Wincenty Pol: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
 
(Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 7 użytkowników)
Linia 4: Linia 4:
 
  |pseudonim            =
 
  |pseudonim            =
 
  |grafika              = Wincenty Pol.jpg
 
  |grafika              = Wincenty Pol.jpg
  |opis grafiki        = Portret Wincentego Pola,<br/>źródło: [http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/c/cb/Wincenty_Pol.PNG wikimiedia.org] dostęp 1 stycznia 2014
+
  |opis grafiki        = Portret Wincentego Pola. Autor: Juliusz Kossak (1824–1899). Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Wincenty_Pol.PNG Commons Wikimedia]
  |podpis              =
+
  |podpis              =  
  |data urodzenia      = 20 kwiecień 1807
+
  |data urodzenia      = 20 kwietnia 1807 r.
 
  |miejsce urodzenia    = Lublin
 
  |miejsce urodzenia    = Lublin
 
  |imię przy narodzeniu =
 
  |imię przy narodzeniu =
  |data śmierci        = 2 grudzień 1872
+
  |data śmierci        = 2 grudnia 1872 r.
 
  |miejsce śmierci      = Kraków
 
  |miejsce śmierci      = Kraków
 
  |przyczyna śmierci    =
 
  |przyczyna śmierci    =
Linia 20: Linia 20:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
 
+
[[image:ac pol.jpg|thumb|right|290px|]]
'''Wincenty Pol''' (ur. 20 kwietnia 1807 roku w Lublinie, zm. 2 grudnia 1872 roku w Krakowie) – geograf, poeta, prozaik.   
+
'''Wincenty Pol''' (ur. 20 kwietnia 1807 r. w Lublinie, zm. 2 grudnia 1872 r. w Krakowie) – geograf, poeta, prozaik.   
 
+
<br/><br/>
 
== Życiorys ==  
 
== Życiorys ==  
  
 +
=== Szkoła i wykształcenie ===
 +
W Archiwum Państwowym w [[Olsztyn|Olsztynie]] zachowały się dokumenty, z których wynika, że w połowie lutego 1832 r. Pol został immatrykulowany na [[Uniwersytet Albertyna|Uniwersytecie Królewieckim]]. Przypuszczalnie z inicjatywy profesora Bohlena, 14 lutego 1832 r. Wincenty Pol wyraził zgodę studiowania na wydziale filozoficznym w Albertynie.
 
<br/>
 
<br/>
=== Szkoła i wykształcenie ===
 
W Archiwum Państwowym w [[Olsztyn|Olsztynie]] zachowały się dokumenty, z których wynika, że w połowie lutego 1832 roku Pol został immatrykulowany na Uniwersytecie Królewieckim. Przypuszczalnie z inicjatywy profesora Bohlena, 14 lutego 1832 roku Wincenty Pol wyraził zgodę studiowania na wydziale filozoficznym w Albertynie.
 
  
<br/>
 
 
=== Praca ===
 
=== Praca ===
W kwietniu 1831 roku, pracując w Wilnie, Pol przystąpił do powstania na Litwie. Brał udział w powstaniu listopadowym w korpusie generała Dezyderego Chłapowskiego. Służył w 6 Pułku Strzelców Konnych. Pol przekroczył z całym pułkiem granicę wschodniopruską 15 lipca 1831 roku. Został wówczas internowany w obozie w Pockmohnen w pobliżu Tylży. Po 53 dniach kwarantanny obóz zlikwidowano, a żołnierzy rozmieszczono w różnych miejscowościach [[Prusy Wschodnie|Prus Wschodnich]]. Oficerów z 6 Pułku Strzelców Konnych wysłano do [[Olsztyn|Olsztyna]]. Niestety na ich liście nie było Pola. Zawieziono go do małej miejscowości nad Zalewem Wiślanym, Maulen.  
+
W kwietniu 1831 r., pracując w Wilnie, przystąpił do powstania na Litwie. Brał udział w powstaniu listopadowym w korpusie generała Dezyderego Chłapowskiego. Służył w 6 Pułku Strzelców Konnych. Pol przekroczył z całym pułkiem granicę wschodniopruską 15 lipca 1831 r. Został wówczas internowany w obozie w Pockmohnen w pobliżu Tylży. Po 53 dniach obóz zlikwidowano, a żołnierzy rozmieszczono w różnych miejscowościach [[Prusy Wschodnie|Prus Wschodnich]]. Oficerów z 6 Pułku Strzelców Konnych wysłano do [[Olsztyn|Olsztyna]]. Pola zawieziono do Maulen, małej miejscowości nad Zalewem Wiślanym.  
  
Pol cieszył się dużą swoboda, jeździł konno po okolicy, często odwiedzał [[Królewiec]]. Nawiązał kontakty z niemieckimi sympatykami sprawy polskiej. Tam poznał hrabiego Dohna. Miedzy Wincentym Polem a Dohnem zawiązała się nić przyjaźni. Hrabia zaprosił Pola do odbycia wspólnej jazdy saniami po zamarzniętym morzu, aż po Kłajpedę.
+
Pol cieszył się dużą swobodą, jeździł konno po okolicy, często odwiedzał [[Królewiec]]. Nawiązał kontakty z niemieckimi sympatykami sprawy polskiej. Tam poznał hrabiego Dohna. Wincenty Pol z Dohnem się zaprzyjaźnili.
 
 
Pol nawiązał tez kontakt z królewieckim światem uniwersyteckim, a szczególnie z profesorem Peter Bohlenem, wybitnym znawcą problematyki indyjskiej. Pod jego wpływem przetłumaczył na język niemiecki 30 pieśni ludowych polskich i ruskich, które wydał w Lipsku z przedmową poświęconą Bohlenowi Volkslieder der Polen, wydany w 1833 roku. Jako bliski współpracownik generała J. Bema, z jego inicjatywy Pol jeździł do różnych miasteczek w [[Prusy Wschodnie|Prusach Wschodnich]], gdzie stacjonowali polscy żołnierze i odwodził ich od powrotu do kraju. Odwiedził rodzinne strony ojca i dziadka niedaleko [[Reszel|Reszla]], spotkał się także z siostrą. W grudniu 1831 roku wyjechał do Łukowa pod Poznaniem. Tam poznał Adama Mickiewicza. W 1832 roku zapisał się na Uniwersytet Królewiecki. Mimo, że władze uniwersyteckie wstawiły się za nim, to niestety na skutek nacisku władz wojskowych, musiał wkrótce opuścić [[Prusy]]. W obronie Pola wystąpił sam prorektor uniwersytetu w Królewcu, Baer w piśmie do króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III.
 
  
 +
Pol nawiązał też kontakt z królewieckim środowiskiem uniwersyteckim, a szczególnie z profesorem Peter Bohlenem, wybitnym znawcą problematyki indyjskiej. Pod jego wpływem przetłumaczył na język niemiecki 30 pieśni ludowych polskich i ruskich, które wydał w Lipsku z przedmową poświęconą Bohlenowi Volkslieder der Polen, wydany w 1833 r. Jako bliski współpracownik generała J. Bema, z jego inicjatywy Pol jeździł do różnych miast w [[Prusy Wschodnie|Prusach Wschodnich]], gdzie stacjonowali polscy żołnierze i odwodził ich od powrotu do kraju. Odwiedził rodzinne strony ojca i dziadka niedaleko [[Reszel|Reszla]], spotkał się także z siostrą. W grudniu 1831 r. wyjechał do Łukowa pod Poznaniem. Tam poznał Adama Mickiewicza. W 1832 r. zapisał się na Uniwersytet Królewiecki. Mimo, że władze uniwersyteckie wstawiły się za nim, na skutek nacisku władz wojskowych musiał wkrótce opuścić [[Prusy]]. W obronie Pola wystąpił, w piśmie do króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III, sam prorektor uniwersytetu w Królewcu, Baer .
 
<br/>
 
<br/>
 
=== Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna ===
 
=== Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna ===
W 1846 roku Pol, mieszkając w Galicji, został w czasie rabacji pobity i zmaltretowany. W obronie jego odezwało się królewieckie pismo liberalne Konigsberger Hartungsche Zeitung (1846 r., Nr 121), przypominając pobyt poety w [[Prusy|Prusach]] i sympatie, jaką się cieszył wśród liberalnej części społeczeństwa niemieckiego. W kilku wierszach Pol nawiązał do okresu swego pobytu na Pomorzu i w [[Prusy|Prusach]], głównie są to dzieła: Nocleg w Czersku, Polacy w Prusiech, Stary ułan pod Brodnicą, Bałtyk. Uwzględnił także uwagi o znanych mu dialektach warmińskich i mazurskich w rozprawie Rzecz o dialektach mowy polskiej. W pracy Północny wschód Europy pod względem natury pisał o [[Mazury|Mazurach]].
+
W 1846 r. Pol, mieszkając w Galicji, został w czasie rabacji pobity. W jego obronie stanęło królewieckie pismo liberalne "Konigsberger Hartungsche Zeitung" (1846 r., Nr 121), przypominając pobyt poety w [[Prusy|Prusach]] i sympatie, jaką się cieszył wśród liberalnej części społeczeństwa niemieckiego. W kilku wierszach Pol nawiązał do okresu swego pobytu na Pomorzu i w Prusach, głównie są to dzieła: "Nocleg w Czersku", "Polacy w Prusiech", "Stary ułan pod Brodnicą", "Bałtyk". Uwzględnił także uwagi o znanych mu dialektach warmińskich i mazurskich w rozprawie "Rzecz o dialektach mowy polskiej". W pracy "Północny wschód Europy pod względem natury" pisał o [[Mazury|Mazurach]].  
 
 
Pol był pierwszym, który użył zwrotu ''Pojezierze'' na określenie regionów [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazur]]. Przyszłą Polskę widział w granicach sprzed pierwszego rozbioru. Uważał, iż naturalne granice Polski opierają się o Odrę i Nysę Łużycką, zaś o Morze Bałtyckie na północy. Pieśń o ziemi naszej Pola przetłumaczył na język niemiecki, poza L. Kurtzmannem, [[lkwim:Wojciech Kętrzyński|Wojciech Kętrzyński]] pt. ''Das Lied von unserem Lande''.
 
  
<br/>
+
Pol był pierwszym, który użył zwrotu "Pojezierze" na określenie regionów [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazur]]. Przyszłą Polskę widział w granicach sprzed pierwszego rozbioru. Uważał, iż naturalne granice Polski opierają się o Odrę i Nysę Łużycką, zaś o Morze Bałtyckie na północy. "Pieśń o ziemi naszej" Pola przetłumaczył na język niemiecki, poza L. Kurtzmannem, [[lkwim:Wojciech Kętrzyński|Wojciech Kętrzyński]] pt.: "Das Lied von unserem Lande".
=== Ciekawostki ===
 
Pol w czasie kampanii litewskiej został ranny i odznaczony krzyżem Virtuti Militari. Pol był jednym z największych pisarzy polskich doby porozbiorowej i miał serdeczne więzy z miastem nad Pregołą. Pol pochowany został w Krakowie na Skałce wśród najbardziej zasłużonych Polaków.
 
  
 +
Pol w czasie kampanii litewskiej został ranny i odznaczony krzyżem Virtuti Militari. Był jednym z najwybitniejszych pisarzy polskich doby porozbiorowej. Pochowano go w Krakowie na Skałce, wśród najbardziej zasłużonych Polaków.
 
<br/>
 
<br/>
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
''Wybitni Polacy w Królewcu XVI-XX wiek'', red. Sławomir Augusiewicz, Janusz Jasiński, Tadeusz Oracki, Olsztyn 2005.<br/>
+
''Wybitni Polacy w Królewcu XVI-XX wiek'', red. Sławomir Augusiewicz, Janusz Jasiński, Tadeusz Oracki, Olsztyn 2005.<br>
 
Oracki Tadeusz, ''Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku)'', Tadeusz Oracki, Warszawa 1983.
 
Oracki Tadeusz, ''Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku)'', Tadeusz Oracki, Warszawa 1983.
 
 
<br/>
 
<br/>
== Zobacz też ==
+
[[Kategoria:Osoby|Pol, Wincenty]]
  
[[Kategoria: Osoba]]
+
[[Kategoria:Ludzie kultury|Pol, Wincenty]] [[Kategoria:Pisarze i poeci|Pol, Wincenty]]
 +
[[Kategoria:Tłumacze|Pol, Wincenty]]
 +
[[Kategoria: 1801-1918|Pol, Wincenty]]

Aktualna wersja na dzień 11:33, 7 wrz 2017

Wincenty Pol

Portret Wincentego Pola. Autor: Juliusz Kossak (1824–1899). Źródło: Commons Wikimedia
Portret Wincentego Pola. Autor: Juliusz Kossak (1824–1899). Źródło: Commons Wikimedia
Data i miejsce urodzenia 20 kwietnia 1807 r.
Lublin
Data i miejsce śmierci 2 grudnia 1872 r.
Kraków
Odznaczenia
Order Virtuti Militari
Ac pol.jpg

Wincenty Pol (ur. 20 kwietnia 1807 r. w Lublinie, zm. 2 grudnia 1872 r. w Krakowie) – geograf, poeta, prozaik.

Życiorys

Szkoła i wykształcenie

W Archiwum Państwowym w Olsztynie zachowały się dokumenty, z których wynika, że w połowie lutego 1832 r. Pol został immatrykulowany na Uniwersytecie Królewieckim. Przypuszczalnie z inicjatywy profesora Bohlena, 14 lutego 1832 r. Wincenty Pol wyraził zgodę studiowania na wydziale filozoficznym w Albertynie.

Praca

W kwietniu 1831 r., pracując w Wilnie, przystąpił do powstania na Litwie. Brał udział w powstaniu listopadowym w korpusie generała Dezyderego Chłapowskiego. Służył w 6 Pułku Strzelców Konnych. Pol przekroczył z całym pułkiem granicę wschodniopruską 15 lipca 1831 r. Został wówczas internowany w obozie w Pockmohnen w pobliżu Tylży. Po 53 dniach obóz zlikwidowano, a żołnierzy rozmieszczono w różnych miejscowościach Prus Wschodnich. Oficerów z 6 Pułku Strzelców Konnych wysłano do Olsztyna. Pola zawieziono do Maulen, małej miejscowości nad Zalewem Wiślanym.

Pol cieszył się dużą swobodą, jeździł konno po okolicy, często odwiedzał Królewiec. Nawiązał kontakty z niemieckimi sympatykami sprawy polskiej. Tam poznał hrabiego Dohna. Wincenty Pol z Dohnem się zaprzyjaźnili.

Pol nawiązał też kontakt z królewieckim środowiskiem uniwersyteckim, a szczególnie z profesorem Peter Bohlenem, wybitnym znawcą problematyki indyjskiej. Pod jego wpływem przetłumaczył na język niemiecki 30 pieśni ludowych polskich i ruskich, które wydał w Lipsku z przedmową poświęconą Bohlenowi Volkslieder der Polen, wydany w 1833 r. Jako bliski współpracownik generała J. Bema, z jego inicjatywy Pol jeździł do różnych miast w Prusach Wschodnich, gdzie stacjonowali polscy żołnierze i odwodził ich od powrotu do kraju. Odwiedził rodzinne strony ojca i dziadka niedaleko Reszla, spotkał się także z siostrą. W grudniu 1831 r. wyjechał do Łukowa pod Poznaniem. Tam poznał Adama Mickiewicza. W 1832 r. zapisał się na Uniwersytet Królewiecki. Mimo, że władze uniwersyteckie wstawiły się za nim, na skutek nacisku władz wojskowych musiał wkrótce opuścić Prusy. W obronie Pola wystąpił, w piśmie do króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III, sam prorektor uniwersytetu w Królewcu, Baer .

Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna

W 1846 r. Pol, mieszkając w Galicji, został w czasie rabacji pobity. W jego obronie stanęło królewieckie pismo liberalne "Konigsberger Hartungsche Zeitung" (1846 r., Nr 121), przypominając pobyt poety w Prusach i sympatie, jaką się cieszył wśród liberalnej części społeczeństwa niemieckiego. W kilku wierszach Pol nawiązał do okresu swego pobytu na Pomorzu i w Prusach, głównie są to dzieła: "Nocleg w Czersku", "Polacy w Prusiech", "Stary ułan pod Brodnicą", "Bałtyk". Uwzględnił także uwagi o znanych mu dialektach warmińskich i mazurskich w rozprawie "Rzecz o dialektach mowy polskiej". W pracy "Północny wschód Europy pod względem natury" pisał o Mazurach.

Pol był pierwszym, który użył zwrotu "Pojezierze" na określenie regionów Warmii i Mazur. Przyszłą Polskę widział w granicach sprzed pierwszego rozbioru. Uważał, iż naturalne granice Polski opierają się o Odrę i Nysę Łużycką, zaś o Morze Bałtyckie na północy. "Pieśń o ziemi naszej" Pola przetłumaczył na język niemiecki, poza L. Kurtzmannem, Wojciech Kętrzyński pt.: "Das Lied von unserem Lande".

Pol w czasie kampanii litewskiej został ranny i odznaczony krzyżem Virtuti Militari. Był jednym z najwybitniejszych pisarzy polskich doby porozbiorowej. Pochowano go w Krakowie na Skałce, wśród najbardziej zasłużonych Polaków.

Bibliografia

Wybitni Polacy w Królewcu XVI-XX wiek, red. Sławomir Augusiewicz, Janusz Jasiński, Tadeusz Oracki, Olsztyn 2005.
Oracki Tadeusz, Słownik biograficzny Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku (do 1945 roku), Tadeusz Oracki, Warszawa 1983.