Władysław Kuzia

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 01:31, 18 lis 2014 autorstwa LPF (dyskusja | edycje) (LPF przeniósł stronę Kuzia Władysław na Władysław Kuzia, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Władysław Kuzia

Data i miejsce urodzenia 26 czerwca 1906r.
Sambór
Data i miejsce śmierci 10 grudnia 1975r.
Olsztyn
Zawód lekarz

Władysław Kuzia – ur 26 czerwca 1906r. w Samborze, s. Eugeniusza i Anny z d. Duchowicz. Zmarł 10 grudnia 1975r. w Olsztynie.

Życiorys

Szkoła i wykształcenie

Szkołę średnią ukończył w Samborze i w 1925r. rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJK we Lwowie. Nie przerywając pracy zawodowej, rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim UJK we Lwowie. Ukończył je studiując w latach 1942-1944 na Państwowych Medyczno-Przyrodniczych Kursach Zawodowych we Lwowie. Uzyskał dyplom lekarza, który nostryfikował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Wrocławskiego w 1946r.

Praca

Po ukończeniu pierwszego kierunku studiów pracował w Instytucie Badawczym nad Tyfusem Plamistym. Brał udział nad przygotowaniem pierwszej w Polsce szczepionki przeciwko durowi plamistemu, w badaniach nad odczynem Weigla i epidemicznych. Podczas pracy zakaził się tą groźną chorobą, jednakże wyszedł z niej zwycięsko. Po wkroczeniu w 1944r. do Lwowa wojsk radzieckich pracował jako lekarz i kierownik laboratorium bakteriologicznego w Klinice Zakaźnej Instytutu Medycznego. Po wysiedleniu ze Lwowa zatrzymał się w Krakowie. 1 września 1946r. objął kierownictwo Państwowego Zakładu Higieny – Filii w Olsztynie. Placówkę zorganizował od podstaw. Filia uległa reorganizacji w 1952r. Na WSS-E. Nadal pełnił w niej do 1972r. funkcję dyrektora i dodatkowo zastępcy kierownika Wojewódzkiego Wydziału Zdrowia ds. sanitarno-epidemiologicznych oraz państwowego inspektora sanitarnego. Był specjalistą II st. z mikrobiologii i epidemiologii. Wykładał w Szkole Pielęgniarskiej w Olsztynie.

Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna

W okresie okupacji zdobywał nielegalnie szczepionkę przeciwdurową produkowaną przez Niemców pod ścisłym nadzorem w byłym Instytucie prof. Weigla. Udostępniał ją ludziom w gettach, obozach koncentracyjnych i partyzantom. Był odznaczony Złotym i Srebrnym KZ, Krzyżem Kawalerskim OOP.

Bibliografia biograficzna

Bednarski Z. Rocznik Medyczny Tom V Volumen I s. 89-90, Olsztyn 1997.