Sołtysowizna

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Sołtysowizna

Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat bartoszycki
Gmina Górowo Iławeckie
Liczba ludności (2010) 160
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Sołtysowizna
Sołtysowizna
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Sołtysowizna
Sołtysowizna
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Sołtysowizna (niem. Schulzen-Vorwerk) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie bartoszyckim, w gminie Górowo Iławeckie. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. W latach 1946–1961 wieś wchodziła w skład powiatu górowskiego. Miejscowość w 2010 roku liczyła 160 mieszkańców. W skład sołectwa wchodzą wsie Sołtysowizna i Paprocina. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Marta Zielińska.

Położenie

Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Wzniesień Górowskich, 25,5 km na zachód od Bartoszyc i 2,5 km na północny wschód od Górowa Iławeckiego, przy drodze wojewódzkiej nr 512.

Dzieje miejscowości

Brak jest informacji na temat okoliczności i daty powstania wsi. Do 1945 roku wchodziła ona w skład parafii ewangelickiej w Górowie Iławeckim.

Po II wojnie światowej Sołtysowizna stała się siedzibą rozległego sołectwa. W jego skład wchodziły wsie: Gruszyny, Paprocina, Piasty Małe, Piasty Wielkie, Saruny, Wągniki, Wągródka i Worławki oraz osady: Katławki i Świadki Górowskie. Przy wsi działało kilka państwowych gospodarstw rolnych: PGR Piasty Wielkie, PGR Saruny, PGR Wągniki, PGR Wągródka i PGR Worławki – utworzonych głównie na bazie przedwojennych majątków i folwarków. W latach 1954–1972 Sołtysowizna należała do gromady Górowo Iławeckie. Według spisu powszechnego z 1983 roku Sołtysowizna składała się z 33 budynków mieszkalnych o rozproszonej zabudowie i liczyła 159 mieszkańców. Znajdowało się tu wówczas 38 indywidualnych gospodarstw rolnych, które łącznie zajmowały powierzchnię 315 ha.

Zabytki

  • cmentarz ewangelicki, na północ od szosy Górowo – Pieniężno; teren zaorany, datacja cmentarza niemożliwa

Przypisy

Bibliografia

Bartoszyce. Z dziejów miasta i okolic, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1987.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Zmiana studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Górowo Iławeckie, Górowo Iławeckie 2008 [05.03.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
Deutsche Verwaltungsgeschichte [05.03.2014]