Starokatolicy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(Utworzono nową stronę "'''Starokatolicy''' - == Bibliografia == ... <br/> {{Przypisy}} <br/> == Zobacz też == ... <br/> Kategoria: Dzieje")
 
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria: Dzieje" na "Kategoria:Dzieje Warmii i Mazur")
 
(Nie pokazano 12 wersji utworzonych przez 4 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
'''Starokatolicy''' -
+
'''Starokatolicy''' – przedstawiciele nurtu katolicyzmu, który narodził się w 1870 roku.
 
+
<br/><br/>
 
+
==Historia==
 
+
Wyodrębnienie tego nurtu były efektem sprzeciwu części wiernych Kościoła rzymskokatolickiego wobec ogłoszenia dogmatu o prymacie i nieomylności papieża. Ruch doprowadził do odłączenia się od Kościoła grup wyznawców. W 1889 roku starokatolicyzm związał się z jansenistami w Utrechcie, którzy w 1724 roku zerwali związki z Watykanem.
 
+
<br/>
 
+
==Starokatolicy na Warmii==
 
+
Pojawienie się ruchu na [[Warmia|Warmii]] wiąże się z początkiem kulturkapmfu. Władze niemieckie rozpoczęły proces ograniczania wpływów Kościoła katolickiego w sferze publicznej.
 
 
 
 
 
 
  
 +
Istotnym wydarzeniem związanym z rozwojem ruchu był konflikt biskupa warmińskiego [[Filip Krementz|Filipa Krementza]] z kilkoma wykładowacami [[Wyższe Seminarium Duchowne Metropolii Warmińskiej Hosianum w Olsztynie|Liceum Hosianum]] oraz seminarium nauczycielskiego w [[Braniewo|Braniewie]]. Grupa nie uznała dogmatu o nieomylności papieża, a jej protest od początku popierały władze. Postanowieniom Soboru Watykańskiego I sprzeciwili się: [[Fryderyk Michelis]], [[Andrzej Menzel]], [[Edmund Treibel]], [[Paweł Wollmann]], [[Józef Grunert]]. Wszyscy wymienieni zostali zawieszeni przez biskupa Krementza. Wykładowcy i nauczyciele nie spieszyli się jednak z opuszczeniem stanowisk. Wówczas biskup warmiński utworzył prywatne zajęcia z przedmiotów wykładanych dotychczas przez suspendowanych. Do akcji wkroczyli również rodzice seminarzystów i gimnazjalistów. W petycji do cesarza w sprawie usunięcia nauczycieli. Petycję podpisało 227 osób, w tym [[Mikołaj Liszewski]], ojciec [[lkwim:Jan Liszewski|Jana Liszewskiego]] oraz [[Jakub Barczewski]], ojciec [[Walenty Barczewski|Walentego Barczewskiego]]. Władze nie zareagowały na apele rodziców. Wkrótce liczba uczniów, którzy uczęszczali na zajęcia suspendowanych wykładowców, zaczęła drastycznie spadać. W tym momencie władze zdecydowały o zamknięciu seminarium. Duża część uczniów ukończyła ostatecznie naukę w Eichstädt w Bawarii. Starokatoliccy wykładowcy znaleźli natomiast pracę na uniwersytetach we Fryburgu, w Bonn i Kolonii. Natomiast Józef Grunert został kaznodzieją w przejętym przez starokatolików królewieckim kościele. W listopadzie 1886 roku przeszedł jednak na protestantyzm, poświęcając się pracy pastora w Allenburgu.
  
 +
Na Warmii starokatolicyzm nie stworzył zwartych struktur i nie włączył się do wspólnoty Kościoła starokatolickiego w Niemczech, któremu ostateczną formę nadały ustalenia przyjęte na kongresach starokatolików w Monachium, Kolonii i Konstancji w latach 1871– 1872.
  
 +
Około 1886 roku wpływy starokatolicyzmu zaczęły wygasać. Znaczną rolę w tym procesie odegrał ówczesny biskup warmiński [[Andrzej Thiel]], dążący do porozumienia z władzami prowincji. Najpoważniejszym problemem, z jakim należało walczyć okazał się spadek liczby księży w diecezji warmińskiej.
  
 +
== Zobacz też ==
 +
*[[Arianie]]
 +
*[[Staroobrzędowcy]]
 +
*[[Gromadkarze]]
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
...
+
Achremczyk Stanisław, ''Historia Warmii i Mazur'', t. II, Olsztyn 2011.<br/>
<br/>
+
Chłosta Jan, ''Słownik Warmii'', Olsztyn 2002.<br/>
 
+
Obłąk Jan, ''Sprawa polskiej ludności katolickiej na terenie diecezji warmińskiej w latach 1870-1914, ''Nasza Przeszłość'', t. XVIII, 1963, s. 35-139. <br/>
{{Przypisy}}
+
Piątek Tadeusz i Jerzy, ''Starokatolicyzm'', Warszawa 1987.<br/>
 
 
 
<br/>
 
<br/>
 
== Zobacz też ==
 
...
 
 
<br/>
 
<br/>
  
[[Kategoria: Dzieje]]
+
[[Kategoria:Dzieje Warmii i Mazur]] [[Kategoria: 1801-1918]]  [[Kategoria: Kościoły i wyznania]] [[Kategoria: Braniewo]]

Aktualna wersja na dzień 13:02, 16 wrz 2015

Starokatolicy – przedstawiciele nurtu katolicyzmu, który narodził się w 1870 roku.

Historia

Wyodrębnienie tego nurtu były efektem sprzeciwu części wiernych Kościoła rzymskokatolickiego wobec ogłoszenia dogmatu o prymacie i nieomylności papieża. Ruch doprowadził do odłączenia się od Kościoła grup wyznawców. W 1889 roku starokatolicyzm związał się z jansenistami w Utrechcie, którzy w 1724 roku zerwali związki z Watykanem.

Starokatolicy na Warmii

Pojawienie się ruchu na Warmii wiąże się z początkiem kulturkapmfu. Władze niemieckie rozpoczęły proces ograniczania wpływów Kościoła katolickiego w sferze publicznej.

Istotnym wydarzeniem związanym z rozwojem ruchu był konflikt biskupa warmińskiego Filipa Krementza z kilkoma wykładowacami Liceum Hosianum oraz seminarium nauczycielskiego w Braniewie. Grupa nie uznała dogmatu o nieomylności papieża, a jej protest od początku popierały władze. Postanowieniom Soboru Watykańskiego I sprzeciwili się: Fryderyk Michelis, Andrzej Menzel, Edmund Treibel, Paweł Wollmann, Józef Grunert. Wszyscy wymienieni zostali zawieszeni przez biskupa Krementza. Wykładowcy i nauczyciele nie spieszyli się jednak z opuszczeniem stanowisk. Wówczas biskup warmiński utworzył prywatne zajęcia z przedmiotów wykładanych dotychczas przez suspendowanych. Do akcji wkroczyli również rodzice seminarzystów i gimnazjalistów. W petycji do cesarza w sprawie usunięcia nauczycieli. Petycję podpisało 227 osób, w tym Mikołaj Liszewski, ojciec Jana Liszewskiego oraz Jakub Barczewski, ojciec Walentego Barczewskiego. Władze nie zareagowały na apele rodziców. Wkrótce liczba uczniów, którzy uczęszczali na zajęcia suspendowanych wykładowców, zaczęła drastycznie spadać. W tym momencie władze zdecydowały o zamknięciu seminarium. Duża część uczniów ukończyła ostatecznie naukę w Eichstädt w Bawarii. Starokatoliccy wykładowcy znaleźli natomiast pracę na uniwersytetach we Fryburgu, w Bonn i Kolonii. Natomiast Józef Grunert został kaznodzieją w przejętym przez starokatolików królewieckim kościele. W listopadzie 1886 roku przeszedł jednak na protestantyzm, poświęcając się pracy pastora w Allenburgu.

Na Warmii starokatolicyzm nie stworzył zwartych struktur i nie włączył się do wspólnoty Kościoła starokatolickiego w Niemczech, któremu ostateczną formę nadały ustalenia przyjęte na kongresach starokatolików w Monachium, Kolonii i Konstancji w latach 1871– 1872.

Około 1886 roku wpływy starokatolicyzmu zaczęły wygasać. Znaczną rolę w tym procesie odegrał ówczesny biskup warmiński Andrzej Thiel, dążący do porozumienia z władzami prowincji. Najpoważniejszym problemem, z jakim należało walczyć okazał się spadek liczby księży w diecezji warmińskiej.

Zobacz też

Bibliografia

Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. II, Olsztyn 2011.
Chłosta Jan, Słownik Warmii, Olsztyn 2002.
Obłąk Jan, Sprawa polskiej ludności katolickiej na terenie diecezji warmińskiej w latach 1870-1914, Nasza Przeszłość, t. XVIII, 1963, s. 35-139.
Piątek Tadeusz i Jerzy, Starokatolicyzm, Warszawa 1987.