Winrich von Kniprode: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Linia 22: Linia 22:
 
'''Winrich von Kniprode''' (ur. ok. 1310 r., zm. 24 czerwca 1382 r. koło Malborka) – XIX wielki mistrz [[Zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]]. <br/><br/>
 
'''Winrich von Kniprode''' (ur. ok. 1310 r., zm. 24 czerwca 1382 r. koło Malborka) – XIX wielki mistrz [[Zakon krzyżacki|zakonu krzyżackiego]]. <br/><br/>
 
== Życiorys ==  
 
== Życiorys ==  
Winrich von Knoprode pochodził z okolic Mannheim am Rhein. W latach 1351–1382 był wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego. Nie jest wiadome, kiedy Winrich von Knoprode wstąpił do zgromadzenia. Od 1334 roku pełnił funkcję kompana prokuratora pasłęckiego, a w 1338 roku był komturem w Gdańsku. Był też komturem Bałgi i wójtem Natangii.  
+
Winrich von Kniprode pochodził z okolic Mannheim am Rhein. W latach 1351–1382 był wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego. Nie jest wiadome, kiedy Winrich von Knoprode wstąpił do zgromadzenia. Od 1334 roku pełnił funkcję kompana prokuratora pasłęckiego, a w 1338 roku był komturem w Gdańsku. Był też komturem Bałgi i wójtem Natangii.  
  
 
Na wielkiego marszałka zakonu krzyżackiego mianowano go w 1344 roku. Walczył w wojnie z Litwą o Żmudź. 2 lutego 1348 roku jako dowódca armii zakonu zadał klęskę armii litewskiej w bitwie nad rzeką Strawą. Wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego wybrano go w 1351 roku. Gdy objął urząd, rozpoczął wyprawę na Żmudź, która zakończyła się klęską. Zmusiło to Winrucha do działań dyplomatycznych – zawieszenia broni i pertraktacji z Wielkim Księstwem Litewskim.  Z książętami litewskimi zawarł w 1358 roku krótkotrwały sojusz, który był skierowany przeciwko Polsce.  
 
Na wielkiego marszałka zakonu krzyżackiego mianowano go w 1344 roku. Walczył w wojnie z Litwą o Żmudź. 2 lutego 1348 roku jako dowódca armii zakonu zadał klęskę armii litewskiej w bitwie nad rzeką Strawą. Wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego wybrano go w 1351 roku. Gdy objął urząd, rozpoczął wyprawę na Żmudź, która zakończyła się klęską. Zmusiło to Winrucha do działań dyplomatycznych – zawieszenia broni i pertraktacji z Wielkim Księstwem Litewskim.  Z książętami litewskimi zawarł w 1358 roku krótkotrwały sojusz, który był skierowany przeciwko Polsce.  

Wersja z 09:57, 20 sty 2015

Winrich von Kniprode

Data urodzenia ok. 1310 r.
Data i miejsce śmierci 24 czerwca 1382 r.
okolice Malborka
Zawód XIX wielki mistrz zakonu krzyżackiego

Winrich von Kniprode (ur. ok. 1310 r., zm. 24 czerwca 1382 r. koło Malborka) – XIX wielki mistrz zakonu krzyżackiego.

Życiorys

Winrich von Kniprode pochodził z okolic Mannheim am Rhein. W latach 1351–1382 był wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego. Nie jest wiadome, kiedy Winrich von Knoprode wstąpił do zgromadzenia. Od 1334 roku pełnił funkcję kompana prokuratora pasłęckiego, a w 1338 roku był komturem w Gdańsku. Był też komturem Bałgi i wójtem Natangii.

Na wielkiego marszałka zakonu krzyżackiego mianowano go w 1344 roku. Walczył w wojnie z Litwą o Żmudź. 2 lutego 1348 roku jako dowódca armii zakonu zadał klęskę armii litewskiej w bitwie nad rzeką Strawą. Wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego wybrano go w 1351 roku. Gdy objął urząd, rozpoczął wyprawę na Żmudź, która zakończyła się klęską. Zmusiło to Winrucha do działań dyplomatycznych – zawieszenia broni i pertraktacji z Wielkim Księstwem Litewskim. Z książętami litewskimi zawarł w 1358 roku krótkotrwały sojusz, który był skierowany przeciwko Polsce.

W 1360 roku Winrich von Kniprode rozpoczął kolejną wojnę z Litwą. Podczas niej armia zakonu krzyżackiego zniszczyła Kowno i dotarła pod Grodno, Troki oraz Wilno. Wielki książę litewski Kiejstut w czasie walk trafił do niewoli krzyżackiej. Przebywał jako zakładnik na Zamku Górnym w Malborku. Oprócz walk, które Winrich von Kniprode prowadził na Litwie, rozpoczął też konflikt z Danią. Na zjeździe miast hanzeatyckich, który zorganizował w Elblągu i w Kolonii, udało mu się zbudować silną koalicję przeciwko Waldemarowi IV.

Winrich von Kniprode zmarł 24 czerwca 1382 roku koło Malborka.

Bibliografia

M. Murinius, Kronika Mistrzów Pruskich, wstęp i oprac. Z. Nowak, Olsztyn 1989, s. 147-159.