Zaraza bladokwiatowa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
(Morfologia)
Linia 26: Linia 26:
 
== Rozmieszczenie i ekologia ==
 
== Rozmieszczenie i ekologia ==
 
Zaraza bladokwiatowa jest rośliną pasożytniczą. Pasożytuje na roślinach z rodziny złożonych (''Asteraceae''): ostrożeniach (''Cirsium'' sp.) i ostach (''Carduus'' sp.). W Polsce jest rośliną bardzo rzadką.
 
Zaraza bladokwiatowa jest rośliną pasożytniczą. Pasożytuje na roślinach z rodziny złożonych (''Asteraceae''): ostrożeniach (''Cirsium'' sp.) i ostach (''Carduus'' sp.). W Polsce jest rośliną bardzo rzadką.
<br/>
+
 
 +
Na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] gatunek ten występuje w [[Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej|Parku Krajobrazowym Puszczy Rominckiej]].
 +
 
 
== Wartość użytkowa ==
 
== Wartość użytkowa ==
 
Roślina objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Umieszczona na "Czerwonej Liście" w grupie gatunków rzadkich, potencjalnie zagrożonych wymarciem (kategoria zagrożenia R).
 
Roślina objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Umieszczona na "Czerwonej Liście" w grupie gatunków rzadkich, potencjalnie zagrożonych wymarciem (kategoria zagrożenia R).
<br/>
+
 
== Ciekawostki ==
 
Na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] gatunek ten występuje w [[Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej|Parku Krajobrazowym Puszczy Rominckiej]].
 
<br/>
 
 
== Zobacz też ==
 
== Zobacz też ==
 
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Zaraza_bladokwiatowa pl.wikipedia.org, zaraza bladokwiatowa] [22.04.2014]
 
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Zaraza_bladokwiatowa pl.wikipedia.org, zaraza bladokwiatowa] [22.04.2014]
Linia 39: Linia 38:
 
Zarzycki Kazimierz, Szeląg Zbigniew, ''Red list of the vascular plants in Poland'', [w:] ''Red lists of plants and fungi in Poland'', red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 11-20.<br/>
 
Zarzycki Kazimierz, Szeląg Zbigniew, ''Red list of the vascular plants in Poland'', [w:] ''Red lists of plants and fungi in Poland'', red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 11-20.<br/>
  
 
+
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Parki krajobrazowe]][[Kategoria:Rośliny]][[Kategoria: Rośliny chronione]] [[Kategoria:Rośliny Warmii i Mazur]]
[[Kategoria: Przyroda]][[Kategoria:Rośliny]][[Kategoria: Rośliny chronione]] [[Kategoria:Rośliny Warmii i Mazur]]
 

Wersja z 14:25, 14 lip 2014

Zaraza bladokwiatowa

Orobanche pallidiflora
Wimm & Grab.
Zaraza bladokwiatowa - Flora Batava (1898)[1]
Zaraza bladokwiatowa - Flora Batava (1898)[2]
Systematyka
Królestwo rośliny
Podkrólestwo rośliny naczyniowe
Gromada okrytonasienne
Klasa dwuliścienne
Rząd jasnotowce
Rodzina zarazowate
Rodzaj bażyna
Gatunek zaraza bladokwiatowa
Synonimy
Orobanche reticulata Wallr.

Zaraza bladokwiatowa (Orobanche pallidiflora Wimm & Grab.) – gatunek rośliny z rodziny zarazowatych (Orobanchaceae).

Morfologia

Roślina o łodydze żółtawej lub czerwonawej, ogruczolonej, zgrubiałej u nasady, rzadko pokrytej łuskami, osiągająca do 60 cm wysokości. Kwiaty grzbieciste, płatki kielicha wolne, ukośnie jajowate, jednonerwowe. Korona kwiatu biaława lub żółtawa, ciemno ogruczolona, długości 15-22 mm. Pręciki wyrastają 3-4 mm nad nasadą korony.

Rozmieszczenie i ekologia

Zaraza bladokwiatowa jest rośliną pasożytniczą. Pasożytuje na roślinach z rodziny złożonych (Asteraceae): ostrożeniach (Cirsium sp.) i ostach (Carduus sp.). W Polsce jest rośliną bardzo rzadką.

Na Warmii i Mazurach gatunek ten występuje w Parku Krajobrazowym Puszczy Rominckiej.

Wartość użytkowa

Roślina objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Umieszczona na "Czerwonej Liście" w grupie gatunków rzadkich, potencjalnie zagrożonych wymarciem (kategoria zagrożenia R).

Zobacz też

pl.wikipedia.org, zaraza bladokwiatowa [22.04.2014]

Bibliografia

Zarzycki Kazimierz, Szeląg Zbigniew, Red list of the vascular plants in Poland, [w:] Red lists of plants and fungi in Poland, red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 11-20.