Ropucha paskówka: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
 
(Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 5: Linia 5:
 
  |zoolog                = Laurenti, 1768
 
  |zoolog                = Laurenti, 1768
 
  |okres istnienia        =  
 
  |okres istnienia        =  
  |grafika                = Ropucha paskówka.jpg|300px|thumb|left|Ropucha paskówka (www.sqfp.info)
+
  |grafika                = Ropucha paskówka.jpg
  |opis grafiki          = Ropucha paskówka (źródło: sqfp.info)
+
  |opis grafiki          = Ropucha paskówka<br>Źródło: [http://www.omnilexica.com/?q=natterjack www.omnilexica.com]
 
  |typ                    = strunowce
 
  |typ                    = strunowce
 
  |podtyp                = kręgowce
 
  |podtyp                = kręgowce
Linia 20: Linia 20:
 
'''Ropucha paskówka''' – gatunek płaza, najmniejsza i jednocześnie najrzadsza ropucha występująca w Polsce.  
 
'''Ropucha paskówka''' – gatunek płaza, najmniejsza i jednocześnie najrzadsza ropucha występująca w Polsce.  
 
<br/><br/>
 
<br/><br/>
 +
==Charakterystyka==
 
Ciało ropuchy paskówki osiąga długość do 8 cm, jest płaskie i krępe. Zwierzę ma kolor brązowy, brunatny, czasem wpadający w szary.
 
Ciało ropuchy paskówki osiąga długość do 8 cm, jest płaskie i krępe. Zwierzę ma kolor brązowy, brunatny, czasem wpadający w szary.
 
   
 
   
Linia 26: Linia 27:
 
Preferuje tereny otwarte, nasłonecznione, jednak jest zwierzęciem elastycznym i łatwo przystosowuje się do zmian. Dość szybko biega (krótkie nogi sprawiają, że raczej niechętnie i niezdarnie skacze), stąd jej ludowa nazwa: "ropucha żwawa".
 
Preferuje tereny otwarte, nasłonecznione, jednak jest zwierzęciem elastycznym i łatwo przystosowuje się do zmian. Dość szybko biega (krótkie nogi sprawiają, że raczej niechętnie i niezdarnie skacze), stąd jej ludowa nazwa: "ropucha żwawa".
  
Z zimowych kryjówek wychodzi na przełomie marca i kwietnia. Żywi się głównie ślimakami i stawonogami. Przed agresorami broni się wydzielając z gruczołów skórnych toksyczną substancję o nieprzyjemnym zapachu.
+
Z zimowych kryjówek wychodzi na przełomie marca i kwietnia. Żywi się głównie ślimakami i stawonogami. Przed agresorami broni się, wydzielając z gruczołów skórnych toksyczną substancję o nieprzyjemnym zapachu.
  
 
==Bibliografia==  
 
==Bibliografia==  
Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Kwidzyn 2011, s. 18.<br/>
+
Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, ''Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego'', Kwidzyn 2011, s. 18.<br/>
  
 
+
[[Kategoria:Przyroda]]
[[Kategoria:Przyroda]] [[Kategoria:Zwierzęta]]
 
 
[[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]]
 
[[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]]

Aktualna wersja na dzień 20:35, 8 mar 2015

Ropucha paskówka

Epidalea calamita/Bufo calamita`
Laurenti, 1768
Epidalea calamita/Bufo calamita Laurenti, 1768
Ropucha paskówkaŹródło: www.omnilexica.com
Ropucha paskówka
Źródło: www.omnilexica.com
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada płazy
Rząd płazy bezogonowe
Rodzina ropuchowate
Rodzaj Epidalea/Bufo

Ropucha paskówka – gatunek płaza, najmniejsza i jednocześnie najrzadsza ropucha występująca w Polsce.

Charakterystyka

Ciało ropuchy paskówki osiąga długość do 8 cm, jest płaskie i krępe. Zwierzę ma kolor brązowy, brunatny, czasem wpadający w szary.

Przypomina ropuchę szarą, odróżnia ją jednak od niej jasna pręga przebiegająca wzdłuż grzbietu od głowy do końca ciała.

Preferuje tereny otwarte, nasłonecznione, jednak jest zwierzęciem elastycznym i łatwo przystosowuje się do zmian. Dość szybko biega (krótkie nogi sprawiają, że raczej niechętnie i niezdarnie skacze), stąd jej ludowa nazwa: "ropucha żwawa".

Z zimowych kryjówek wychodzi na przełomie marca i kwietnia. Żywi się głównie ślimakami i stawonogami. Przed agresorami broni się, wydzielając z gruczołów skórnych toksyczną substancję o nieprzyjemnym zapachu.

Bibliografia

Główczyński Krzysztof, Wittbrodt Krzysztof, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Kwidzyn 2011, s. 18.