Ropucha zielona: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(UWAGA! Usunięcie treści (strona pozostała pusta)!) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| + | {{Zwierzę infobox | ||
| + | |nazwa zwyczajowa = Ropucha zielona | ||
| + | |nazwa łacińska = ''Bufo viridis'' | ||
| + | |TSN = | ||
| + | |zoolog = Laurenti, 1768 | ||
| + | |okres istnienia = | ||
| + | |grafika = Ropucha zielona_2.jpg|300px|Ropucha zielona(www.bip.um.opole.pl) | ||
| + | |opis grafiki = Ropucha zielona(www.bip.um.opole.pl) | ||
| + | |typ = [[strunowce]] | ||
| + | |podtyp = [[kręgowce]] | ||
| + | |gromada = [[płazy]] | ||
| + | |rząd = [[płazy bezogonowe]] | ||
| + | |rodzina = [[ropuchowate]] | ||
| + | |rodzaj = [[Bufo]] | ||
| + | |gatunek = | ||
| + | |synonimy = | ||
| + | |wikispecies = | ||
| + | |commons = | ||
| + | }} | ||
| + | '''Ropucha zielona''' | ||
| + | <br/><br/> | ||
| + | ==Ropuchy== | ||
| + | Grupa płazów z rzędu bezogonowych. Charakterystyczną cechą, która odróżnia je od blisko spokrewnionych żab, są gruczoły jadowe. Produkowana w nich toksyczna substancja, pozwala (biernie) bronić się przed drapieżnikami. Ropuchy są zwierzętami mięsożernymi, ściśle chronionymi. Bardzo rozpowszechnione ([[ropucha szara]] i ropucha zielona) na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] ze względu na sprzyjające warunki zarówno siedliskowe, jak i bogate zasoby odżywcze. | ||
| + | ==Ropucha zielona== | ||
| + | |||
| + | Maksymalna wielkość 14 cm. Brodawki skórne stosunkowo małe, dlatego skóra nie sprawia wrażenia szorstkiej, jak w przypadku [[Ropucha szara|ropuchy szarej]]. Barwa jasna z charakterystycznymi zielonymi plamkami (brodawki boczne – ciemnoczerwone). Samice mają mniej intensywniejsze kolory niż samce. | ||
| + | |||
| + | Zdecydowanie woli ląd niż wodę. Bytuje głównie na rżyskach pól, nasłonecznionych zboczach jarów. | ||
| + | Dużo chętniej migruje w odróżnieniu od swojej szarej krewniaczki. Poluje głównie nocą: w jej menu szczególne miejsce zajmują mrówki, ale żywi się także owadami (chrząszcze i ich larwy) oraz pająkami. | ||
| + | Zimuje pod kamieniami, lub w budynkach. | ||
| + | |||
| + | ==Bibliografia== | ||
| + | <references/> | ||
| + | [[Krzysztof Główczyński |Główczyński K.]]/ [[Krzysztof Wittbrodt|Wittbrodt K.]] 2011, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Wydawnictwo VEGA, Kwidzyn 2011, 19 str. | ||
| + | |||
| + | WikiMedia | ||
| + | |||
| + | [[Kategoria:Zwierzęta]] | ||
| + | [[Kategoria:Przyroda]] | ||
| + | [[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]] | ||
Wersja z 10:32, 17 kwi 2014
| Ropucha zielona | |
| | |
| Bufo viridis` | |
| Laurenti, 1768 | |
| Bufo viridis Laurenti, 1768 | |
 Ropucha zielona(www.bip.um.opole.pl) | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | płazy |
| Rząd | płazy bezogonowe |
| Rodzina | ropuchowate |
| Rodzaj | Bufo |
Ropucha zielona
Ropuchy
Grupa płazów z rzędu bezogonowych. Charakterystyczną cechą, która odróżnia je od blisko spokrewnionych żab, są gruczoły jadowe. Produkowana w nich toksyczna substancja, pozwala (biernie) bronić się przed drapieżnikami. Ropuchy są zwierzętami mięsożernymi, ściśle chronionymi. Bardzo rozpowszechnione (ropucha szara i ropucha zielona) na Warmii i Mazurach ze względu na sprzyjające warunki zarówno siedliskowe, jak i bogate zasoby odżywcze.
Ropucha zielona
Maksymalna wielkość 14 cm. Brodawki skórne stosunkowo małe, dlatego skóra nie sprawia wrażenia szorstkiej, jak w przypadku ropuchy szarej. Barwa jasna z charakterystycznymi zielonymi plamkami (brodawki boczne – ciemnoczerwone). Samice mają mniej intensywniejsze kolory niż samce.
Zdecydowanie woli ląd niż wodę. Bytuje głównie na rżyskach pól, nasłonecznionych zboczach jarów. Dużo chętniej migruje w odróżnieniu od swojej szarej krewniaczki. Poluje głównie nocą: w jej menu szczególne miejsce zajmują mrówki, ale żywi się także owadami (chrząszcze i ich larwy) oraz pająkami. Zimuje pod kamieniami, lub w budynkach.
Bibliografia
Główczyński K./ Wittbrodt K. 2011, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Wydawnictwo VEGA, Kwidzyn 2011, 19 str.
WikiMedia
