Ryn: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
Linia 78: Linia 78:
 
*[[Jan Behnke]], urodzony w Rynie, pastor ewangelicki, wydawca i tłumacz pieśni religijnych.
 
*[[Jan Behnke]], urodzony w Rynie, pastor ewangelicki, wydawca i tłumacz pieśni religijnych.
 
Pod koniec XVII w. parafia w Rynie podlegała [[Jerzy Teschner|Jerzemu Teschnerowi]], kanonikowi kapituły dobromiejskiej.
 
Pod koniec XVII w. parafia w Rynie podlegała [[Jerzy Teschner|Jerzemu Teschnerowi]], kanonikowi kapituły dobromiejskiej.
 +
 +
==Przypisy==
 +
<references/>
  
 
==Bibliografia==
 
==Bibliografia==

Wersja z 12:21, 5 lis 2018

Ryn

Herb
Herb Rynu
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat giżycki
Gmina Ryn
Liczba ludności (2012) 2974
Strefa numeracyjna (+48) 87
Kod pocztowy 11-520
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Ryn
Ryn
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Ryn
Ryn
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Ryn (niem. Rhein) – miasto w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej. W 2012 miasto liczyło niespełna trzy tysiące mieszkańców. W Wyborach Samorządowych 2018 mandat burmistrza uzyskał Jarosław Filipek.[1]

Położenie

Ryn leży w zachodniej części województwa, nad jeziorami Ołów i Ryńskim. Od stolicy województwa, Olsztyna, dzieli go odległość (w linii prostej) 72 km. Do Giżycka jest 19 km.

Zamek w Rynie.
Fot. Mirosław Garniec
Błąd przy generowaniu miniatury: Brak pliku
Wiatrak w Rynie.
Fot. Mieczysław Kalski

Dzieje

Do XIII wieku tereny okoliczne dzisiejszego Rynu zamieszkiwali Galindowie, później wyparci przez Krzyżaków. Przez dłuższy czas ziemia pozostawała wyludniona, dopiero z roku 1377 (Kronika Wiganda z Marburga) pochodzą informacje o zbudowanym zamku krzyżackim (chociaż badania archeologiczne wskazują, że budowla warowna mogła powstać nawet sto lat wcześniej). Rozwijano jednocześnie podzamcze. W 1393 Ryn stał się siedziba komturii, pierwszym komturem został Friedrich von Wallenrode. Zamek ryński pełnił rolę administracyjno-gospodarczą, dostarczano zwierzynę łowną, ryby, miód; wykorzystując położenie między jeziorami, zbudowano pod zamkiem 170-metrowy murowany kanał, który dzięki zachowanej różnicy poziomu wody zapewniał napęd zamkowego młyna.

W XV wieku Ryn był wielokrotnie obiektem działań wojennych. W 1422 roku komturstwo zdegradowano do rangi prokuratorii. W połowie stulecia Ryn zajęli rycerze Związku Pruskiego, likwidując krzyżacką załogę zamku. Wkrótce zakon zamek odzyskał i posiadanie to potwierdził na mocy II pokoju toruńskiego. W 1468 lub 1477 roku ponownie uczyniono z Rynu komturię; stan taki pozostał do sekularyzacji. Od 1525 roku ustanowiono w Rynie starostwo Prus Książęcych.

Pod koniec XV wieku podzamcze zyskało przywilej osady targowej, co przyczyniło się do szybkiego rozwoju. Jednocześnie podjęto intensywniejszą akcję osiedleńczą, sprowadzając głównie Mazowszan. Rozwój zatrzymały w XVII wieku najpierw najazd Tatarów, a potem wielkie epidemie. Mimo tych wydarzeń w 1723 roku król pruski Fryderyk Wilhelm I nadał Rynowi prawa miejskie, oferując nowym osadnikom korzystne warunki zamieszkania. Podupadły zamek przekształcono w więzienie.

Pozostając przez stulecia miejscowością o charakterze polskim, choć ewangelickim, Ryn ulegał stopniowej germanizacji od początku XIX wieku. Zjawisko to, połączone z lojalnym stosunkiem Mazurów do państwa pruskiego, sprawiło, że w plebiscycie w 1920 roku za Polską nie padł ani jeden głos.

W okresie międzywojennym Ryn, dysponujący od 1902 połączeniami kolejowymi, liczył około 2 tysięcy mieszkańców i miał charakter miejscowości uzdrowiskowej. W okresie wojennym w więzieniu na zamku przetrzymywano polskich robotników przymusowych oraz przeciwników reżimu hitlerowskiego. W wyniku działań wojennych zniszczony został XVII-wieczny kościół, którego pozostałości wyburzono w latach 70. XX wieku. W 1945 roku władzę przejęła administracja polska, wznowiono naukę w szkole, uruchomiono kursy repolonizacyjne dla Mazurów, utworzono m.in. pocztę, nadleśnictwo, ośrodek zdrowia, bibliotekę.

Zabytki

Najcenniejszymi zabytkami w Rynie są:

  • zamek z XIV wieku, obecnie hotel
  • wiatrak holenderski z drugiej połowy XIX wieku
  • cmentarz poniemiecki z przełomu XVIII i XIX wieku
  • XIX-wieczna wieża ciśnień
  • kaplica ewangelicka z XIX wieku

Transport

Ryn znajduje się na trasie drogi krajowej nr 59 (Giżycko - Rozogi) oraz drogi wojewódzkiej nr 642 (Sterławki Wielkie - Woźnice).

Kultura

Do najważniejszych instytucji kultury w Rynie należą:

  • Ryńskie Centrum Kultury:
  • "Galeria pod Imbrykiem" z Ryńskimi Zbiorami Muzealnymi, głównie etnograficznymi ze spuścizny Muzeum Regionalnego w Rynie
  • galeria sztuki "Galeria z Latarnią"
  • Punkt Informacji Turystycznej
  • Biblioteka Publiczna

Edukacja

Religia

Współpraca z innymi miastami

Ryn ma podpisane umowy o współpracy partnerskiej z litewskim Jurborkiem i niemieckim Amt Neuhaus.

Ludzie związani z Rynem

  • Albin Nowicki (1891-1972) - nauczyciel, polityk, działacz społeczno-oświatowy, regionalista i kronikarz
  • Robert Littek - rzeźbiarz amator związany z Rynem
  • Jan Behnke, urodzony w Rynie, pastor ewangelicki, wydawca i tłumacz pieśni religijnych.

Pod koniec XVII w. parafia w Rynie podlegała Jerzemu Teschnerowi, kanonikowi kapituły dobromiejskiej.

Przypisy

Bibliografia

Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany, pod redakcją Waldemara Mierzwy, Dąbrowno 2008.
pl.wikipedia.org, Ryn [05.01.2015]
miastoryn.pl [05.01.2015]
parafia pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Rynie [05.01.2015]
parafia ewangelicko-augsburska w Rynie [05.01.2015]
Biblioteka Publiczna w Rynie [05.01.2015]