Wacław Minakowski

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 16:19, 8 lut 2022 autorstwa Marcin Kapłon (dyskusja | edycje) (Pełnione funkcje i stanowiska oraz działalność dydaktyczna i badawcza)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Wacław Minakowski

Wacław Minakowski
Data i miejsce urodzenia 9 marca 1913 r.
Warszawa
Data i miejsce śmierci 6 lutego 1994 r.
Olsztyn
Zawód profesor nadzwyczajny Wyższej Szkoły Rolniczej i Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie, lekarz weterynarii.

Prof. dr Wacław Minakowski - profesor nadzwyczajny Wyższej Szkoły Rolniczej i Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie.

Urodził się 9 marca 1913 r. w Warszawie, syn Wacława Eliasza Minakowskiego i Zofii z Nowakowskich. Żona - Zofia z d. Radzicka (1914 – 1991), troje dzieci – syn Jerzy i córki Ewa i Maria.

Na emeryturę przeszedł w 1980 r. Zmarł 6 lutego 1994 r. w Olsztynie.

Stopnie i tytuły naukowe

  • lekarz weterynarii – 1939 – Uniwersytet Warszawski
    • Dyscyplina: nauki weterynaryjne
  • doktor – 1951 – Uniwersytet Warszawski
    • Dyscyplina: nauki weterynaryjne
    • Specjalność: chemia fizjologiczna i farmakologia
    • Tytuł pracy: „Wpływ pierwiastków śladowych na katalazę krwi królika”
  • prof. (tyt.) – 1969 – WSR Olsztyn/ART Olsztyn
    • Dyscyplina: nauki weterynaryjne
    • Specjalność: biochemia zwierząt

Praca zawodowa

  • asystent -1939 (styczeń) – Uniwersytet Warszawski
  • lekarz weterynarii – 1939 – 1945 – Grodzisk i Rejowiec Lub.
  • asystent – 1945 – 1948 - Uniwersytet Warszawski
  • pracownik – 1948 – 1950 - Zakłady Przemysłowe Chemiczno-Farmaceutyczne STARUT w Nowym Miedzeszynie k. Warszawy
  • wykładowca – 1951 – 1953 – Uniwersytet Warszawski
  • adiunkt – 1953 – 1959 – WSR Olsztyn
  • docent – 1959 – 1969 – WSR Olsztyn
  • prof. nadzw. – 1969 – WSR/ART Olsztyn

Pełnione funkcje i stanowiska oraz działalność dydaktyczna i badawcza

  • Stanowisko: organizator i kierownik pierwszej placówki biochemicznej WSR w Olsztynie (Zakładu Biochemii) 1953 – 1963.
  • Stanowisko: kierownik Katedry Fizjologii i Biochemii Zwierząt 1963 – 1970.
  • Stanowisko: dyrektor Instytutu Fizjologii i Biochemii Zwierząt 1970 -1976.
  • Stanowisko: wicedyrektor Instytutu Fizjologii i Biochemii Zwierząt 1976 – 1980.
  • Stanowisko: dziekan Wydz. Zootechnicznego 1955 – 1961.
  • Stanowisko: prodziekan Wydz. Zootechnicznego 1958 – 1959, 1961 – 1963, 1966 – 1970.
  • Stanowisko: wiceprzewodniczący Rady Naukowej Instytutu Biologii Stosowanej 1969 – 1978.
  • Stanowisko: przewodniczący Komisji ds. Studiów Doktoranckich na Wydziale Zootechnicznym 1969 – 1975.
  • Stanowisko: zastępca redaktora Zeszytów Naukowych AR-T/Biuletynu Naukowego AR-T
  • Stanowisko: zastępca redaktora naczelnego „Życie Kortowa”

Profesor Wacław Minakowski należał do pionierów nauczania biochemii w uczelniach rolniczych. Prowadził zajęcia z biochemii na wydziałach: Rolniczym, Rybackim, Zootechnicznym, Mleczarskim i Weterynaryjnym. Był autorem wielu skryptów i podręczników, między innymi:

  • „Zarys biochemii kręgowców”, PWN, 1965,
  • ”Biochemia kręgowców w zarysie” PWN, 1973,
  • podręcznika akademickiego – „Biochemia kręgowców”, PWN, 1981 (kolejne wydania: 1983 i 1990). Po śmierci autora podręcznik zmieniono, uaktualniono i wydano w latach 1998 i 2005 jako pracę zbiorową pod red. Wacława Minakowskiego i Stanisława Weidnera.

Na wyróżnienie zasługuje również rozdział zatytułowany „Przemiany materii i energii” w książce „Fizjologia zwierząt” pod redakcją T. Krzymowskiego. PWR i L, 1973, 1978. W bardzo bogatym dorobku na szczególną uwagę zasługuje również nieopublikowana rozprawa poświęcona towarzystwom naukowym działającym na Warmii i Mazurach w czterdziestoleciu 1945— 1985.

Zainteresowania naukowe prof. Wacława Minakowskiego dotyczyły głównie biochemii rozwoju embrionalnego. Przedmiotem szczególnych badań było śledzenie metabolizmu w poszczególnych etapach rozwoju niektórych ryb, płazów i ptaków, ze szczególnym uwzględnieniem aminokwasów, cukrów i kwasu askorbinowego oraz badanie wpływu fal elektromagnetycznych na przebieg rozwoju embrionalnego kurcząt. W późniejszych badaniach skupił się na funkcji biologicznej i metabolizmie oligopeptydów. Warto również wspomnieć o Jego wcześniejszych badaniach przeprowadzonych w Warszawie w latach 1947 – 1948. Dotyczyły one heparyny i innych związków przeciwzakrzepowych. Wielkim sukcesem było wykrycie przez Niego właściwości przeciwzakrzepowych związków salicylowych, a zwłaszcza kwasu acetylosalicylowego, na wiele lat przed ponownym odkryciem tych właściwości aspiryny przez badaczy amerykańskich. Badania opublikowano w „Polskim Tygodniku Lekarskim” (1949, R. IV, nr 42,43).

Publikacje

  • prace w czasopismach naukowych – 56
  • książki – 14

Promotorstwo

  • promotor 40 prac magisterskich
  • promotor 10 dysertacji doktorskich

Inna działalność

  • prezes Akademickiego Stowarzyszenia Charytatywnego „Pomoc bliźniemu” – dwukrotnie podczas studiów (1932 – 1939)
  • członek Komitetu Biochemicznego i Biofizycznego PAN
  • członek Komitetu Nauk Zootechnicznych PAN
  • członek Międzynarodowej Komisji do spraw Fizjologii i Patologii Rozrodu
  • członek PTBioch. (członek Zarządu Głównego w latach – 1962 – 1970, założyciel i przewodniczący oddziału olsztyńskiego – 1962 – 1968)
  • członek Federacji Europejskich Towarzystw Biochemicznych (FEBS)
  • członek Polskiego Towarzystwa Fizjologicznego
  • członek Polskiego Towarzystwa Chemicznego
  • członek Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych (prezes Olsztyńskiego Oddziału)
  • członek Komisji Słownictwa Biochemicznego
  • członek zarządu olsztyńskiego oddziału Towarzystwa Kultury Języka
  • członek Polskiego Towarzystwa Zoologicznego
  • członek Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich
  • członek Akademickiego Oddziału PTTK
  • członek – założyciel Ośrodka Badań Naukowych im. W. Kętrzyńskiego w Olsztynie
  • członek Rady Głównej MNSWiT
  • członek Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej
  • członek kolegium redakcyjnego kwartalnika „Jantarowe Szlaki”

Nagrody i odznaczenia

  • Odznaka Honorowa – Zasłużony dla Warmii i Mazur – 1960
  • Zasłużony pracownik Rolnictwa – 1970
  • Zasłużony Nauczyciel PRL – 1978
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej – 1981
  • Zasłużony Działacz Kultury – 1987
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1973
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1980

Zainteresowania

  • Turystyka (organizator licznych wycieczek dla pracowników i studentów, promujących zabytki i piękno krajobrazów Polski), historia, kultura

Multimedia

Wystąpienie prof. Wacława Minakowskiego podczas uroczystości 30-lecia AKT w Olsztynie:

Źródła

  1. https://pl.wikipedia.org/wiki/Wac%C5%82aw_Minakowski
  2. http://www.sejm-wielki.pl/b/mi.26
  3. https://minakowski.pl/waclaw-minakowski-odkrywca-przeciwzakrzepowego-dzialania-aspiryny/
  4. https://www.bazhum.muzhp.pl/media/files/Komunikaty_Mazursko_Warminskie/Komunikaty_Mazursko_Warminskie-r1994-t-n4/Komunikaty_Mazursko_Warminskie-r1994-t-n4-s479-480/Komunikaty_Mazursko_Warminskie-r1994-t-n4-s479-480.pdf
  5. http://www.uwm.edu.pl/gleba/uggla_galeria.htm
  6. https://ksiegarnia.pwn.pl/Biochemia-kregowcow,68439314,p.html
  7. https://mapa.targeo.pl/minakowskiego-waclawa-10--ul-prof/olsztyn-10-768/ulica
  8. Wacław Minakowski, O heparynie i innych związkach przeciwkrzepliwych, w: Polski Tygodnik Lekarski 42-43/1949
  9. Stefan Tarczyński, In memoriam tam eximii viri w: Biuletyn Warmińsko-Mazursiej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej I (2) 1993
  10. Prof. dr Wacław Minakowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2017-04-23].
  11. 50 LAT Złota Księga Jubileuszu Polskiego Towarzystwa Biochemicznego. Polski Instytut Biograficzny. Helion.
  12. 50 lat Wydziału Bioinżynierii Zwierząt Cz. I. Opracowała Barbara Grudniewska. Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn, 2000.

Materiały nadesłane przez prof. Stanisława Weidnera.