Szlak pieszy Nowe Miasto Lubawskie – Radomno: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Opis) |
(→Opis) |
||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
Jest to pieszy szlak łączący Nowe Miasto Lubawskie z [[Szlak pieszy Samborowo - Łąkorek|żółtym szlakiem pieszym Samborowo – Łąkorek]] prowadzącym z [[Brodnicki Park Krajobrazowy|Brodnickiego Parku Krajobrazowego]] do [[Iława|Iławy]] i dalej do [[Samborowo|Samborowa]]. | Jest to pieszy szlak łączący Nowe Miasto Lubawskie z [[Szlak pieszy Samborowo - Łąkorek|żółtym szlakiem pieszym Samborowo – Łąkorek]] prowadzącym z [[Brodnicki Park Krajobrazowy|Brodnickiego Parku Krajobrazowego]] do [[Iława|Iławy]] i dalej do [[Samborowo|Samborowa]]. | ||
| − | Szlak rozpoczyna się w Nowym Mieście Lubawskim, gdzie można zobaczyć kilka ciekawych zabytków, fragmenty murów obronnych i dwie bramy miejskie z XIV w. W Bramie Brodnickiej istnieje muzeum regionalne. Nad miastem góruje [[Kościół p.w. św. Tomasza Apostoła w Nowym Mieście Lubawskim|kościół farny św. Tomasza Apostoła]]. Gotycka budowla typu bazylikowego powstała w I połowie XIV w., wewnątrz mieści się renesansowy grobowiec [[Mikołaj Działyński|Mikołaja Działyńskiego]] oraz średniowieczna płyta nagrobna Kuno von Liebensteina. | + | Szlak rozpoczyna się w Nowym Mieście Lubawskim, gdzie można zobaczyć kilka ciekawych zabytków, m.in. fragmenty murów obronnych i dwie bramy miejskie z XIV w. W Bramie Brodnickiej istnieje muzeum regionalne. Nad miastem góruje [[Kościół p.w. św. Tomasza Apostoła w Nowym Mieście Lubawskim|kościół farny św. Tomasza Apostoła]]. Gotycka budowla typu bazylikowego powstała w I połowie XIV w., wewnątrz mieści się renesansowy grobowiec [[Mikołaj Działyński|Mikołaja Działyńskiego]] oraz średniowieczna płyta nagrobna Kuno von Liebensteina. |
Szlak kończy się w Radomnie. Na terenie miejscowości znajdują się następujące zabytki: | Szlak kończy się w Radomnie. Na terenie miejscowości znajdują się następujące zabytki: | ||
Wersja z 11:08, 4 sie 2014
| Czerwony szlak pieszy Nowe Miasto Lubawskie – Radomno | |
| | |
| Dane szlaku | |
| Państwo | Polska |
| Województwo | województwo warmińsko-mazurskie |
| Początek | Nowe Miasto Lubawskie |
| Koniec | Radomno |
| Numer | WM-2056-c |
| Kolor znakowania | czerwony 
|
| Długość | 13 km |
| Typ | szlak pieszy |
| Administrator | Oddział Miejski PTTK im. M. Sydowa w Toruniu |
Czerwony szlak pieszy Nowe Miasto Lubawskie – Radomno – piesza trasa wycieczkowa z Nowego Miasta Lubawskiego do Radomna, oznaczona specjalnymi symbolami wyznaczającymi jej przebieg i ułatwiającymi odnalezienie właściwej drogi. Oznaczanie szlaku jest zgodne z przyjętymi w Polsce normami i widnieje w postaci trzech przylegających do siebie poziomych pasków umieszczanych na drzewach, murach, skałach itp. Dwa zewnętrzne paski są barwy białej, natomiast środkowy jest wypełniony czerwoną farbą.
Trasa
Nowe Miasto Lubawskie – Nawra – Chrośle – Radomno PKS.
Opis
Jest to pieszy szlak łączący Nowe Miasto Lubawskie z żółtym szlakiem pieszym Samborowo – Łąkorek prowadzącym z Brodnickiego Parku Krajobrazowego do Iławy i dalej do Samborowa.
Szlak rozpoczyna się w Nowym Mieście Lubawskim, gdzie można zobaczyć kilka ciekawych zabytków, m.in. fragmenty murów obronnych i dwie bramy miejskie z XIV w. W Bramie Brodnickiej istnieje muzeum regionalne. Nad miastem góruje kościół farny św. Tomasza Apostoła. Gotycka budowla typu bazylikowego powstała w I połowie XIV w., wewnątrz mieści się renesansowy grobowiec Mikołaja Działyńskiego oraz średniowieczna płyta nagrobna Kuno von Liebensteina.
Szlak kończy się w Radomnie. Na terenie miejscowości znajdują się następujące zabytki:
- zespół dworski wraz z zabudowaniami gospodarczymi z XIX w.
- kościół parafialny z początku XX w.
- XIX-wieczny cmentarz
- dworzec kolejowy z początku XX w.
- chałupa murowana z czerwonej cegły, kryta strzechą
- most drewniany
Bibliografia
szlaki.mazury.pl [20.04.2014]
Nowe Miasto. Z dziejów miasta i powiatu, pod red. Zbigniewa Witkowskiego, Olsztyn 1963.
Gmina Nowe Miasto Lubawskie. Przewodnik krajoznawczy, oprac. Andrzej Czyżewski, Andrzej Herman, Andrzej Urbański, Toruń 1997.
