Pusta noc: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Zwyczaje na Warmii i Mazurach) |
|||
| Linia 24: | Linia 24: | ||
== Zwyczaje na Warmii i Mazurach == | == Zwyczaje na Warmii i Mazurach == | ||
| − | Złożone do trumny ciało znajdowało się w największej izbie lub pokoju. W całym domu obowiązkowo należało zasłonić wszystkie lustra, aby dusza się w nich nie przeglądała i nie ukazywała się domownikom. Nogi zmarłego musiały być skierowane ku drzwiom. W tę noc czuwali przy nim członkowie rodziny, znajomi i sąsiedzi. Odwiedzający dom częstowani byli wódką i [[Kuch|kuchem]]. | + | Rodzina, znajomi i sąsiedzi czuwali przy zmarłym przez trzy dni, ale to właśnie ostatnia, pusta noc była najważniejsza.Złożone do trumny ciało znajdowało się w największej izbie lub pokoju. Zmarłemu wkładano do trumny symboliczne przedmioty: słomkowy bądź trzcinowy kapelusz lub chustkę do nosa oraz grzebień (dzięki temu mógł otrzepać piach ze spodni i zaczesać elegancko włosy). Natomiast kobietom zarzucano na plecy czarną chustę z frędzlami, a pod głowę wkładano grzebyk i lusterko. W całym domu obowiązkowo należało zasłonić wszystkie lustra, aby dusza się w nich nie przeglądała i nie ukazywała się domownikom. Nogi zmarłego musiały być skierowane ku drzwiom. W tę noc czuwali przy nim członkowie rodziny, znajomi i sąsiedzi. Odwiedzający dom częstowani byli wódką i [[Kuch|kuchem]]. |
| + | |||
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 22:39, 2 lip 2014
| Pusta noc | |
| | |
 Pusta noc
|
Pusta noc - ostatnia noc przed pogrzebaniem zmarłego.
Etymologia
Genezę określenia tłumaczy się potocznie jako noc pustki (fizycznej i duchowej), którą człowiek odczuwa po odejściu bliskiej osoby.
Zwyczaje na Warmii i Mazurach
Rodzina, znajomi i sąsiedzi czuwali przy zmarłym przez trzy dni, ale to właśnie ostatnia, pusta noc była najważniejsza.Złożone do trumny ciało znajdowało się w największej izbie lub pokoju. Zmarłemu wkładano do trumny symboliczne przedmioty: słomkowy bądź trzcinowy kapelusz lub chustkę do nosa oraz grzebień (dzięki temu mógł otrzepać piach ze spodni i zaczesać elegancko włosy). Natomiast kobietom zarzucano na plecy czarną chustę z frędzlami, a pod głowę wkładano grzebyk i lusterko. W całym domu obowiązkowo należało zasłonić wszystkie lustra, aby dusza się w nich nie przeglądała i nie ukazywała się domownikom. Nogi zmarłego musiały być skierowane ku drzwiom. W tę noc czuwali przy nim członkowie rodziny, znajomi i sąsiedzi. Odwiedzający dom częstowani byli wódką i kuchem.
Bibliografia
- Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany, red. Waldemar Mierzwa, Dąbrówno 2008.
- Szyfer Anna, Zwyczaje, obrzędy i wierzenia Mazurów i Warmiaków, Olsztyn 1968.
- Toeppen Max P., Wierzenia mazurskie, wstęp Anna Szyfer, Władysław Ogrodziński, oprac. Paweł Błażewicz,Jerzy Marek Łapo, Dąbrówno 2008.
- Tragarz duchów. Zbiór podań ludowych z Mazur, zebrał, przełożył i opracował Jerzy Marek Łapo, Dąbrówno 2007.
- Warmiacy i Mazurzy. Życie codzienne ludności wiejskiej w I połowie XIX wieku, red. Bogumił Kuźniewski, Olsztynek 2002.
Przypisy
Zobacz też
<references>
