Sałkowice

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 15:31, 26 cze 2014 autorstwa Emzet (dyskusja | edycje) (Utworzono nową stronę "{{Wieś infobox |nazwa = Sałkowice |herb wsi = |flaga wsi = |herb artykuł = |dopełniacz wsi = ...")
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Sałkowice

Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat elbląski
Gmina Pasłęk
Liczba ludności (2010) 84
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Sałkowice
Sałkowice
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Sałkowice
Sałkowice
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Sałkowice (niem. ') – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Pasłęk. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.

Miejscowość w 2010 roku liczyła 84 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Józef Kosacz[1].


Położenie

Wieś położona jest w zachodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej, 11 km na wschód od Pasłęka nad rzeczką Sałą.

Dzieje miejscowości

Nazwa wsi nawiązuje bezpośrednio na nazwy rzeczki Sały.Pierwsza pisemna wzmianka dotycząca Sałkowic pochodzi z XV wieku. Jako pruska wieś zostały przyłączone pod koniec XVI stuleci a do Grądówka, który należał do Achatiusa von Borcka. Początkowo Sałkowice podlegały komornictwu [[[Burdajny]] a następnie jego pasłęckiemu odpowiednikowi. W okresie wojen napoleońskich we wsi stacjonowali francuscy żołnierze. W 1875 roku wieś była zamieszkana przez 447 osób. W latach 20. XX wieku Sałkowice składały się z 51 budynków mieszkalnych. Wśród 262 mieszkańców znalazł się tylko jeden katolik - pozostali byli ewangelikami. W 1854 roku we wsi wybudowano dom modlitweny, w którym odbywały się msze. Budynek pełnił jednocześnie rolę kaplicy, szkoły i mieszkania nauczyciela. W 1857 roku kaplica została wyposażona w ambonę, organy, chrzcielnicę i drewnianą dzwonnicę. Kaplica została przebudowana w 1925 roku.


W 1939 roku Sałkowice miały być zamieszkane przez około 280 osób. We wsi działała jednoizbowa szkoła oraz gospoda Zum Deutschen Kaiser, należąca do Leopolda Schmidta, a później do Hermanna Pägenstedta. Do największych gospodarzy należeli: Friedrich Madsack, Gottfried Stobäus, Walter Liedtke, Emil Hellwig, Emil Taube. W Sałkowicach działała też mleczarnia, należąca do Maxa Hahna. W latach 1937-194 5 ostatnim niemieckim wójtem był Emil Hellwig. Wśród niemieckich mieszkańców wsi można znaleźć polskobrzmiące nazwiska: Kreowski, Maschitzki, Olschewski, Piorreck i Schlomski. W czasie II wojny światowej w miejscowości pracowali robotnicy przymusowi z Polski i Francji.

21 stycznia 1945 roku rozpoczęła się ewakuacja mieszkańców wsi. Dwa dni później do Sałkowic wkroczyły sowieckie oddziały. Rozpoczął się szaber i podpalenia budynków mieszkalnych, brutalne gwałty i wywózki ludności.Pierwsi Polacy zaczęli przybywać do miejscowości pod koniec 1945 roku. W Sałkowicach mieszkało jeszcze wówczas kilka niemieckich rodzin, które opuściły wieś w 1947 roku. Pierwszym powojennym sołtysem został Stanisław Wydra. Uruchomiona została siedmioklasowa szkoła. Placówka została zamknięta w latach 80. Przez ponad dziesięć lat nieużytkowany budynek szkoły niszczał. W 1996 roku został wykupiony przez osobę prywatną. W 2000 roku budynek ponownie zmienił właściciela, który przebudował obiekt na pensjonat. Obecnie we wsi funkcjonuje świetlica wiejska.



Ludzie związani z miejscowością


Zabytki

  • Budynek dawnej szkoły i kaplicy z połowy XIX wieku - obecnie mieści się w nim pensjonat
  • Dawny cmentarz ewangelicki
  • Budynek dawnej kuźni, zaadoptowany na prywatne mieszkanie


Bibliografia

  1. Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 5.03.2014]
  2. Lech Słodownik, Sałkowice[data dostępu: 5.03.2014]


Przypisy


Zobacz też