Wojciech Baranowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(Bibliografia)
 
(Nie pokazano 2 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 4: Linia 4:
 
  |podpis grafiki          =  
 
  |podpis grafiki          =  
 
  |Imię i Nazwisko        = Wojciech Baranowicz
 
  |Imię i Nazwisko        = Wojciech Baranowicz
  |Data i miejsce urodzenia = 25 stycznia 1954 roku w Tomaszowie Mazowieckim
+
  |Data i miejsce urodzenia = 25 stycznia 1954 r. w Tomaszowie Mazowieckim
 
  |Data śmierci =  
 
  |Data śmierci =  
  |Dyscyplina              = Siatkówka
+
  |Dyscyplina              = siatkówka
  |Największy sukces        = 5-lrotny mistrz Polski
+
  |Największy sukces        = 5-krotny mistrz Polski
 
}}
 
}}
'''Wojciech Baranowicz''' (ur. 25 stycznia 1954 roku w Tomaszowie Mazowieckim) – Czołowy polski siatkarz lat 70-tych i 80-tych, pięciokrotny mistrz Polski, reprezentant kraju.
+
'''Wojciech Baranowicz''' (ur. 25 stycznia 1954 r. w Tomaszowie Mazowieckim) – czołowy polski siatkarz lat 70. i 80., pięciokrotny mistrz Polski, reprezentant kraju.<br/><br/>
 
<br/>
 
<br/>
=Przebieg kariery sportowej=
+
==Przebieg kariery sportowej==
Wychowanek Lechii Tomaszów Mazowiecki. Przybył na studia do Olsztyna i rozpoczął grę w [[KS AZS UWM Olsztyn|AZS Olsztyn]]. Szybko zaadoptował się w nowym otoczeniu. W ekstraklasie debiutował w sezonie 1973/1974. W ciągu 6 sezonów (grał na pozycji rozgrywającego) zdobył z AZS pięć medali Mistrzostw Polski, w tym dwa złote. Pasmo sukcesów kontynuował w Gwardii Wrocław, do której się przeniósł w sezonie 1978/1979. Tu z kolei wywalczył trzy tytuły mistrzowskie i dwa wicemistrzowskie, stając się jednym z najbardziej utytułowanych siatkarzy w historii polskiej ligi. W latach 1984–1986 występował w drugoligowej włoskiej drużynie Valeo Mondově.  
+
Jest wychowankiem Lechii Tomaszów Mazowiecki. Przybył na studia do [[Olsztyn|Olsztyna]] i rozpoczął grę w [[KS AZS UWM Olsztyn|AZS Olsztyn]]. Szybko zaadoptował się w nowym otoczeniu. W ekstraklasie debiutował w sezonie 1973/1974. W ciągu 6 sezonów (grał na pozycji rozgrywającego) zdobył z AZS pięć medali mistrzostw Polski, w tym dwa złote. Pasmo sukcesów kontynuował w Gwardii Wrocław, do której przeniósł się w sezonie 1978/1979. Tu z kolei wywalczył trzy tytuły mistrzowskie i dwa wicemistrzowskie, stając się jednym z najbardziej utytułowanych siatkarzy w historii polskiej ligi. W latach 1984–1986 występował w drugoligowej włoskiej drużynie Valeo Mondově.  
Od początku kariery w kadrach narodowych. Z reprezentacją Polski juniorów wywalczył wicemistrzostwo Europy w 1971 i brązowy medal mistrzostw Europy w 1973. W reprezentacji Polski seniorów debiutował 21 kwietnia 1976 w towarzyskim spotkaniu z NRD. Znajdował się w 14-osobowej kadrze przed Igrzyskami Olimpijskimi w Montrealu (1976), ale nie pojechał na turniej. Po rozegraniu kilkunastu meczów w kadrze w 1977 kolejny raz wystąpił w polskiej drużynie dopiero w czerwcu 1982. Uczestniczył mistrzostwach świata w 1982, zajmując z drużyną szóste miejsce. Ostatni raz w biało-czerwonych barwach wystąpił 25 maja 1983 w towarzyskim spotkaniu z Czechosłowacją. Łącznie dla Polski zagrał w 62 spotkaniach. Tradycje siatkarskie w rodzinie podtrzymuje jego syn Michał – czołowy zawodnik ligi włoskiej.
+
 
=Osiągnięcia Sportowe=
+
Od początku kariery występował w kadrach narodowych. Z reprezentacją Polski juniorów wywalczył wicemistrzostwo Europy w 1971 r. i brązowy medal mistrzostw Europy w 1973 r.. W reprezentacji Polski seniorów debiutował 21 kwietnia 1976 r. w towarzyskim spotkaniu z NRD. Znajdował się w 14-osobowej kadrze przed Igrzyskami Olimpijskimi w Montrealu (1976), ale nie pojechał na turniej. W 1977 r. rozegrał kilkanaście meczów w kadrze. Kolejny raz wystąpił w polskiej drużynie dopiero w czerwcu 1982 r. Uczestniczył mistrzostwach świata w 1982 r., zajmując z drużyną szóste miejsce. Ostatni raz w biało-czerwonych barwach wystąpił 25 maja 1983 r. w towarzyskim spotkaniu z Czechosłowacją. Łącznie dla Polski zagrał w 62 spotkaniach.  
 +
 
 +
Tradycje siatkarskie w rodzinie podtrzymuje jego syn [[Michał Baranowicz|Michał]] – czołowy zawodnik ligi włoskiej.
 +
==Osiągnięcia sportowe==
 
'''Sukcesy w lidze z AZS Olsztyn'''
 
'''Sukcesy w lidze z AZS Olsztyn'''
*Złoty medal – 1976 i 1978
+
*złoty medal – 1976 i 1978
*Srebrny medal – 1974 i 1977
+
*srebrny medal – 1974 i 1977
*Brązowy medal – 1975
+
*brązowy medal – 1975
'''z Gwardią Wrocław'''
+
'''Sukcesy z Gwardią Wrocław'''
*Złoty medal – 1980, 1981, 1982
+
*złoty medal – 1980, 1981, 1982
*Srebrny medal – 1983,1984
+
*srebrny medal – 1983,1984
Bibliografia=
+
==Bibliografia==
*[[http://pl.wikipedia.org/wiki/Wojciech_Baranowicz wikipedia.org]]
+
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Wojciech_Baranowicz Wojciech Baranowicz, pl.wikipedia.org] [12.12.2014] <br/>
*[[http://aktualnosci.siatka.org/pokaz/2010-07-10-michal-baranowicz-w-podjeciu-decyzji-pomogl-mi-ojciec wikipedia.org]]
+
[http://aktualnosci.siatka.org/pokaz/2010-07-10-michal-baranowicz-w-podjeciu-decyzji-pomogl-mi-ojciec aktualności.siatka.org] [12.12.2014] <br/><br/>
  
[[Kategoria:Sport|Baranowicz, Wojciech]][[Kategoria:Zawodnicy|Baranowicz, Wojciech]]
+
[[Kategoria:Sport|Baranowicz, Wojciech]][[Kategoria:Zawodnicy|Baranowicz, Wojciech]] [[Kategoria: Olsztyn|Baranowicz, Wojciech]] [[kategoria: 1945-1989|Baranowicz, Wojciech]] [[kategoria: 1990-|Baranowicz, Wojciech]]

Aktualna wersja na dzień 12:10, 4 lut 2015

Wojciech Baranowicz

Imię i nazwisko Wojciech Baranowicz
Data i miejsce urodzenia 25 stycznia 1954 r. w Tomaszowie Mazowieckim
Dyscyplina siatkówka
Największy sukces 5-krotny mistrz Polski

Wojciech Baranowicz (ur. 25 stycznia 1954 r. w Tomaszowie Mazowieckim) – czołowy polski siatkarz lat 70. i 80., pięciokrotny mistrz Polski, reprezentant kraju.


Przebieg kariery sportowej

Jest wychowankiem Lechii Tomaszów Mazowiecki. Przybył na studia do Olsztyna i rozpoczął grę w AZS Olsztyn. Szybko zaadoptował się w nowym otoczeniu. W ekstraklasie debiutował w sezonie 1973/1974. W ciągu 6 sezonów (grał na pozycji rozgrywającego) zdobył z AZS pięć medali mistrzostw Polski, w tym dwa złote. Pasmo sukcesów kontynuował w Gwardii Wrocław, do której przeniósł się w sezonie 1978/1979. Tu z kolei wywalczył trzy tytuły mistrzowskie i dwa wicemistrzowskie, stając się jednym z najbardziej utytułowanych siatkarzy w historii polskiej ligi. W latach 1984–1986 występował w drugoligowej włoskiej drużynie Valeo Mondově.

Od początku kariery występował w kadrach narodowych. Z reprezentacją Polski juniorów wywalczył wicemistrzostwo Europy w 1971 r. i brązowy medal mistrzostw Europy w 1973 r.. W reprezentacji Polski seniorów debiutował 21 kwietnia 1976 r. w towarzyskim spotkaniu z NRD. Znajdował się w 14-osobowej kadrze przed Igrzyskami Olimpijskimi w Montrealu (1976), ale nie pojechał na turniej. W 1977 r. rozegrał kilkanaście meczów w kadrze. Kolejny raz wystąpił w polskiej drużynie dopiero w czerwcu 1982 r. Uczestniczył mistrzostwach świata w 1982 r., zajmując z drużyną szóste miejsce. Ostatni raz w biało-czerwonych barwach wystąpił 25 maja 1983 r. w towarzyskim spotkaniu z Czechosłowacją. Łącznie dla Polski zagrał w 62 spotkaniach.

Tradycje siatkarskie w rodzinie podtrzymuje jego syn Michał – czołowy zawodnik ligi włoskiej.

Osiągnięcia sportowe

Sukcesy w lidze z AZS Olsztyn

  • złoty medal – 1976 i 1978
  • srebrny medal – 1974 i 1977
  • brązowy medal – 1975

Sukcesy z Gwardią Wrocław

  • złoty medal – 1980, 1981, 1982
  • srebrny medal – 1983,1984

Bibliografia

Wojciech Baranowicz, pl.wikipedia.org [12.12.2014]
aktualności.siatka.org [12.12.2014]