Witold Giedgowd: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 12: | Linia 12: | ||
<br/> | <br/> | ||
=Przebieg kariery sportowej= | =Przebieg kariery sportowej= | ||
| − | Absolwent Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Wilnie, Seminarium Nauczycielskiego w Świsłoczy (woj białostockie 1926-31), Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowie-Komorowo (1931-34) Od 15 sierpnia 1934 r. 5pp.leg.Wilno. W 1928 r. przyjęty do KS Polonia Warszawa do sekcji lekkoatletycznej. Rekordzista Polski w skoku wzwyż. W czasie II wojny po klęsce wrześniowej internowany, a po ucieczce prowadzi działalność konspiracyjna w AK. W styczniu 1945 r. zmobilizowany do II Armii Wojska Polskiego. Jesienią 1954 powraca do Warszawy i zostaje powołany na stanowisko szefa wychowania fizycznego w Oficerskiej Szkole Broni Pancernej w Modlinie. Od czerwca 1946 przez dwa lata Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Olsztynie. W tym czasie działa bardzo intensywnie na rzecz rozwoju sportu na Warmii i Mazurach. Organizuje pierwszy po wojnie Ośrodek Przygotowań Olimpijskich. W tym okresie na Stadionie Leśnym w Olsztynie odbywa się wiele imprez sportowych z udziałem najwybitniejszych zawodników (Walasiewiczówka, Zatopek). W czerwcu 1948 r. przeniesiony do Warszawy na stanowisko Naczelnika Wychowania Fizycznego w GKKF. Od stycznia 1949 Dyrektor Urzędu Kultury Fizycznej w Warszawie, a od grudnia 1950 Przewodniczący Komitetu Kultury Fizycznej w Warszawie. Po rezygnacji ze stanowiska w 1952 działa jako trener i sędzia w PZLA. | + | Absolwent Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Wilnie, Seminarium Nauczycielskiego w Świsłoczy (woj białostockie 1926-31), Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowie-Komorowo (1931-34) Od 15 sierpnia 1934 r. 5pp.leg.Wilno. W 1928 r. przyjęty do KS Polonia Warszawa do sekcji lekkoatletycznej. Rekordzista Polski w skoku wzwyż. W czasie II wojny po klęsce wrześniowej internowany, a po ucieczce prowadzi działalność konspiracyjna w AK. W styczniu 1945 r. zmobilizowany do II Armii Wojska Polskiego. Jesienią 1954 powraca do Warszawy i zostaje powołany na stanowisko szefa wychowania fizycznego w Oficerskiej Szkole Broni Pancernej w Modlinie. Od czerwca 1946 przez dwa lata Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Olsztynie. W tym czasie działa bardzo intensywnie na rzecz rozwoju sportu na Warmii i Mazurach. Organizuje pierwszy po wojnie Ośrodek Przygotowań Olimpijskich. W tym okresie na [[Stadion Leśny|Stadionie Leśnym]] w Olsztynie odbywa się wiele imprez sportowych z udziałem najwybitniejszych zawodników (Walasiewiczówka, Zatopek). W czerwcu 1948 r. przeniesiony do Warszawy na stanowisko Naczelnika Wychowania Fizycznego w GKKF. Od stycznia 1949 Dyrektor Urzędu Kultury Fizycznej w Warszawie, a od grudnia 1950 Przewodniczący Komitetu Kultury Fizycznej w Warszawie. Po rezygnacji ze stanowiska w 1952 działa jako trener i sędzia w PZLA. |
'''Przynależność klubowa''' | '''Przynależność klubowa''' | ||
*1926 – Strzelec Grodno | *1926 – Strzelec Grodno | ||
Wersja z 18:04, 17 gru 2014
| Witold Giedgowd | |
| | |
 z archiwum Janusza Poryckiego | |
| Imię i nazwisko | Witold Giedgowd |
| Data i miejsce urodzenia | 19 sierpnia 1909, Wilno |
| Data śmierci | 23 kwietnia 1954, Warszawa |
| Dyscyplina | Lekkoatletyka |
| Największy sukces | Rekordzista Polski w skoku wzwyż |
Witold Giedgowd (ur.19 sierpnia 1909 r. w Wilnie, zmarł 23 kwietnia 1954 r. w Warszawie)- Sportowiec. Oficer zawodowy w stopniu majora, dyplomowany nauczyciel.
Przebieg kariery sportowej
Absolwent Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Wilnie, Seminarium Nauczycielskiego w Świsłoczy (woj białostockie 1926-31), Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowie-Komorowo (1931-34) Od 15 sierpnia 1934 r. 5pp.leg.Wilno. W 1928 r. przyjęty do KS Polonia Warszawa do sekcji lekkoatletycznej. Rekordzista Polski w skoku wzwyż. W czasie II wojny po klęsce wrześniowej internowany, a po ucieczce prowadzi działalność konspiracyjna w AK. W styczniu 1945 r. zmobilizowany do II Armii Wojska Polskiego. Jesienią 1954 powraca do Warszawy i zostaje powołany na stanowisko szefa wychowania fizycznego w Oficerskiej Szkole Broni Pancernej w Modlinie. Od czerwca 1946 przez dwa lata Dyrektor Wojewódzkiego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Olsztynie. W tym czasie działa bardzo intensywnie na rzecz rozwoju sportu na Warmii i Mazurach. Organizuje pierwszy po wojnie Ośrodek Przygotowań Olimpijskich. W tym okresie na Stadionie Leśnym w Olsztynie odbywa się wiele imprez sportowych z udziałem najwybitniejszych zawodników (Walasiewiczówka, Zatopek). W czerwcu 1948 r. przeniesiony do Warszawy na stanowisko Naczelnika Wychowania Fizycznego w GKKF. Od stycznia 1949 Dyrektor Urzędu Kultury Fizycznej w Warszawie, a od grudnia 1950 Przewodniczący Komitetu Kultury Fizycznej w Warszawie. Po rezygnacji ze stanowiska w 1952 działa jako trener i sędzia w PZLA. Przynależność klubowa
- 1926 – Strzelec Grodno
- 1929 ZS Słonim
- 1928, 1930-36 Polonia Warszawa
Osiągnięcia sportowe
- 6-krotny brązowy medalista Mistrzostw Polski
- 400 metrów przez płotki (1931, 1932)
- 300 metrów z przeszkodami – 1928
- skok wzwyż – 1932
- trójskok – 1931
- sztafeta 4 razy 400 metrów – 1932
Rekordy życiowe
- 60 metrów – 7.0
- 200 metrów – 23.1
- 400 metrów przez plotki - 60.0
- skok wzwyż – 1.84
- trójskok – 13.22
- 5-bój – 3054.49
- 10-bój – 5379.70
Bibliografia
- Materiały własne (korespondencja rodziny)
- Janusz Porycki „Stadion Leśny"
