Rezerwat Cisowy Jar: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 5: Linia 5:
 
|rodzaj_rezerwatu = leśny  
 
|rodzaj_rezerwatu = leśny  
 
|charakter_rezerwatu =  
 
|charakter_rezerwatu =  
|położenie = [[województwo warmińsko-mazurskie]], [[gmina Kowale Oleckie]]  
+
|położenie = [[województwo warmińsko-mazurskie]], [[Kowale Oleckie (gmina wiejska)]]  
 
|data = 1959
 
|data = 1959
 
|kod mapy = PL-WN
 
|kod mapy = PL-WN
Linia 16: Linia 16:
 
|sekundE= 9.1269
 
|sekundE= 9.1269
 
}}
 
}}
<br/>
+
'''Rezerwat Cisowy Jar''' utworzony został w 1959 roku na obszarze [[Nadleśnictwo Olecko|Nadleśnictwa Olecko]], ok. 1 km na północny wschód od miejscowości [[Guzy]] i 4 km od [[Kowale Oleckie|Kowali Oleckich]]. Powierzchnia 10,68 ha. Utworzony został dla ochrony krańcowego stanowiska cisa (''Taxus baccata''), leżącego na płn.–wsch. granicy jego zasięgu. Jest to najbogatsze skupisko tego gatunku na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] (ok. 1400 osobników). Cis podlega tu ochronie od 1937 r.
 
+
<br/><br/>
 
+
[[Plik: taxus.jpg|thumb|250 px|right|Cis pospolity (''Taxus baccata'')]]
'''Rezerwat Cisowy Jar'''
+
== Fizjogeografia terenu i szata roślinna ==
<br/>
 
 
 
 
 
 
 
=== O rezerwacie ===
 
 
 
Rezerwat przyrody Cisowy Jar utworzony został w 1959 roku na obszarze Nadleśnictwa Olecko, ok. 1 km na północny wschód od miejscowości Guzy i 4 km od Kowali Oleckich. Powierzchnia 10,68 ha. Utworzony został dla ochrony krańcowego stanowiska cisa (''Taxus baccata''), leżącego na płn.–wsch. granicy jego zasięgu. Jest to najbogatsze skupisko tego gatunku na Warmii i Mazurach (ok. 1400 osobników). Cis podlega tu ochronie od 1937 r.
 
<br/>
 
 
 
 
 
[[Plik: taxus.jpg]]
 
<br/>
 
Cis pospolity (''Taxus baccata'')
 
<br/>
 
 
 
 
 
=== Fizjogeografia terenu i szata roślinna ===
 
 
 
 
Teren rezerwatu to głęboki wąwóz, jeden z kilku wciętych we wzgórza zwane „Guzem" (256 metrów n.p.m.). Leży on między Szeszkami a Wężewem, na zachód od stacji kolejowej Kowale Oleckie, w obrębie oddziału 305 leśnictwa Cisowo. Bogata konfiguracja tutejszego terenu powoduje występowanie licznych maleńkich zagłębień bezodpływowych wypełnionych wodą, lokalnie zabagnionych, oraz licznych strumieni o znacznych spadkach. Strumienie te, podobnie jak woda opadowa spływająca po stromych zboczach, mogą powodować erozję gleby w miejscach nie osłoniętych roślinnością.
 
Teren rezerwatu to głęboki wąwóz, jeden z kilku wciętych we wzgórza zwane „Guzem" (256 metrów n.p.m.). Leży on między Szeszkami a Wężewem, na zachód od stacji kolejowej Kowale Oleckie, w obrębie oddziału 305 leśnictwa Cisowo. Bogata konfiguracja tutejszego terenu powoduje występowanie licznych maleńkich zagłębień bezodpływowych wypełnionych wodą, lokalnie zabagnionych, oraz licznych strumieni o znacznych spadkach. Strumienie te, podobnie jak woda opadowa spływająca po stromych zboczach, mogą powodować erozję gleby w miejscach nie osłoniętych roślinnością.
 
<br/>
 
<br/>
Linia 44: Linia 26:
 
Dno wąwozu zajmuje łęg jesionowo-olchowy. Zbocza jaru porośnięte są drzewostanem grądowym o znacznie przekształconym składzie gatunkowym. Pod okapem tego drzewostanu rosną małe, przygłuszone cisy. Tylko kilkanaście z nich osiągnęło wysokość 2-3 m.
 
Dno wąwozu zajmuje łęg jesionowo-olchowy. Zbocza jaru porośnięte są drzewostanem grądowym o znacznie przekształconym składzie gatunkowym. Pod okapem tego drzewostanu rosną małe, przygłuszone cisy. Tylko kilkanaście z nich osiągnęło wysokość 2-3 m.
 
<br/>
 
<br/>
 
+
== Rośliny ==
 
 
=== Rośliny ===
 
 
 
 
Na terenie rezerwatu można wyróżnić trzy typy siedliskowe: las mieszany świeży (0,30 ha, 2,8%), las świeży (9,95 ha, 93,4%) i las wilgotny (0,40 ha, 3,8%). Zawierają one w sobie drzewostan głównie z udziałem świerka (72%), lipy (14%) i brzozy (1%) w wieku od 60 do 90 lat. Drzewostany rezerwatu są silnie zniekształcone, ponieważ przed 80 laty wykonano tu zrąb zupełny. Obecnie uwzględniając w szerokim stopniu cele ochronne, na całym terenie rezerwatu planowane są do wykonania jedynie cięcia sanitarne oraz pielęgnacyjne pod kątem ochrony cisa. Pod osłoną drzewostanu rośnie cis. W 1965 r. stwierdzono w rezerwacie i bezpośrednim sąsiedztwie jego granic 1392 okazy. Większość to egzemplarze bardzo małe o wysokości 10-15 cm. Kilkanaście osiąga wysokość 2-3 m, ale są one przygłuszone przez zwarty drzewostan. Największy cis jest jednak poza zasięgiem rezerwatu, w oddziale 167. - jego wysokość wynosi około 7 metrów, zaś obwód 110 cm.
 
Na terenie rezerwatu można wyróżnić trzy typy siedliskowe: las mieszany świeży (0,30 ha, 2,8%), las świeży (9,95 ha, 93,4%) i las wilgotny (0,40 ha, 3,8%). Zawierają one w sobie drzewostan głównie z udziałem świerka (72%), lipy (14%) i brzozy (1%) w wieku od 60 do 90 lat. Drzewostany rezerwatu są silnie zniekształcone, ponieważ przed 80 laty wykonano tu zrąb zupełny. Obecnie uwzględniając w szerokim stopniu cele ochronne, na całym terenie rezerwatu planowane są do wykonania jedynie cięcia sanitarne oraz pielęgnacyjne pod kątem ochrony cisa. Pod osłoną drzewostanu rośnie cis. W 1965 r. stwierdzono w rezerwacie i bezpośrednim sąsiedztwie jego granic 1392 okazy. Większość to egzemplarze bardzo małe o wysokości 10-15 cm. Kilkanaście osiąga wysokość 2-3 m, ale są one przygłuszone przez zwarty drzewostan. Największy cis jest jednak poza zasięgiem rezerwatu, w oddziale 167. - jego wysokość wynosi około 7 metrów, zaś obwód 110 cm.
 
<br/>
 
<br/>
 
W rezerwacie stwierdzono występowanie licznych mchów (ogółem 118 gatunków, w tym 17 gatunków wątrobowców i 101 gatunków mchów właściwych) oraz takich drzew, jak: osika, świerk, wierzba, iwa, lipa, grab, klon, wiąz górski i jesion.
 
W rezerwacie stwierdzono występowanie licznych mchów (ogółem 118 gatunków, w tym 17 gatunków wątrobowców i 101 gatunków mchów właściwych) oraz takich drzew, jak: osika, świerk, wierzba, iwa, lipa, grab, klon, wiąz górski i jesion.
 
<br/>
 
<br/>
 
+
== Ciekawostki ==
 
 
=== Ciekawostki ===
 
 
 
 
Największy cis znajduje się poza zasięgiem rezerwatu, ok. 250 metrów na zachód od jego granicy. Wysokość drzewa wynosi około 7 metrów, zaś obwód 110 cm. Łatwo je dostrzec, ponieważ - jak na pomnik przyrody przystało - jest otoczony barierką. Jego obecność w tym miejscy świadczy o tym, że dawniej cis występował również poza granicami rezerwatu
 
Największy cis znajduje się poza zasięgiem rezerwatu, ok. 250 metrów na zachód od jego granicy. Wysokość drzewa wynosi około 7 metrów, zaś obwód 110 cm. Łatwo je dostrzec, ponieważ - jak na pomnik przyrody przystało - jest otoczony barierką. Jego obecność w tym miejscy świadczy o tym, że dawniej cis występował również poza granicami rezerwatu
 
<br/>
 
<br/>
 
Przy wschodniej granicy rezerwatu znajdują się ledwie już zauważalne wały ziemne, pozostałości po grodzisku z okresu, kiedy ziemie te zamieszkiwali Jaćwingowie z sudawskiej grupy Kymenów. Okoliczni mieszkańcy grodzisko nazywali "Stary Szaniec".
 
Przy wschodniej granicy rezerwatu znajdują się ledwie już zauważalne wały ziemne, pozostałości po grodzisku z okresu, kiedy ziemie te zamieszkiwali Jaćwingowie z sudawskiej grupy Kymenów. Okoliczni mieszkańcy grodzisko nazywali "Stary Szaniec".
 
<br/>
 
<br/>
 
 
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
 
 
Dąbrowski S., Polakowski B., Wołos L.: Obszary chronione i pomniki przyrody województwa Warmińsko-Mazurskiego. Urząd Wojewódzki, Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie, 1999.
 
Dąbrowski S., Polakowski B., Wołos L.: Obszary chronione i pomniki przyrody województwa Warmińsko-Mazurskiego. Urząd Wojewódzki, Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie, 1999.
 
<br/>
 
<br/>
 
 
 
== Linki zewnętrzne ==
 
== Linki zewnętrzne ==
http://pl.wikipedia.org/wiki/Rezerwat_przyrody_Cisowy_Jar
+
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Rezerwat_przyrody_Cisowy_Jar pl.wikipedia.org, Rezerwat przyrody Cisowy Jar] [21.05.2014]
 
<br/>
 
<br/>
  
 
+
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Natura 2000]] [[Kategoria: Ochrona przyrody]] [[Kategoria: Rezerwaty przyrody]] [[Kategoria: Kowale Oleckie (gmina wiejska)]]
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Natura 2000]] [[Kategoria: Ochrona przyrody]] [[Kategoria: Rezerwaty przyrody]] [[Kategoria: gmina Małdyty]]
 

Wersja z 21:21, 11 lip 2014

Rezerwat Cisowy Jar

Rodzaj rezerwatu leśny
Państwo  Polska
Data utworzenia 1959
Powierzchnia 10,68 ha ha
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Rezerwat Cisowy Jar
Rezerwat Cisowy Jar
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Rezerwat Cisowy Jar
Rezerwat Cisowy Jar
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Rezerwat Cisowy Jar – utworzony został w 1959 roku na obszarze Nadleśnictwa Olecko, ok. 1 km na północny wschód od miejscowości Guzy i 4 km od Kowali Oleckich. Powierzchnia 10,68 ha. Utworzony został dla ochrony krańcowego stanowiska cisa (Taxus baccata), leżącego na płn.–wsch. granicy jego zasięgu. Jest to najbogatsze skupisko tego gatunku na Warmii i Mazurach (ok. 1400 osobników). Cis podlega tu ochronie od 1937 r.

Cis pospolity (Taxus baccata)

Fizjogeografia terenu i szata roślinna

Teren rezerwatu to głęboki wąwóz, jeden z kilku wciętych we wzgórza zwane „Guzem" (256 metrów n.p.m.). Leży on między Szeszkami a Wężewem, na zachód od stacji kolejowej Kowale Oleckie, w obrębie oddziału 305 leśnictwa Cisowo. Bogata konfiguracja tutejszego terenu powoduje występowanie licznych maleńkich zagłębień bezodpływowych wypełnionych wodą, lokalnie zabagnionych, oraz licznych strumieni o znacznych spadkach. Strumienie te, podobnie jak woda opadowa spływająca po stromych zboczach, mogą powodować erozję gleby w miejscach nie osłoniętych roślinnością.
Cisowy Jar jest największym i najdłuższym wąwozem na terenie Wzgórz Szeskich. Jego długość wynosi 1000 m, a głębokość dochodzi do 30 m, natomiast szerokość mierzona między krawędziami sięga od 100 do 300 metrów. Zbocza wąwozu są bardzo strome, a dnem płynie okresowo wysychająca struga, zbierająca wody ze źródeł wysiękowych usytuowanych u podnóża stromych zboczy.
Dno wąwozu zajmuje łęg jesionowo-olchowy. Zbocza jaru porośnięte są drzewostanem grądowym o znacznie przekształconym składzie gatunkowym. Pod okapem tego drzewostanu rosną małe, przygłuszone cisy. Tylko kilkanaście z nich osiągnęło wysokość 2-3 m.

Rośliny

Na terenie rezerwatu można wyróżnić trzy typy siedliskowe: las mieszany świeży (0,30 ha, 2,8%), las świeży (9,95 ha, 93,4%) i las wilgotny (0,40 ha, 3,8%). Zawierają one w sobie drzewostan głównie z udziałem świerka (72%), lipy (14%) i brzozy (1%) w wieku od 60 do 90 lat. Drzewostany rezerwatu są silnie zniekształcone, ponieważ przed 80 laty wykonano tu zrąb zupełny. Obecnie uwzględniając w szerokim stopniu cele ochronne, na całym terenie rezerwatu planowane są do wykonania jedynie cięcia sanitarne oraz pielęgnacyjne pod kątem ochrony cisa. Pod osłoną drzewostanu rośnie cis. W 1965 r. stwierdzono w rezerwacie i bezpośrednim sąsiedztwie jego granic 1392 okazy. Większość to egzemplarze bardzo małe o wysokości 10-15 cm. Kilkanaście osiąga wysokość 2-3 m, ale są one przygłuszone przez zwarty drzewostan. Największy cis jest jednak poza zasięgiem rezerwatu, w oddziale 167. - jego wysokość wynosi około 7 metrów, zaś obwód 110 cm.
W rezerwacie stwierdzono występowanie licznych mchów (ogółem 118 gatunków, w tym 17 gatunków wątrobowców i 101 gatunków mchów właściwych) oraz takich drzew, jak: osika, świerk, wierzba, iwa, lipa, grab, klon, wiąz górski i jesion.

Ciekawostki

Największy cis znajduje się poza zasięgiem rezerwatu, ok. 250 metrów na zachód od jego granicy. Wysokość drzewa wynosi około 7 metrów, zaś obwód 110 cm. Łatwo je dostrzec, ponieważ - jak na pomnik przyrody przystało - jest otoczony barierką. Jego obecność w tym miejscy świadczy o tym, że dawniej cis występował również poza granicami rezerwatu
Przy wschodniej granicy rezerwatu znajdują się ledwie już zauważalne wały ziemne, pozostałości po grodzisku z okresu, kiedy ziemie te zamieszkiwali Jaćwingowie z sudawskiej grupy Kymenów. Okoliczni mieszkańcy grodzisko nazywali "Stary Szaniec".

Bibliografia

Dąbrowski S., Polakowski B., Wołos L.: Obszary chronione i pomniki przyrody województwa Warmińsko-Mazurskiego. Urząd Wojewódzki, Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie, 1999.

Linki zewnętrzne

pl.wikipedia.org, Rezerwat przyrody Cisowy Jar [21.05.2014]