotr, Działdowszczyzna w latach II Rzeczpospolitej. Życie społeczno-polityczne, Olsztyn 1997.
- Ewangelicy na Warmii i Mazurach - dzieje i współczesność, red. Erwin Kruk, Olsztyn 2001.
- Szturc Jan, Stowarzyszenia społeczno-kulturalne w polskim ewangelicyzmie, Warszawa 2006.
Przypisy
<references>
