Rezerwat Dęby Napiwodzkie
| Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie | |
| | |
 Rezerwat Dęby Napiwodzkie - tablica informacyjna przed wejściem do rezerwatu | |
| Rodzaj rezerwatu | florystyczny |
| Państwo |  Polska
|
| Powierzchnia | 37,11 ha ha |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie | |
| Położenie na mapie Polski  Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Rezerwat przyrody Dęby Napiwodzkie
Spis treści
Rezerwat Dęby Napiwodzkie
Rezerwat przyrody „Dęby Napiwodzkie” jest rezerwatem leśnym (częściowym), utworzonym w 1989 roku na obszarze 37,11 ha. Położony jest na terenie nadleśnictwa Jedwabno, w odległości około 5 km na południowy-zachód od miejscowości Jedwabno (powiat szczycieński). .
Morfologia
Przedmiotem ochrony są tu zbiorowiska wykształcone w postaci grądu, łęgu jesionowo-olszowego i boru mieszanego, porastające subglacjalny wał ozowy. Niewielkiej wysokości oz (około 10 m) graniczy od wschodu z doliną rzeki Czarna, a na pozostałym obszarze otaczają go obniżenia terenowe porośnięte, poza obszarem rezerwatu, przez wilgotne łąki (DĄBROWSKI i in. 1999). Największą część rezerwatu zajmuje zbiorowisko grądu, zaliczone do odmiany subatlantyckiej Stellario-Carpinetum (CHUDYBA, ENDLER 1987), mimo iż obiekt ten położony jest poza naturalnym zasięgiem występowania buka. W wydzieleniach leśnych porośniętych przez to zbiorowisko występują liczne pomnikowe dęby, w wieku 300-350 lat oraz stare, około 200-letnie sosny. Niewielki fragment rezerwatu, w północno-zachodniej części obiektu, zajmuje bór mieszany pochodzenia antropogenicznego, na żyznym siedlisku lasu świeżego. Najbardziej oddalone od wału ozowego, położone w obniżeniach terenowych, zewnętrzne części rezerwatu zajmuje łęg jesionowo-olszowy Fraxino-Alnetum z olszami w wieku od 45-95 lat. Rezerwat „Dęby Napiwodzkie” jest jednym z ogniw potencjalnego specjalnego obszaru ochrony siedlisk „Ostoja Napiwodzko-Ramucka” w ramach programu Natura 2000 (kod PLH280026).
Fauna
Flora
Ciekawostki
Bibliografia
ANONIM 2000. Plan ochrony rezerwatu przyrody „Koniuszanka II” na okres od 1 stycznia 2001 roku do 31 grudnia 2020 roku. Narodowa Fundacja Ochrony Środowiska, Warszawa (maszyn.).
CHUDYBA H., ENDLER Z. 1987. Przyroda projektowanego rezerwatu Ostańce Puszczy Napiwodzko-Ramuckiej. Chrońmy Przyr. Ojcz. 2 (43): 52 – 61.
DĄBROWSKI S., POLAKOWSKI B., WOŁOS L. 1999. Obszary chronione i pomniki przyrody województwa warmińsko-mazurskiego. Urząd Wojewódzki, Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie.
