Szkoła Podstawowa dla Dzieci Przewlekle Chorych przy Wojewódzkim Szpitalu Rehabilitacyjnym w Ameryce

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 08:03, 11 mar 2015 autorstwa Arom (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Szkoła Podstawowa dla Dzieci Przewlekle Chorych przy Wojewódzkim Szpitalu Rehabilitacyjnym w Ameryce

Budynek placówki. Źródło: www.powiat-olsztynski.pl
Budynek placówki. Źródło: www.powiat-olsztynski.pl
Data założenia: wrzesień 1950 r.
Poziom szkoły: podstawowy
Podtyp szkoły: szkoła podstawowa
Adres: Ameryka 21, 11-015 Olsztynek

Szkoła Podstawowa dla Dzieci Przewlekle Chorych przy Wojewódzkim Szpitalu Rehabilitacyjnym w Ameryce – Placówka oświatowa w województwie warmińsko-mazurskim, przeznaczona dla dzieci przebywających w Wojewódzkim Szpitalu Rehabilitacyjnym w Ameryce, wchodząca w skład Zespołu Szkół Podstawowo-Gimnazjalnych dla Dzieci Przewlekle Chorych przy Wojewódzkim Szpitalu Rehabilitacyjnym w Ameryce. Funkcję dyrektora Zespołu pełni obecnie Beata Sawczuk

Historia

Placówka rozpoczęła swoją działalność w 1950 r., kiedy szpital w Ameryce nosił nazwę Sanatorium Przeciwgruźlicze w Olsztynku. Otwarto wówczas siedmioklasową szkołę podstawową, a jej kierownikiem została Henryka Oleksiak.

Od połowy lat 50. szkoła przechodziła liczne przekształcenia. W 1956 r. zmienił się jej profil kształcenia. Z uwagi na to, że przybywało coraz więcej dzieci w wieku przedszkolnym, stała się ona w zasadzie przedszkolem. Trzy lata później wznowiono w niej nauczanie, a w 1966 r. funkcjonowała tu już sześcioklasowa szkoła podstawowa kierowana przez Edwarda Szczerskiego. Rok później, w wyniku zmian profilu szpitala, który stał się Ośrodkiem Sanatoryjno-Prewencyjnym dla Dzieci, wyodrębniono dwie szkoły: sanatoryjną (dla dzieci chorych na gruźlicę) i prewencyjną (dla dzieci, które wyzdrowiały lub miały jedynie kontakt z osobami prątkującymi).

Lata 70. przyniosły zmianę nazwy placówki ze Szkoły Specjalnej na Szkołę Podstawową nr 3 w Olsztynku, którą włączono w skład Zbiorczej Szkoły Gminnej. Kierownikami byli wówczas kolejno Adam Kozak i jego żona Lidia Kozak. Następnie w roku 1985, zarządzeniem Kuratorium Oświaty i Wychowania w Olsztynie, placówka przyjęła nazwę Szkoła Podstawowa przy Wojewódzkim Szpitalu Rehabilitacyjnym w Ameryce, a w jej skład weszły oddziały klas I–VIII szkoły podstawowej, oddziały przedszkolne oraz pozalekcyjne zajęcia wychowawcze. Z kolei w 1988 r., zarządzeniem Naczelnika Miasta i Gminy Olsztynek, przekształcono ją w Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla Dzieci Przewlekle Chorych przy Wojewódzkim Szpitalu Rehabilitacyjnym, który miał realizować wobec dzieci program kształcenia, wychowania i przygotowania do życia, aż we wrześniu 1994 r. stał się on Szkołą Podstawową dla Dzieci Przewlekle Chorych przy Wojewódzkim Szpitalu Rehabilitacyjnym w Ameryce.

1 września 1999 r. powstało przy szpitalu gimnazjum. Wówczas, w oparciu o Uchwałę Rady Powiatu w Olsztynie z dnia 24 marca 1999 r., powstał z połączenia szkoły podstawowej i gimnazjum Zespół Szkół Podstawowo-Gimnazjalnych dla Dzieci Przewlekle Chorych przy Wojewódzkim Szpitalu Rehabilitacyjnym w Ameryce, a jej dyrektorem została Stanisława Ziętek.

Działalność szkoły

Szkoła podstawowa posiada również w swoich strukturach oddział przedszkolny specjalny. Opieką pedagogiczną placówki objęci są pacjenci trzech oddziałów: rehabilitacyjnego, rehabilitacyjno-alergologicznego, pododdziału pobytu dziennego. Nauczanie podejmują tu także dzieci ze schorzeniami sprzężonymi oraz upośledzone w stopniu różnym

W trakcie trwania zajęć szkolnych uczniowie wychodzą na zajęcia rehabilitacyjne, które odbywają się w ciągu całego dnia, w różnym czasie, według ściśle określonego planu. W planie lekcyjnym niektórych klas są tzw. "okienka", jeżeli ćwiczenia rehabilitacyjne trwają 45 minut lub dłużej. Liczebność klas jest ruchoma i zależy od wieku przyjmowanych pacjentów.

Cele i zadania

Kadra pedagogiczna dokłada wszelkich starań, aby wychowanek szkoły, zgodnie z przyjętymi przez placówkę celami:

  • miał poczucie dumy z tego, że jest Polakiem, kochał swoją ojczyznę i szanował jej tradycje
  • potrafił odnaleźć własne miejsce w rodzinie i społeczeństwie
  • szanował życie i zdrowie swoje i innych
  • był wrażliwy na potrzeby innych
  • odnosił się z szacunkiem do siebie i drugiego człowieka
  • ponosił odpowiedzialność za swoje postępowanie
  • miał poczucie bezpieczeństwa
  • potrafił żyć "tu i teraz"

Bibliografia

Zenc Ewa, Dzieje Wojewódzkiego Szpitala Rehabilitacyjnego dla Dzieci w Ameryce, Olsztyn 2006, Maszynopis pracy magisterskiej napisanej pod kierunkiem H. Płocha.
ZSPGameryka[07.11.2014]
Szkolnictwo[07.11.2014]