Skop: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Dzieje miejscowości) |
|||
| Linia 41: | Linia 41: | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
Wieś powstała w ramach kolonizacji wschodnich terenów [[Prusy Książęce|Prus Książęcych]]. W 1553 roku starosta ryński [[Jerzy von Diebes]] sprzedał pięć łanów sołeckich niejakiemu Janowi Proso, który zobowiązał się do założenia wsi czynszowej na 50 łanach na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]]. Osadnicy otrzymali aż 11 lat [[wolnizna|wolnizny]]. Zasiedlenie postępowało sprawnie i już w 1568 roku było w Skopie 27 gospodarzy. Wieś poważnie ucierpiała podczas [[epidemia dżumy 1709-1711|wielkiej epidemii dżumy]] na początku XVIII wieku; w 1719 roku 23 łany były puste, a gospodarowało tu tylko 13 chłopów. Do połowy tego samego stulecia ponownie zagospodarowano opuszczone łany. W 1816 roku było tu 16 gospodarzy, sołtys i kowal. Skop należał do [[parafia ewangelicka w Rydzewie|parafii ewangelickiej w Rydzewie]]. | Wieś powstała w ramach kolonizacji wschodnich terenów [[Prusy Książęce|Prus Książęcych]]. W 1553 roku starosta ryński [[Jerzy von Diebes]] sprzedał pięć łanów sołeckich niejakiemu Janowi Proso, który zobowiązał się do założenia wsi czynszowej na 50 łanach na [[prawo magdeburskie|prawie magdeburskim]]. Osadnicy otrzymali aż 11 lat [[wolnizna|wolnizny]]. Zasiedlenie postępowało sprawnie i już w 1568 roku było w Skopie 27 gospodarzy. Wieś poważnie ucierpiała podczas [[epidemia dżumy 1709-1711|wielkiej epidemii dżumy]] na początku XVIII wieku; w 1719 roku 23 łany były puste, a gospodarowało tu tylko 13 chłopów. Do połowy tego samego stulecia ponownie zagospodarowano opuszczone łany. W 1816 roku było tu 16 gospodarzy, sołtys i kowal. Skop należał do [[parafia ewangelicka w Rydzewie|parafii ewangelickiej w Rydzewie]]. | ||
| − | + | [[File:Skop. Budynek dawnej szkoły.jpg|thumb|300 px|left|Skop budynek dawnej szkoły]] | |
Szkołę we wsi założono w 1741 roku. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] otwarto ją ponownie 1 maja 1946 roku staraniem [[Stanisław Sankowski|Stanisława Sankowskiego]]. Na początku lat 50. szkoła miała siedem klas i trzech nauczycieli, a później osiem klas i pięciu nauczycieli. W 1974 roku została przekształcona w filię szkoły w Rynie. Z dniem 31 sierpnia 2011 roku placówkę zlikwidowano. | Szkołę we wsi założono w 1741 roku. Po [[II wojna światowa|II wojnie światowej]] otwarto ją ponownie 1 maja 1946 roku staraniem [[Stanisław Sankowski|Stanisława Sankowskiego]]. Na początku lat 50. szkoła miała siedem klas i trzech nauczycieli, a później osiem klas i pięciu nauczycieli. W 1974 roku została przekształcona w filię szkoły w Rynie. Z dniem 31 sierpnia 2011 roku placówkę zlikwidowano. | ||
Wersja z 03:06, 31 mar 2014
| Skop | |
| | |
 Skop. Tablica upamiętniająca rocznicę założenia wsi
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | giżycki |
| Gmina | Ryn |
| Liczba ludności (2010) | 430 (łącznie Skop i Monetki) |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Skop | |
| Położenie na mapie Polski  Skop | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Skop (niem. Skoppen, od 1938 r. Reichenstein) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Ryn. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego.
Miejscowość w 2010 roku liczyła 430 mieszkańców, łącznie z osadą Monetki, która wchodzi w skład sołectwa Skop. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Paweł Jaszcz[1].
Spis treści
Położenie
Wieś położona jest w północno-wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, 14 km na południowy zachód od Giżycka i 8 km na północny wschód od Rynu; przebiega przez nią droga krajowa nr 59.
Dzieje miejscowości
Wieś powstała w ramach kolonizacji wschodnich terenów Prus Książęcych. W 1553 roku starosta ryński Jerzy von Diebes sprzedał pięć łanów sołeckich niejakiemu Janowi Proso, który zobowiązał się do założenia wsi czynszowej na 50 łanach na prawie magdeburskim. Osadnicy otrzymali aż 11 lat wolnizny. Zasiedlenie postępowało sprawnie i już w 1568 roku było w Skopie 27 gospodarzy. Wieś poważnie ucierpiała podczas wielkiej epidemii dżumy na początku XVIII wieku; w 1719 roku 23 łany były puste, a gospodarowało tu tylko 13 chłopów. Do połowy tego samego stulecia ponownie zagospodarowano opuszczone łany. W 1816 roku było tu 16 gospodarzy, sołtys i kowal. Skop należał do parafii ewangelickiej w Rydzewie.
Szkołę we wsi założono w 1741 roku. Po II wojnie światowej otwarto ją ponownie 1 maja 1946 roku staraniem Stanisława Sankowskiego. Na początku lat 50. szkoła miała siedem klas i trzech nauczycieli, a później osiem klas i pięciu nauczycieli. W 1974 roku została przekształcona w filię szkoły w Rynie. Z dniem 31 sierpnia 2011 roku placówkę zlikwidowano.
W 1970 roku w Skopie było 47 budynków mieszkalnych; przy wsi funkcjonowało Państwowe Gospodarstwo Rolne Monetki, a we wsi znajdowały się: świetlica, klub, punkt biblioteczny, sklep wielobranżowy i boisko sportowe; nieco później przy pegeerze otwarto przychodnię lekarską. W latach 1954-1972 Skop należał do gromady Wilkasy. Wieloletnim sołtysem wsi był Konstanty Jasiński.
Liczba mieszkańców
1857 - 254 osoby
1933 - 370 osób
1939 - 356 osób
1970 - 333 osoby, 28 gospodarstw
Kultura
- We wsi funkcjonuje Stowarzyszenie Kulturalno-Oświatowe "Feniks" w Skopie - założone w 2001 roku pod nazwą Stowarzyszenie Kulturalno-Oświatowe Monetki, od 2011 roku pod obecną nazwą. Jej celem jej przejęcie budynku po zamkniętej szkole podstawowej i utworzenie w nim placówki kulturalnej.
Zabytki
- Budynek szkoły z początku XX wieku
- Cmentarz ewangelicki z pierwszej ćwierci XIX wieku
Bibliografia
- Białuński Grzegorz, Osadnictwo regionu Wielkich Jezior Mazurskich od XIV do początku XVIII wieku - starostwo leckie (giżyckie) i ryńskie, Olsztyn 1996.
- Giżycko. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1983.
- Orłowicz Mieczysław, Ilustrowany przewodnik po Mazurach Pruskich i Warmii, Na nowo podali do druku Grzegorz Jasiński, Andrzej Rzempołuch, Robert Traba, Olsztyn 1991.
- Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
- Gminna ewidencja zabytków, w: Miasto i gmina Ryn. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Część A, Ryn 2009/2010 [data dostępu: 5.03.2014]
- Bank Danych Lokalnych GUS [data dostępu: 5.03.2014]
- Deutsche Verwaltungsgeschichte [data dostępu: 5.03.2014]
Przypisy
- ↑ http://bip.warmia.mazury.pl/ryn_gmina_miejsko_-_wiejska/172/Jednostki_pomocnicze_Gminy/ [data dostępu: 5.03.2014]
Zobacz też
