Produkty tradycyjne i regionalne: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Ogólna charakterystyka) |
(→Ogólna charakterystyka) |
||
Linia 3: | Linia 3: | ||
Coraz więcej Europejczyków uświadamia sobie potrzebę dbania o dziedzictwo kulturowe rodzimego regionu, w którym od stuleci tworzono wartości i zwyczaje, a przede wszystkim kształtowano przyzwyczajenia kulinarne i związane z nimi wytwarzanie oryginalnych produktów i potraw <ref>Grzybek M., Kawa M. 2010. ''Rodzaj i cechy produktów regionalnych, pochodzących z West Yorkshire w Wielkiej Brytanii''. Journal of Agribusiness and Rural Development, nr 3(17), s. 31-38 </ref>. W krajach UE polityka jakości i standaryzacji produktów jest prowadzona od dawna. Wynika ona z troski o konsumenta i ochrony jego interesów. Dotyczy to także produktów żywnościowych, które powstają poza dużymi zakładami przemysłowymi i bez zastosowania nowoczesnych technologii. Inicjatorami stworzenia przepisów ochraniających regionalne specjały byli Francuzi. Przyczynili się do przeniesienia na poziom europejski francuskiego ustawodawstwa, które powstało na początku XX w. i pierwotnie dotyczyło ochrony win <ref> Chudy S., Gierłatowska U. 2013. ''Produkty tradycyjne i regionalne z perspektywy szczecińskich studentów''. Journal of Agribusiness and Rural Development, nr 1(27), s. 45-52 </ref>. | Coraz więcej Europejczyków uświadamia sobie potrzebę dbania o dziedzictwo kulturowe rodzimego regionu, w którym od stuleci tworzono wartości i zwyczaje, a przede wszystkim kształtowano przyzwyczajenia kulinarne i związane z nimi wytwarzanie oryginalnych produktów i potraw <ref>Grzybek M., Kawa M. 2010. ''Rodzaj i cechy produktów regionalnych, pochodzących z West Yorkshire w Wielkiej Brytanii''. Journal of Agribusiness and Rural Development, nr 3(17), s. 31-38 </ref>. W krajach UE polityka jakości i standaryzacji produktów jest prowadzona od dawna. Wynika ona z troski o konsumenta i ochrony jego interesów. Dotyczy to także produktów żywnościowych, które powstają poza dużymi zakładami przemysłowymi i bez zastosowania nowoczesnych technologii. Inicjatorami stworzenia przepisów ochraniających regionalne specjały byli Francuzi. Przyczynili się do przeniesienia na poziom europejski francuskiego ustawodawstwa, które powstało na początku XX w. i pierwotnie dotyczyło ochrony win <ref> Chudy S., Gierłatowska U. 2013. ''Produkty tradycyjne i regionalne z perspektywy szczecińskich studentów''. Journal of Agribusiness and Rural Development, nr 1(27), s. 45-52 </ref>. | ||
− | W celu ochrony regionalnych specjałów, zgodnie z ustawodawstwem unijnym, produkty spożywcze można zarejestrować w trzech kategoriach, z których każda ma przypisany symbol graficzny (rys. 1). Są to: | + | W celu ochrony regionalnych specjałów, zgodnie z ustawodawstwem unijnym, produkty spożywcze można zarejestrować w trzech kategoriach, z których każda ma przypisany symbol graficzny (rys. 1). Są to <ref> Stankiewicz D. 2005. ''Produkty regionalne i tradycyjne''. Biuro Studiów i Ekspertyz, nr 1146, Kancelaria Sejmu, Warszawa, s. 1 </ref>: |
* chroniona nazwa pochodzenia (''Protected Designation of Orgin'' - PDO), | * chroniona nazwa pochodzenia (''Protected Designation of Orgin'' - PDO), | ||
* chronione oznaczenie geograficzne (''Protected Geographical Indications'' - PGI), | * chronione oznaczenie geograficzne (''Protected Geographical Indications'' - PGI), |
Wersja z 20:31, 7 sie 2014
Produkty tradycyjne i regionalne – są to produkty rolne i środki produkcji, objęte wykazem prawa unijnego, których jakość lub wyjątkowe cechy i właściwości wynikają ze stosowania tradycyjnych metod produkcji, czyli wykorzystywanych co najmniej 25 lat [1].
Ogólna charakterystyka
Coraz więcej Europejczyków uświadamia sobie potrzebę dbania o dziedzictwo kulturowe rodzimego regionu, w którym od stuleci tworzono wartości i zwyczaje, a przede wszystkim kształtowano przyzwyczajenia kulinarne i związane z nimi wytwarzanie oryginalnych produktów i potraw [2]. W krajach UE polityka jakości i standaryzacji produktów jest prowadzona od dawna. Wynika ona z troski o konsumenta i ochrony jego interesów. Dotyczy to także produktów żywnościowych, które powstają poza dużymi zakładami przemysłowymi i bez zastosowania nowoczesnych technologii. Inicjatorami stworzenia przepisów ochraniających regionalne specjały byli Francuzi. Przyczynili się do przeniesienia na poziom europejski francuskiego ustawodawstwa, które powstało na początku XX w. i pierwotnie dotyczyło ochrony win [3].
W celu ochrony regionalnych specjałów, zgodnie z ustawodawstwem unijnym, produkty spożywcze można zarejestrować w trzech kategoriach, z których każda ma przypisany symbol graficzny (rys. 1). Są to [4]:
- chroniona nazwa pochodzenia (Protected Designation of Orgin - PDO),
- chronione oznaczenie geograficzne (Protected Geographical Indications - PGI),
- gwarantowana tradycyjna specjalność (Traditional Speciality Guaranteed - TSG).
Rys. 1. Znaki produktów o chronionej nazwie pochodzenia, chronionym oznaczeniu geograficznym i gwarantowanej tradycyjnej specjalności
Źródło: http://www.minrol.gov.pl/pol/Jakosc-zywnosci/Produkty-regionalne-i-tradycyjne/
Znaczenie dla regionu
...
Bibliografia
...
Przypisy
- ↑ Ustawa z dnia 17 grudnia 2004 r. o rejestracji i ochronie nazw i oznaczeń produktów rolnych i środków spożywczych oraz o produktach tradycyjnych (Dz.U. 2005 nr 10 poz. 68
- ↑ Grzybek M., Kawa M. 2010. Rodzaj i cechy produktów regionalnych, pochodzących z West Yorkshire w Wielkiej Brytanii. Journal of Agribusiness and Rural Development, nr 3(17), s. 31-38
- ↑ Chudy S., Gierłatowska U. 2013. Produkty tradycyjne i regionalne z perspektywy szczecińskich studentów. Journal of Agribusiness and Rural Development, nr 1(27), s. 45-52
- ↑ Stankiewicz D. 2005. Produkty regionalne i tradycyjne. Biuro Studiów i Ekspertyz, nr 1146, Kancelaria Sejmu, Warszawa, s. 1