Roch Kraemer: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 21: Linia 21:
 
|www                  =
 
|www                  =
 
}}
 
}}
''' Roch Ludwik Kraemer (Krämer) ''' (ur. 14 sierpnia 1755 r. w [[Jeziorany|Jezioranach]] zm. 24 sierpnia 1826 r. w [[Głotowo|Głotowie]]) – duchowny rzymskokatolicki, kanonik kapituły dobromiejskiej, proboszcz dobromiejski, kapelan i współpracownik biskupa [[lkwim:Ignacy Krasicki|Ignacego Krasickiego]].<br/><br/>
+
''' Roch Ludwik Kraemer (Krämer) ''' (ur. 14 sierpnia 1755 r. w [[Jeziorany|Jezioranach]], zm. 24 sierpnia 1826 r. w [[Głotowo|Głotowie]]) – duchowny rzymskokatolicki, kanonik kapituły dobromiejskiej, proboszcz dobromiejski, kapelan i współpracownik biskupa [[lkwim:Ignacy Krasicki|Ignacego Krasickiego]].<br/><br/>
 
==Życiorys==  
 
==Życiorys==  
  
Linia 28: Linia 28:
  
 
===Praca===
 
===Praca===
Pełnił posługę w [[Żegoty|Żegotach]], w beneficjum [[Krzysztof Szembek|Krzysztofa Szembeka]] we [[Frombork|Fromborku]] i w kaplicy św. Jerzego w [[Lidzbark Warmiński|Lidzbarku Warmińskim]]. Od 1779 r. pełnił funkcję kapelana biskupa [[lkwim:Ignacy Krasicki|Ignacego Krasickiego]]. Był również jego przyjacielem i doradcą w sprawach naukowych i literackich. W latach 1783-1791 sprawował pieczę nad parafią w [[Reszel|Reszlu]], gdzie od 1788 r. był komendariuszem. W 1791 r. wszedł do grona kanoników kapituły dobromiejskiej, a rok później został jej prepozytem. Funkcję tę pełnił jako ostatni z reprezentantów tej godności i jako jedyny po likwidacji. Na przełomie wieku XVIII i XIX, dokładał wszelkich starań, aby zgromadzenie, które zniesiono w 1811 r., zostało zachowane. Przeżył ten fakt bardzo osobiście. Nie przyjął nawet oferowanego mu stanowiska proboszcza w [[Dobre Miasto|Dobrym Mieście]]. Działając jako kanonik równocześnie był proboszczem w [[Parafia pw. Najświętszego Zbawiciela w Głotowie|parafii w Głotowie]]<ref> Urząd proboszcza głogowskiego, na przełomie XV i XVI w. pozostawał oddzielony od godności prepozyta kolegiaty dobromiejskiej. Stan ten uległ zmianie po roku 1533, gdy przywrócone zostały postanowienia biskupa [[Herman z Pragi|Hermana z Pragi]]. Obowiązywały one do czasu likwidacji kapituły kolegiackiej.</ref>, gdzie osiadł po likwidacji kapituły dobromiejskiej. Tam zmarł w wieku 71 lat.
+
Pełnił posługę w [[Żegoty|Żegotach]], w beneficjum [[Krzysztof Szembek|Krzysztofa Szembeka]] we [[Frombork|Fromborku]] i w kaplicy św. Jerzego w [[Lidzbark Warmiński|Lidzbarku Warmińskim]]. Od 1779 r. pełnił funkcję kapelana biskupa [[lkwim:Ignacy Krasicki|Ignacego Krasickiego]]. Był również jego przyjacielem i doradcą w sprawach naukowych i literackich. W latach 1783–1791 sprawował pieczę nad parafią w Reszlu, gdzie od 1788 r. był komendariuszem. W 1791 r. wszedł do grona kanoników kapituły dobromiejskiej, a rok później został jej prepozytem. Funkcję tę pełnił jako ostatni z reprezentantów tej godności i jako jedyny po jej likwidacji. Na przełomie wieku XVIII i XIX dokładał wszelkich starań, aby zgromadzenie, które zniesiono w 1811 r., zostało zachowane. Nie przyjął nawet oferowanego mu stanowiska proboszcza w [[Dobre Miasto|Dobrym Mieście]]. Działając jako kanonik, równocześnie był proboszczem w [[Parafia pw. Najświętszego Zbawiciela w Głotowie|parafii w Głotowie]]<ref> Urząd proboszcza głogowskiego na przełomie XV i XVI w. pozostawał oddzielony od godności prepozyta kolegiaty dobromiejskiej. Stan ten uległ zmianie po roku 1533, gdy przywrócone zostały postanowienia biskupa [[Herman z Pragi|Hermana z Pragi]]. Obowiązywały one do czasu likwidacji kapituły kolegiackiej.</ref>, gdzie osiadł po likwidacji kapituły dobromiejskiej. Tam zmarł w wieku 71 lat.
  
 
===Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna===
 
===Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna===
Angażował się w obronę chłopów warmińskich przed narzucanym obowiązkiem podatkowym ze strony władz pruskich.<br>
+
Angażował się w obronę chłopów warmińskich przed obowiązkiem podatkowym narzucanym ze strony władz pruskich.<br>
Roch Krämer w 1814 r. sporządził inwentarz kasacyjny kolegiaty dobromiejskiej, zatytułowany: ''Verzeichnis in der Bibliotheque des aufgehobenen Collegiatstifs zu Guttstadt befindlichen Bücher und Inventariestücke 1814''. Dziś stanowi on jeden z zachowanych katalogów biblioteki kolegiackiej.<ref>Błażewicz Paweł, Katalogi biblioteki Kapituły kolegiackiej pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela i Wszystkich Świętych w Dobrym Mieście, jako źródło do badań nad księgozbiorami historycznymi na Warmii, „Studia Warmińskie” 2006, R. XLIII, s. 284.</ref>
+
Roch Krämer w 1814 r. sporządził inwentarz kasacyjny kolegiaty dobromiejskiej, zatytułowany: ''Verzeichnis in der Bibliotheque des aufgehobenen Collegiatstifs zu Guttstadt befindlichen Bücher und Inventariestücke 1814''. Dziś stanowi on jeden z zachowanych katalogów biblioteki kolegiackiej.<ref>Błażewicz Paweł, ''Katalogi biblioteki Kapituły kolegiackiej pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela i Wszystkich Świętych w Dobrym Mieście, jako źródło do badań nad księgozbiorami historycznymi na Warmii'', "Studia Warmińskie" 2006, R. XLIII, s. 284.</ref>
  
 
==Ciekawostki==
 
==Ciekawostki==
Linia 39: Linia 39:
 
<references/>
 
<references/>
 
==Zobacz też==
 
==Zobacz też==
''Głotowo - Dzieje sanktuarium [fragment]'', materiał na stronie internetowej: [http://www.szlak-pielgrzymkowy.pl/Glotowo_dzieje_sanktuarium,Glotowo---Dzieje-sanktuarium www.szlak-pielgrzymkowy.pl]<br/>
+
''Głotowo Dzieje sanktuarium [fragment]'', [http://www.szlak-pielgrzymkowy.pl/Glotowo_dzieje_sanktuarium,Glotowo---Dzieje-sanktuarium www.szlak-pielgrzymkowy.pl szlak-pielgrzymkowy.pl] [27.01.2015]<br/>
*''Głotowo'', materiał na stronie internetowej: [http://www.domwarminski.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=354:slownik-geograficzny-glotowo&catid=52&Itemid=182 www.domwarminski.pl], Cyt. za: ''Głotowo'', W: ''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', T. II, Warszawa 1881.<br/>
+
*''Głotowo'', [http://www.domwarminski.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=354:slownik-geograficzny-glotowo&catid=52&Itemid=182 www.domwarminski.pl domwarminski.pl], Cyt. za: ''Głotowo'', [w:] ''Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich'', T. II, Warszawa 1881.<br/>
 
==Bibliografia==
 
==Bibliografia==
Birch-Hirschfeld Triller Anneliese, ''Kanonicy dobromiejscy do 1520 r. i 1772-1811'', W: ''Słownik Biograficzny Kapituły Kolegiackiej w Dobrym Mieście'', Olsztyn 1999, s. 21.<br/>
+
Birch-Hirschfeld Triller Anneliese, ''Kanonicy dobromiejscy do 1520 r. i 1772–1811'', [w:] ''Słownik Biograficzny Kapituły Kolegiackiej w Dobrym Mieście'', Olsztyn 1999, s. 21.<br/>
Przeracki Jerzy, ''Sławni obywatele Dobrego Miasta'', "Rocznik Dobromiejski", T. 4 (2010) [wyd. 2011], s. 216-207.<br/>
+
Przeracki Jerzy, ''Sławni obywatele Dobrego Miasta'', "Rocznik Dobromiejski", T. 4 (2010) [wyd. 2011], s. 216–207.<br/>
  
 
[[Kategoria: Osoba|Kraemer, Roch]]
 
[[Kategoria: Osoba|Kraemer, Roch]]

Wersja z 14:21, 28 sty 2015

Roch Kraemer

Data i miejsce urodzenia 14 sierpnia 1755 r.
Jeziorany
Data i miejsce śmierci 24 sierpnia 1826 r.
Głotowo

Roch Ludwik Kraemer (Krämer) (ur. 14 sierpnia 1755 r. w Jezioranach, zm. 24 sierpnia 1826 r. w Głotowie) – duchowny rzymskokatolicki, kanonik kapituły dobromiejskiej, proboszcz dobromiejski, kapelan i współpracownik biskupa Ignacego Krasickiego.

Życiorys

Szkoła i wykształcenie

Pierwsze nauki pobierał w szkole w rodzinnym miasteczku, w Jezioranach. Od 1768 r. uczęszczał do gimnazjum Jezuitów w Reszlu. Następnie kształcił się u Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo w Warszawie, gdzie studiował teologię i prawo kościelne. Święcenia kapłańskie przyjął w 1779 r. z rąk biskupa Karola von Zehmena.

Praca

Pełnił posługę w Żegotach, w beneficjum Krzysztofa Szembeka we Fromborku i w kaplicy św. Jerzego w Lidzbarku Warmińskim. Od 1779 r. pełnił funkcję kapelana biskupa Ignacego Krasickiego. Był również jego przyjacielem i doradcą w sprawach naukowych i literackich. W latach 1783–1791 sprawował pieczę nad parafią w Reszlu, gdzie od 1788 r. był komendariuszem. W 1791 r. wszedł do grona kanoników kapituły dobromiejskiej, a rok później został jej prepozytem. Funkcję tę pełnił jako ostatni z reprezentantów tej godności i jako jedyny po jej likwidacji. Na przełomie wieku XVIII i XIX dokładał wszelkich starań, aby zgromadzenie, które zniesiono w 1811 r., zostało zachowane. Nie przyjął nawet oferowanego mu stanowiska proboszcza w Dobrym Mieście. Działając jako kanonik, równocześnie był proboszczem w parafii w Głotowie[1], gdzie osiadł po likwidacji kapituły dobromiejskiej. Tam zmarł w wieku 71 lat.

Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna

Angażował się w obronę chłopów warmińskich przed obowiązkiem podatkowym narzucanym ze strony władz pruskich.
Roch Krämer w 1814 r. sporządził inwentarz kasacyjny kolegiaty dobromiejskiej, zatytułowany: Verzeichnis in der Bibliotheque des aufgehobenen Collegiatstifs zu Guttstadt befindlichen Bücher und Inventariestücke 1814. Dziś stanowi on jeden z zachowanych katalogów biblioteki kolegiackiej.[2]

Ciekawostki

  • Zabór Warmii przez Prusy z 1772 r. nazywał "wielkim złem".

Przypisy

  1. Urząd proboszcza głogowskiego na przełomie XV i XVI w. pozostawał oddzielony od godności prepozyta kolegiaty dobromiejskiej. Stan ten uległ zmianie po roku 1533, gdy przywrócone zostały postanowienia biskupa Hermana z Pragi. Obowiązywały one do czasu likwidacji kapituły kolegiackiej.
  2. Błażewicz Paweł, Katalogi biblioteki Kapituły kolegiackiej pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela i Wszystkich Świętych w Dobrym Mieście, jako źródło do badań nad księgozbiorami historycznymi na Warmii, "Studia Warmińskie" 2006, R. XLIII, s. 284.

Zobacz też

Głotowo – Dzieje sanktuarium [fragment], www.szlak-pielgrzymkowy.pl szlak-pielgrzymkowy.pl [27.01.2015]

Bibliografia

Birch-Hirschfeld Triller Anneliese, Kanonicy dobromiejscy do 1520 r. i 1772–1811, [w:] Słownik Biograficzny Kapituły Kolegiackiej w Dobrym Mieście, Olsztyn 1999, s. 21.
Przeracki Jerzy, Sławni obywatele Dobrego Miasta, "Rocznik Dobromiejski", T. 4 (2010) [wyd. 2011], s. 216–207.