Zbigniew Lubiejewski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Bibliografia) |
|||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
Pawlak Anna, ''Olimpijczycy – polscy sportowcy w latach 1924–1998'', Kraków 2000.<br/> | Pawlak Anna, ''Olimpijczycy – polscy sportowcy w latach 1924–1998'', Kraków 2000.<br/> | ||
| − | [[Kategoria: Sport]][[Kategoria: Mistrzowie]][[Kategoria: Olimpijczycy]] | + | [[Kategoria: Sport]][[Kategoria: Mistrzowie]][[Kategoria: Olimpijczycy]] [[Kategoria: Zawodnicy]] |
Wersja z 20:24, 25 sie 2014
| Zbigniew Lubiejewski | |
| | |
| |
| Imię i nazwisko | Zbigniew Lubiejewski |
| Data i miejsce urodzenia | 6 listopada 1949 r., Bartoszyce |
| Dyscyplina | Siatkówka |
| Największy sukces | Złoty medalista olimpijski z Montrealu (1976 r.) |
Zbigniew Lubiejewski (ur. 6 listopada 1949 r. w Bartoszycach) – siatkarz, złoty medalista olimpijski z Igrzysk Olimpijskich w Montrealu w 1976 r., członek drużyny Huberta Wagnera.
Jest absolwentem Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Bartoszycach oraz Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie, którą ukończył, uzyskując tytuł inż. rolnictwa.
Przebieg kariery sportowej
Do reprezentacji Polski trafił w 1972 r. i w ciągu pięciu lat rozegrał 77 oficjalnych spotkań międzypaństwowych. Oprócz olimpijskiego złota zdobył srebrny medal na Mistrzostwach Europy w Belgradzie w 1975 r. Sportową karierę w kraju związał z AZS-em Olsztyn, z którym osiągał sukcesy w Polsce i w Europie. Trafił pod skrzydła znakomitego trenera Leszka Dorosza, który wykorzystał jego predyspozycje, przede wszystkim nieprzeciętną siłę i dynamikę.
Dorobek klubowy Lubiejewskiego jest imponujący. W czasie gry w akademickim klubie z Olsztyna trzykrotnie zdobył z nim mistrzostwo Polski (1973, 1976, 1978), cztery razy wicemistrzostwo (1972, 1974, 1977, 1980) i dwa razy trzecie miejsce (1971 i 1975). W latach 1970–1972 trzykrotnie wywalczył z zespołem AZS-u Puchar Polski. W 1978 roku był finalistą turnieju Pucharu Europy Zdobywców Pucharów, gdzie AZS Olsztyn zajął drugą pozycję. Karierę zakończył w belgijskim klubie Antonius Herentals, gdzie pełnił rolę zawodnika oraz trenera.
Po powrocie do Polski ciągle pozostaje blisko związany z AZS-em. Jako członek Zarządu Klubu wspiera go wiedzą i doświadczeniem. Uwielbiany przez kibiców, wielokrotnie znajdował się w dziesiątce najlepszych sportowców Warmii i Mazur. Popularyzuje siatkówkę wśród najmłodszych.
Osiągnięcia sportowe
- złoty medalista olimpijski (Montreal 1976 r.)
- srebrny medalista Mistrzostw Europy w Belgradzie (1975 r.)
- trzykrotny mistrz Polski (1973, 1976, 1978 r.) w barwach AZS Olsztyn
- trzykrotny zwycięzca Pucharu Polski (1970–1972) w barwach AZS Olsztyn
Bibliografia
Duński Witold, Od Paryża do Sydney 2000. Polscy medaliści olimpijscy i paraolimpijscy: encyklopedia ilustrowana, Warszawa 2000.
Głuszek Zygmunt, Leksykon polskich olimpijczyków 1924-1998, Warszawa 1999.
Mecner Krzysztof, 80 lat siatkówki: od "przebijanki" do ligi światowej, Olsztyn 2001.
Pawlak Anna, Olimpijczycy – polscy sportowcy w latach 1924–1998, Kraków 2000.
