Łęgwarowo

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Łęgwarowo

Dwór w Łęgwarowie.Fot. Mieczysław Kalski
Dwór w Łęgwarowie.
Fot. Mieczysław Kalski
Rodzaj miejscowości wieś niesołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat węgorzewski
Gmina Węgorzewo
Sołectwo Rudziszki
Liczba ludności (2010) 79
Strefa numeracyjna (+48) 87
Kod pocztowy 11-600
Tablice rejestracyjne NWE
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Łęgwarowo
Łęgwarowo
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Łęgwarowo
Łęgwarowo
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Łęgwarowo (niem. Lingwarowen, od 1938 r. Berlingen) – wieś niesołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Węgorzewo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego. W 2010 r. liczyła 79 mieszkańców.

Położenie

Wieś położona jest w północnej części Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, na Pojezierzu Giżycko–Węgorzewskim, 17 km na północ od Węgorzewa.

Dzieje miejscowości

Wieś została założona pod koniec XVI wieku. Wśród mieszkańców początkowo przeważali Litwini. Była to wieś szlachecka i mieszkańcy świadczyli powinności na rzecz dworu.

W XIX i XX wieku (do 1945 roku) należała do majątku rodziny Doeringów i obejmował prawie 500 ha. W maju 1939 roku mieszkało tu 156 osób. W 1935 roku do miejscowej szkoły (brak daty założenia) uczęszczało 69 dzieci, pracowało w niej dwóch nauczycieli.

Po II wojnie światowej na terenie dawnego majątku założono Państwowe Gospodarstwo Rolne; w dworze mieściły się biura i mieszkania dla pracowników.

W latach 60. XX wieku Łęgwarowo należało do gromady Perły; obecnie wchodzi w skład sołectwa Rudziszki.

Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej w Węgielsztynie.

Zabytki

  • dwór z drugiej połowy XIX wieku (ukończony w 1886 roku); obecnie własność Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa
  • park dworski, założony na 11 ha, na jego skraju cmentarz rodowy
  • zabudowania gospodarcze z połowy XIX wieku, z czerwonej cegły, m.in. stajnia, a także dawna łaźnia z drewnianą wieżyczką (zamieniona w drugiej połowie XX wieku na kurnik)

Bibliografia

Jackiewicz-Garniec Małgorzata, Garniec Mirosław, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn 2001.
Wakar Andrzej, Wilamowski Bohdan, Węgorzewo. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1968.
Bank Danych Lokalnych GUS [29.07.2013]