Rzekotka drzewna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(UWAGA! Usunięcie treści (strona pozostała pusta)!)
m (Wycofano edycje użytkownika JustJask (dyskusja). Autor przywróconej wersji to LPF.)
Linia 1: Linia 1:
 +
{{Zwierzę infobox
 +
|nazwa zwyczajowa      = Rzekotka drzewna
 +
|nazwa łacińska        = ''Hyla arborea''
 +
|TSN                    =
 +
|zoolog                = Linnaeus, 1758
 +
|okres istnienia        =
 +
|grafika                = Rzekotka drzewna.jpg|300px||thumb|left|Rzekotka drzewna (zdj. F.Vassen)
 +
|opis grafiki          = Rzekotka drzewna (zdj. F.Vassen/flickr.com)
 +
|typ                    = [[strunowce]]
 +
|podtyp                = [[kręgowce]]
 +
|gromada                = [[płazy]]
 +
|rząd                  = [[płazy bezogonowe]]
 +
|rodzina                = [[rzekotkowate]]
 +
|rodzaj                = ''[[Hyla]]''
 +
|gatunek                =
 +
|synonimy              =
 +
|wikispecies            =
 +
|commons                =
 +
}}
 +
'''Rzekotka drzewna'''
 +
<br/><br/>
 +
==Rzekotki==
 +
To bezogoniaste płazy prowadzące w większości nadrzewny tryb życia. Wspinanie się po pniach czy liściach umożliwiają rozszerzone przylgi na palcach wszystkich kończyn. Dzięki temu mogą się poruszać także w pozycji pionowej.  Na świecie - 800 gatunków, na Warmii i Mazurach - tylko jeden.
  
 +
==Rzekotka drzewna==
 +
Niewielka żaba (do 5 cm) o kolorze ciała w odcieniach zieleni: od jasnożółtego, oliwkowego po zieleń ciemną, a nawet brąz. Ubarwienie może zmieniać pod wpływem oświetlenia i temperatury. Brzuch jaśniejszy niż grzbiet. Charakterystycznie zakończone przylgami kończyny, które ułatwiają wspinanie się po drzewach. Przez całą długość ciała przebiega czarna pręga – ma znaczenie przy doborze płciowym.
 +
Samce nieco mniejsze od samic – mają osobliwie pomarszczoną skórę w okolicy gardła, co służy do wydawania dźwięków w okresie godowym.
 +
 +
Preferuje środowisko obfite w pływające rośliny, żyje w małych zbiornikach, jeziorach, bagnach i strumieniach. Żywi się owadami, zwykle chrząszczami i pająkami.
 +
Zwierzę dość liczne na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]]. Szczególnie wiele osobników stwierdzono w [[Lasy Iławskie|Lasach Iławskich]], które nazywane są „rzekotkowym zagłębiem”.
 +
 +
==Bibliografia==
 +
<references/>
 +
[[Krzysztof Główczyński|Główczyński K.]], [[Krzysztof Wittbrodt|Wittbrodt K.]] 2011, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Wydawnictwo VEGA, Kwidzyn 2011, 14 str.
 +
 +
WikiMedia
 +
 +
[[Kategoria:Zwierzęta]]
 +
[[Kategoria:Przyroda]]
 +
[[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]]

Wersja z 10:36, 17 kwi 2014

Rzekotka drzewna

Hyla arborea`
Linnaeus, 1758
Hyla arborea Linnaeus, 1758
Rzekotka drzewna (zdj. F.Vassen/flickr.com)
Rzekotka drzewna (zdj. F.Vassen/flickr.com)
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada płazy
Rząd płazy bezogonowe
Rodzina rzekotkowate
Rodzaj Hyla

Rzekotka drzewna

Rzekotki

To bezogoniaste płazy prowadzące w większości nadrzewny tryb życia. Wspinanie się po pniach czy liściach umożliwiają rozszerzone przylgi na palcach wszystkich kończyn. Dzięki temu mogą się poruszać także w pozycji pionowej. Na świecie - 800 gatunków, na Warmii i Mazurach - tylko jeden.

Rzekotka drzewna

Niewielka żaba (do 5 cm) o kolorze ciała w odcieniach zieleni: od jasnożółtego, oliwkowego po zieleń ciemną, a nawet brąz. Ubarwienie może zmieniać pod wpływem oświetlenia i temperatury. Brzuch jaśniejszy niż grzbiet. Charakterystycznie zakończone przylgami kończyny, które ułatwiają wspinanie się po drzewach. Przez całą długość ciała przebiega czarna pręga – ma znaczenie przy doborze płciowym. Samce nieco mniejsze od samic – mają osobliwie pomarszczoną skórę w okolicy gardła, co służy do wydawania dźwięków w okresie godowym.

Preferuje środowisko obfite w pływające rośliny, żyje w małych zbiornikach, jeziorach, bagnach i strumieniach. Żywi się owadami, zwykle chrząszczami i pająkami. Zwierzę dość liczne na Warmii i Mazurach. Szczególnie wiele osobników stwierdzono w Lasach Iławskich, które nazywane są „rzekotkowym zagłębiem”.

Bibliografia

Główczyński K., Wittbrodt K. 2011, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Wydawnictwo VEGA, Kwidzyn 2011, 14 str.

WikiMedia