Tartak w Rucianem-Nidzie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 1: Linia 1:
'''Tartak w Rucianym-Nida''' to wyjątkowy w skali regionu zabytek techniki.
+
'''Tartak w Rucianym-Nida''' przy ul. Dworcowej to wyjątkowy w skali regionu zabytek techniki, na który składa się zespół budynków zlokalizowanych nad brzegiem jeziora Guzianka.
  
 
{{Wieś infobox
 
{{Wieś infobox
Linia 7: Linia 7:
 
  |herb artykuł          =
 
  |herb artykuł          =
 
  |dopełniacz wsi        = Rucianego-Nidy
 
  |dopełniacz wsi        = Rucianego-Nidy
  |zdjęcie              = Ruciane-tartak.jpg   
+
  |zdjęcie              = hala.jpg   
  |opis zdjęcia          = Tartak w Rucianym-Nida
+
  |opis zdjęcia          = Tartak w Rucianym-Nida. Hala traków z wieżą ciśnień
 
  |rodzaj miejscowości  =
 
  |rodzaj miejscowości  =
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
Linia 24: Linia 24:
 
  |mapa wsi              =
 
  |mapa wsi              =
 
  |kod mapy              = PL-WN
 
  |kod mapy              = PL-WN
  |stopniN = 53 |minutN = 42 |sekundN = 56
+
  |stopniN = 53 |minutN = 39|sekundN = 00
  |stopniE = 21 |minutE = 19 |sekundE = 02
+
  |stopniE = 21 |minutE = 34|sekundE = 00
 
  |commons              =
 
  |commons              =
 
  |wikipodróże          =
 
  |wikipodróże          =
Linia 31: Linia 31:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
==Lokalizacja==  
+
==Historia==  
Zespół budynków tartaku, składający się z kilkunastu obiektów, zlokalizowany jest przy ul. Dworcowej 11. Budynki posadowione są na parceli graniczącej bezpośrednio z jeziorem Guzianka. W pobliżu zabudowań gospodarczych znajduje się dawna willa właściciela tartaku, która została współcześnie wydzielona z zespołu i zaadaptowana na przedszkole.  
+
Około 1900r. Richard Anders przejął niewielki tartak należący do E. Lehmann. W 1901r. tartak został rozbudowany – powstała wówczas nowa, duża hala traków, w której zamontowano urządzenia produkcji szwedzkiej. Po starym tartaku zachowały się budynki kuźni i stolarni. Tartak zaliczał się do najnowocześniejszych w Niemczach. Zakład rozbudowywano do lat 30 – tych XXw. Z powodzeniem funkcjonował do 1945 r.
  
==Historia==  
+
Po drugiej wojnie światowej tartak został znacjonalizowany. W 1952r. wznowiono produkcję.  W latach 70 – tych XX w. zdemontowano większość starych urządzeń oraz przeprowadzono modernizację tartaku, który był wówczas największym i najnowocześniejszym tartakiem w dawnym województwie olsztyńskim i jednym z największych w kraju. Część produkcji eksportowano do krajów zachodnich. W tartaku pracowało 250 osób. W 1999r. tartak został sprywatyzowany. Obecnie zakład pozostaje nieczynny. Zabytkowe budynki ulegają dewastacji.
Pierwszym właścicielem i budowniczym tartaku w Rucianym – Nida był Richard Anders, który około 1900r. przejął niewielki tartak należący wcześniej do E. Lehmann (jego pozostałością jest budynek kuźni i stolarni). Był to okres, gdy dynamicznie rozwijał się nowoczesny, oparty na maszynie parowej, przemysł drzewny w dawnej prowincji wschodniopruskiej. W 1901r. tartak został rozbudowany o nowe budynki, w tym dużą halę traków, która została wyposażony w nowoczesne urządzenia produkcji szwedzkiej. Zakład zaliczał się wówczas do najnowocześniejszych tego typu przedsiębiorstw w całych Niemczach. Zakład był systematycznie rozbudowywany do lat 30 – tych XXw. Transport wewnątrzzakładowy realizowany był m.in. za pomocą kolejki wąskotorowej
+
 
o pociągu konnym.  
+
==Tartak – zespół budynków==
 +
Tartak składa się z wielu, historycznie zachowanych budynków związanych z funkcjonowaniem tego typu zakładu. Są to: hala traków, kotłownia i warsztat, kuźnia, stolarnia, wieża ciśnień, stajnia, wozownia, magazyny, budynek administracyjny. Wśród budynków wyróżniają się interesujące architektonicznie hala traków oraz wieża wodna. W sąsiedztwie tartaku znajduje się willa Richarda Andersa z towarzyszącym jej parkiem (ul. Dworcowa) oraz dom syna Georga Andersa (ul. Mazurska).
 +
 
 +
==Richard Anders (1856-1934)==
 +
Właściciel tartaku określany był przez współczesnych „wschodniopruskim króla drewna”. Już w młodości uczył się fachu u przedsiębiorcy drzewnego. Pierwszy swój tartak wydzierżawił w 1882 r. w Spychowie pow. szczycieński. Jako kolejny wybudował tartak w Rucianym-Nidzie. Posiadał także zakłady, w tym młyny, w Szczytnie, Szymonkach i Królewcu oraz przedstawicielstwa w Berlinie i Duisburgu. Dla pracowników tartaku wybudował w Rucianym osiedle robotnicze. Obecnie rodzina Anders kontynuuje tradycje rodzinnej firmy drzewnej.  
 +
 
 +
==Ciekawostki==
 +
Po terenie tartaku transport odbywał się z wykorzystaniem wagoników kolejki ciągniętej przez konie.
 +
 
 +
W tartaku istnieje także historyczny port drzewny z system transportu drewna, w którego skład wchodzi basen rozdzielczy i kanał transportu. Są to zabytki techniki o charakterze hydrotechnicznym.
 +
 
 +
==Zobacz także==
 +
http://pl.wikipedia.org/wiki/Anders_Richard
 +
 
 +
http://www.richd-anders.pl/historia.html
 +
 
 +
http://www.ryszewo.pl/galindia/anders.html
  
==Richard Anders==
+
http://rucianenida.fotopolska.eu/596079,foto.html
Właściciel tartaku określany był przez mu współczesnych mianem „wschodniopruskiego króla drewna”. Pełnił on funkcję przewodniczącego Związku Wschodniopruskich Tartaków oraz Związku Wschodniopruskich Handlarzy Drewnem i Właścicieli Tartaków. Posiadał zakłady w wielu miejscowościach dawnych Prus Wschodnich m.in. w Szczytnie, Szymonkach, Królewcu i innych. Założył także przedstawicielstwa swych firm w Berlinie i Duisburgu. Dla pracowników tartaku R. Anders wybudował w Rucianym osiedle robotnicze, a dla siebie i rodziny dwie wille mieszkalne (obie zachowane do dnia dzisiejszego).
 
  
==Nacjonalizacja i dalsze dzieje==  
+
==Bibliografia==
Po drugiej wojnie światowej zakład został znacjonalizowany, a w latach 1948 1952 przygotowany do wznowienia produkcji (uruchomiono go w kwietniu 1952r.). W latach
+
#Tartak Państwowego Przemysłu Drzewnego w Rucianem Nidzie, [w:] Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn, 1970 (praca zbiorowa).
70 – tych XX w. był to największy i najnowocześniejszy tartak w dawnym województwie olsztyńskim i jeden z największych w kraju. Głównym produktem tartaku była tarcica eksportowa wysyłana do krajów zachodnich. Do przełomu lat 1967/1968r. tartak wykorzystywał do produkcji przedwojenną lokomobilę (napędzająca maszyny za pomocą pasów transmisyjnych), która w tym okresie została zdemontowana. Wymieniono także pozostałe zachowane wyposażenie tartaku. Początkowo zatrudnienie w tartaku wynosiło
+
#G. Anders, Die Holzindustrie, [w:] E. J. Guttzeit, Der Kreis Johannisburg. Ein Ostpreussisches Heimatbuch, Würzburg 1964.
50 osób. W 1968r. pracowało już 250 osób. Do pracy wykorzystywano także siłę pociągową koni. Zakład funkcjonował pod nazwą: Tartak Ruciane Nida, a w latach następnych działał jako Zakład Przemysłu Drzewnego podlegający pod Olsztyńskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego (do 1986r.) i Suwalskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego
+
#Gewerbliche Wirtschaft Holz Industrie, [w:] P. Glaβ, Der Kreis Sensburg,  Würzburg 1960.
(do 1990r.). W latach 90 tych XX w. tartak rozbudowano o nowe budynki. Maksymalna produkcja wynosiła 80.000 m3 drewna rocznie. Tartak pozostawał zakładem państwowym
+
#I. Liżewska, Richard Anders przedsiębiorca I fabrykant w Szczytnie, Rocznik Mazurski, Tom XII/2008, s. 45-57.
do 1999r., kiedy to został sprywatyzowany. Obecnie zakład pozostaje nieczynny.
 
  
==Tartak – zespół obiektów==
 
W skład tartaku wchodzi szereg budowli obiektów, w tym o charakterze hydrotechnicznym. Są to: hala traków, budynek kotłowni i warsztatu mechanicznego, budynek kuźni i stolarni, wodociągowa wieża ciśnień, budynek stajni i magazynu siana, wozownia, magazyn wyrobów gotowych, basen rozdzielczy, kanał transportu. W porcie drzewnym zachowany jest historyczny system transportu drewna. Wszystkie obiekty tworzą dobrze zachowany zespół architektury przemysłowej (tartacznej) charakterystyczny dla przełomu XIX i XX w.
 
  
 
[[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Zabytki]] [[Kategoria: Zabytki techniki]] [[Kategoria: powiat piski]]
 
[[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Zabytki]] [[Kategoria: Zabytki techniki]] [[Kategoria: powiat piski]]

Wersja z 02:47, 9 sty 2015

Tartak w Rucianym-Nida przy ul. Dworcowej to wyjątkowy w skali regionu zabytek techniki, na który składa się zespół budynków zlokalizowanych nad brzegiem jeziora Guzianka.

Ruciane-Nida

Tartak w Rucianym-Nida. Hala traków z wieżą ciśnień
Tartak w Rucianym-Nida. Hala traków z wieżą ciśnień
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat piski
Gmina Ruciane-Nida
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Ruciane-Nida
Ruciane-Nida
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Ruciane-Nida
Ruciane-Nida
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Historia

Około 1900r. Richard Anders przejął niewielki tartak należący do E. Lehmann. W 1901r. tartak został rozbudowany – powstała wówczas nowa, duża hala traków, w której zamontowano urządzenia produkcji szwedzkiej. Po starym tartaku zachowały się budynki kuźni i stolarni. Tartak zaliczał się do najnowocześniejszych w Niemczach. Zakład rozbudowywano do lat 30 – tych XXw. Z powodzeniem funkcjonował do 1945 r.

Po drugiej wojnie światowej tartak został znacjonalizowany. W 1952r. wznowiono produkcję. W latach 70 – tych XX w. zdemontowano większość starych urządzeń oraz przeprowadzono modernizację tartaku, który był wówczas największym i najnowocześniejszym tartakiem w dawnym województwie olsztyńskim i jednym z największych w kraju. Część produkcji eksportowano do krajów zachodnich. W tartaku pracowało 250 osób. W 1999r. tartak został sprywatyzowany. Obecnie zakład pozostaje nieczynny. Zabytkowe budynki ulegają dewastacji.

Tartak – zespół budynków

Tartak składa się z wielu, historycznie zachowanych budynków związanych z funkcjonowaniem tego typu zakładu. Są to: hala traków, kotłownia i warsztat, kuźnia, stolarnia, wieża ciśnień, stajnia, wozownia, magazyny, budynek administracyjny. Wśród budynków wyróżniają się interesujące architektonicznie hala traków oraz wieża wodna. W sąsiedztwie tartaku znajduje się willa Richarda Andersa z towarzyszącym jej parkiem (ul. Dworcowa) oraz dom syna Georga Andersa (ul. Mazurska).

Richard Anders (1856-1934)

Właściciel tartaku określany był przez współczesnych „wschodniopruskim króla drewna”. Już w młodości uczył się fachu u przedsiębiorcy drzewnego. Pierwszy swój tartak wydzierżawił w 1882 r. w Spychowie pow. szczycieński. Jako kolejny wybudował tartak w Rucianym-Nidzie. Posiadał także zakłady, w tym młyny, w Szczytnie, Szymonkach i Królewcu oraz przedstawicielstwa w Berlinie i Duisburgu. Dla pracowników tartaku wybudował w Rucianym osiedle robotnicze. Obecnie rodzina Anders kontynuuje tradycje rodzinnej firmy drzewnej.

Ciekawostki

Po terenie tartaku transport odbywał się z wykorzystaniem wagoników kolejki ciągniętej przez konie.

W tartaku istnieje także historyczny port drzewny z system transportu drewna, w którego skład wchodzi basen rozdzielczy i kanał transportu. Są to zabytki techniki o charakterze hydrotechnicznym.

Zobacz także

http://pl.wikipedia.org/wiki/Anders_Richard

http://www.richd-anders.pl/historia.html

http://www.ryszewo.pl/galindia/anders.html

http://rucianenida.fotopolska.eu/596079,foto.html

Bibliografia

  1. Tartak Państwowego Przemysłu Drzewnego w Rucianem – Nidzie, [w:] Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn, 1970 (praca zbiorowa).
  2. G. Anders, Die Holzindustrie, [w:] E. J. Guttzeit, Der Kreis Johannisburg. Ein Ostpreussisches Heimatbuch, Würzburg 1964.
  3. Gewerbliche Wirtschaft – Holz Industrie, [w:] P. Glaβ, Der Kreis Sensburg, Würzburg 1960.
  4. I. Liżewska, Richard Anders – przedsiębiorca I fabrykant w Szczytnie, Rocznik Mazurski, Tom XII/2008, s. 45-57.