Erich von Drygalski

Erich Dagobert von Drygalski
Data i miejsce urodzenia	9 lutego 1865 roku Królewiec
Data i miejsce śmierci	10 stycznia 1949 roku Monachium
Zawód	geograf, twórca teorii o deformacji kontynentów po stopieniu się lodowca

Erich Dagobert von Drygalski (ur. 9 lutego 1865 r. w Królewcu, zm. 10 stycznia 1949 r. w Monachium) – geograf, twórca teorii o deformacji kontynentów po stopieniu się lodowca.

Życiorys

Erich von Drygalski był synem dyrektora królewieckiego gimnazjum. Jego przodkowie pochodzili Z Drygał koło Pisza; twierdził, że przybyli na te tereny z zachodnich Niemiec.

Ożenił się w 1907 roku, był ojcem czterech córek.

Zmarł w Monachium. Pochowany jest na cmentarzu Partenkirchen.

Szkoła i wykształcenie

W wieku 17 lat podjął studia na królewieckiej Albertynie. Studiował matematykę i fizykę. Potem przenosił się kolejno do Bonn, Lipska i Berlina.

Pracę doktorską pisał na temat: Die Geoid-Deformation der Kontinente zur Eiszeit und ihr Zusammenhang mit den Wärmeschwankungen der Erde [Geologiczne deformacje kontynentów w epoce lodowcowej i ich związki ze zróżnicowanym ociepleniem ziemi] i obronił ją w 1887 roku.

Działalność

W 1891 roku i w latach 1892–1893 kierował dwiema ekspedycjami badawczymi na Zachodnią Grenlandię. Wyprawy te wzbudziły ogromne zainteresowanie opinii publicznej. Habilitował się (1898) na podstawie wyników owych wypraw. W tym samym roku Deutsche Kommission für Südpolarforschung mianowała go kierownikiem pierwszej niemieckiej ekspedycji na Antarktydę. W 1898 został docentem, a w 1899 profesorem nadzwyczajnym geografii i geofizyki w Berlinie.

Od 1901 do 1903 roku kierował wyprawą badawczą na biegun południowy statkiem badawczym Gauß. Efekty tej wyprawy były znaczne (przedstawiono je w 20 tomach), m.in. odkryto wyspę, którą nazwano później Wyspą Wilhelma II, oraz czynny wulkan nazwany "Gaußberg". Mimo znaczenia tej wyprawy dla nauki cesarz Wilhelm II był niezadowolony, ponieważ niemiecka ekspedycja osiągnęła wynik jedynie 66° 2', podczas gdy Brytyjczycy dotarli do 82° 17'. Po powrocie Drygalski nie chciał jednak uczestniczyć w dalszym "wyścigu do bieguna". Swoim współpracownikom miał powiedzieć, że dla nauki jest to bez znaczenia, kto jako pierwszy postawi na nim stopę.

W 1906 roku przeniósł się do Monachium, gdzie objął profesurę geografii i geofizyki. Na Uniwersytecie w Monachium pracował do emerytury (1935). Również w 1906 roku został wybrany członkiem Leopoldyny. Był członkiem Niemieckiego Towarzystwa Geograficznego. Założył Instytut Geografii i kierował nim do śmierci. Od 1909 roku Drygalski był członkiem nadzwyczajnym Bawarskiej Akademii Nauki, a od 1912 członkiem zwyczajnym tej instytucji.

W 1910 wziął udział w wyprawie badawczej na Spitsbergen kierowanej przez grafa Zeppelina.

Wiele uczelni nadało mu tytuły doktora honoris causa. Dla uczczenia szczególnych dokonań naukowych Drygalskiego, jedną z wysp antarktycznych na Morzu Davisa nazwano jego imieniem. Na tej wyspie sezonowo była lokalizowana rosyjska stacja naukowa "Mir". Zmarł 10 stycznia 1949 roku w Monachium.

Prace

• Grönland-Expedition der Gesellschaft für Erdkunde zu Berlin 1891–1893 (dwa tomy), Berlin 1897.
• Zum Kontinent des eisigen Südens, Berlin 1904.
• Die Deutsche Südpolar-Expedition 1901–1903 im Auftrage des Reichsamtes des Innern, (20 tomów), Berlin 1905–1931 (wydawca)
• Die Deutsche Südpolarexpedition (15 tomów), Berlin 1915
• Gletscherkunde, Wien 1942 (we współautorstwie z Fritzem Machatschkiem)

Bibliografia

Jan Chłosta, Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.
de.wikipedia.org, Erich von Drygalski [29.01.2015]