Siejnik

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Siejnik

Rodzaj miejscowości wieś niesołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat olecki
Gmina Olecko
Sołectwo Rosochackie
Liczba ludności (2010) 164
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Siejnik
Siejnik
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Siejnik
Siejnik
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Siejnik (dawniej Elżbietki, niem. Elisenhöhe) – wieś niesołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie oleckim, w gminie Olecko, w sołectwie Rosochackie. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego. W latach 1999-2001 wieś wchodziła w skład powiatu olecko-gołdapskiego. W 2010 roku liczyła 164 mieszkańców (łącznie z Rosochackimi). Wieś wchodzi w skład sołectwa Rosochackie, w którym funkcję sołtysa sprawuje obecnie Stanisław Bokunewicz[1].

Położenie

Wieś położona jest w północno–wschodniej części województwa warmińsko–mazurskiego, na Pojezierzu Ełckim, około 2 km na południowy zachód od Olecka i Jeziora Wielkiego Oleckiego; przylega do przedmiejskich zabudowań Olecka.

Dzieje miejscowości

Początki wsi związane są z postacią Elizy Zimmermann, właścicielki hotelu w Olecku, która wzbogaciwszy się, zakupiła w 1840 roku ziemię pod miastem i zainwestowała w rozbudowę dworu. W 1853 roku na cześć żony króla Fryderyka Wilhelma IV majątek nazwano Elisenhöhe. W latach 80. majątek przeszedł w ręce Karola Schielke, a następnie bardzo zaniedbany dwór zakupił naczelnik generalny powiatu Ernst Papendieck. Stan majątku znacznie się poprawił, gdy jego właścicielami została rodzina Faserów (1935-1944).

Po II wojnie światowej majątek nazwano Elżbietki (część wsi w tym czasie przyłączono do miasta Olecka). Do 1948 roku znajdował się on w gestii Związku Samopomocy Chłopskiej, a w latach 1948-1950 był placówką Państwowego Instytutu Naukowego Gospodarstwa Wiejskiego w Pułtusku. Następnie zarządzał nim Instytut Zootechniki, Centralny Instytut Rolniczy (1952–1954), a potem Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach. Ostatecznie ośrodek został przejęty w 1956 roku przez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku. Znajdował się tu Zootechniczny Zakład Doświadczalny, ale z części gruntów korzystał również Instytut Sadownictwa w Skierniewicach (sad Elżbietki). Prowadzono tu badania zarówno z zakresu ekonomii rolnictwa, produkcji zwierzęcej, jak i sadownictwa czy pszczelarstwa.

W dworze w Siejniku, zwanym Mazurskim Dworem, znajdował się ośrodek wypoczynkowy pracowników Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Obecnie w zespole dworsko-parkowym – odremontowanym i odrestaurowanym w przedwojennym stylu – znajduje się hotel z restauracją. Jest to jeden z najlepiej zachowanych dworów na terenie powiatu oleckiego.

Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej w Olecku.

Zabytki

  • zespół dworsko–parkowy z drugiej połowy XIX wieku: dwór, oficyna, pozostałości parku i ogrodu botanicznego oraz dwie obory
  • most drogowy nad nieczynną linią wąskotorową Olecko – Świętajno, 1911 r.

Bibliografia

Olecko. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1974.
Orłowicz Mieczysław, Ilustrowany przewodnik po Mazurach Pruskich i Warmii, Na nowo podali do druku Grzegorz Jasiński, Andrzej Rzempołuch, Robert Traba, Olsztyn 1991.
Strona Mazurskiego Dworu [12.11.2013]
Wojewódzka Ewidencja Zabytków [12.11.2013]
Strona Urzędu Miasta i Gminy Olecko [12.11.2013]
Bank Danych Lokalnych GUS [12.11.2013]

Przypisy