Anioł

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Anioł

Znaczenie istota duchowa

Anioł – byt duchowy służący Stwórcy i wypełniający Boskie zamysły. Anioł Stróż uznawany jest za opiekuna człowieka. Spośród archaniołów największą czcią otaczani są Michał (anioł sądu, kar Bożych, ale i Bożego miłosierdzia, towarzysz umierających), Gabriel (zwiastun narodzenia Syna Bożego i Jana Chrzciciela) i Rafał (patron chorych i podróżnych), których święto przypada od 1969 roku na 29 września (Dzień św. Michała). Dawniej ich święta obchodzono w różnych terminach.

Etymologia

Wyraz "anioł" stanowi bezpośrednie zapożyczenie z języka czeskiego.

Zwyczaje na Warmii i Mazurach

W Tuławkach w 1782 roku biskup Ignacy Krasicki konsekrował kaplicę pw. Michała Archanioła. Dziś pod wezwaniem Michała Archanioła funkcjonuje kościół w Blankach[1].

Na Warmii obchodzono święto Aniołów Stróżów wprowadzone w 1670 roku. Zenona Rondomańska, badaczka polskiej pieśni religijnej w tym regionie, podaje, że znano tu cztery pieśni kierowane do niebiańskich opiekunów. Najstarsza z nich, Idź precz nieszczęsny grzeszniku, piekła wieczny hołdowniku, zniknęła z repertuaru w połowie XIX wieku. Śpiewano natomiast Aniele Stróżu duszy, Cześć winną tobie stróżu mój oraz Witajcie z nieba zesłani posłowie. Do archaniołów kierowano osobne pieśni, choć wspólną dla wszystkich była pieśń Zawitaj wojsko nieogarnionego Króla[2].

Wierzenia

Skrzydlaci niebiańscy posłańcy mieli ratować kościelne dzwony w chwili niebezpieczeństwa. Anioły były zawsze kojarzone z dobrą nowiną, roztaczana przez nie opieka miała zabezpieczyć przed wieloma życiowymi troskami i zagrożeniami. Archanioł Michał miał stać przy łożu umierającego i odprowadzać jego duszę na sąd Boży.

W okresie I wojny światowej anioły przybrały rolę posłańców złych wiadomości, zaświadczenie o śmierci żołnierza, które wręczano rodzinie poległego, zdobił bowiem wizerunek anioła pochylającego się nad zmarłym.

Najczęściej ich wizerunki odnajdujemy w świątyniach. Anielskie rzeźby zdobiły ołtarze główne, ambony, sklepienia, chrzcielnice. Na przełomie XIX i XX wieku anioły zaczęły pojawiać się również na pomnikach – przedstawiane były często jako niebiańscy posłańcy niosący wieniec laurowy.

Przypisy

  1. Skocz do góry Rondomańska Zenona, Polska pieśń religijna na Warmii 1795–1939, Olsztyn 2002, s. 245.
  2. Skocz do góry Tamże.

Zobacz też

W miejscowości tej odbywa się doroczny Międzyregionalny Zlot Miłośników Aniołów.

Bibliografia

Szyfer Anna, Zwyczaje, obrzędy i wierzenia Mazurów i Warmiaków, Olsztyn 1968.
Rondomańska Zenona, Polska pieśń religijna na Warmii 1795–1939, Olsztyn 2002.