Zenobiusz Bednarski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Odznaczenia) |
(→Bibliografia) |
||
| Linia 48: | Linia 48: | ||
== Bibliografia== | == Bibliografia== | ||
| − | Bednarski Z., ''Rocznik Medyczny'', | + | Bednarski Z., ''Rocznik Medyczny'', tom V, volumen I, Olsztyn 1997, s. 20. |
| − | [[Kategoria: Zdrowie|Bednarski, Zenobiusz]] [[Kategoria: Ochrona zdrowia| Bednarski, Zenobiusz]] [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki | + | [[Kategoria: Zdrowie|Bednarski, Zenobiusz]] [[Kategoria: Ochrona zdrowia| Bednarski, Zenobiusz]] [[Kategoria: Lekarze i pielęgniarki| Bednarski, Zenobiusz]] [[Kategoria: Olsztyn| Bednarski, Zenobiusz]] [[Kategoria: 1945-1989| Bednarski, Zenobiusz]] [[Kategoria: 1990-|Bednarski, Zenobiusz]] |
Wersja z 20:11, 17 sty 2015
| Zenobiusz Michał Bednarski | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 stycznia 1923 r. Pińczów |
| Data i miejsce śmierci | 29 września 2014 r. Gdańsk |
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Katolicki w Sopocie |
| Zawód | lekarz, historyk medycyny |
Zenobiusz Michał Bednarski (ur. 1 stycznia 1923 r. w Pińczowie, zm. 29 września 2014 r. w Gdańsku) – lekarz, historyk medycyny, specjalista I i II st. z ftyzjatrii.
Spis treści
Życiorys
Był synem Michała i Antoniny z d. Zielińskiej. W lipcu 1943 r. został wzięty na roboty przymusowe, początkowo pracował w kamieniołomach w Rykoszynie, od października 1943 w Kielcach, a od września 1944 r. do 11 stycznia 1945 r. w okolicach Pińczowa.
Szkoła i wykształcenie
Do szkoły powszechnej i gimnazjum uczęszczał początkowo w Augustowie, czwartą klasę gimnazjalną ukończył po wybuchu wojny na na tajnych kompletach w Pińczowie. Od lutego 1945 do czerwca 1946 r. uczęszczał do gimnazjum i liceum w Pińczowie, tam też uzyskał świadectwo dojrzałości. W latach 1946–1951 studiował na Wydziale Lekarskim AM w Gdańsku, gdzie 5 kwietnia 1952 r. otrzymał dyplom lekarza.
Praca
Nakazem pracy został skierowany do pracy w PSP w Prabutach. Następnie 30 września 1953 r. przeniósł się do Olsztyna. Od 1 stycznia 1954 r. pracował w Centralnej Wojewódzkiej Przychodni Przeciwgruźliczej. Od 25 lipca 1957 r. do 1 stycznia 1959 r. pełnił obowiązki ordynatora. Następnie został ordynatorem II oddziału Szpitala Specjalistycznego Zespołu Gruźlicy i Chorób Płuc, funkcję tę pełnił do chwili emerytury.
Jednocześnie do 31 grudnia 1960 r. był kierownikiem szczepień BCG. W latach 1961–1969 pełnił funkcję kierownika działu rehabilitacji w Wojewódzkiej Przychodni Przeciwgruźliczej, w latach 1956–1965 był założycielem i kierownikiem Półsanatorium Akademickiego w Olsztynie. W latach 1973–1977 był kierownikiem ds. lecznictwa.
Był specjalistą I i II st. z ftyzjatrii.
Działalność naukowa
Uzyskał stopień dr n.med. na podstawie pracy: Polacy na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Dorpackiego w latach 1802-1889.
Był autorem wielu publikacji z zakresu ftyzjatrii oraz historii medycyny. Opis swojej działalności na terenie Warmii i Mazur zawarł w książce Moje życie po otrzymaniu nakazu pracy. Wspomnienia.
Odznaczenia
Za pracę zawodową, naukową i społeczną odznaczony m.in.:
- Srebrnym Krzyżem Zasługi
- Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- odznaką "Zasłużony dla Warmii i Mazur"
- odznaką "Za wzorową pracę w służbie zdrowia"
Bibliografia
Bednarski Z., Rocznik Medyczny, tom V, volumen I, Olsztyn 1997, s. 20.
