Ernst Mollenhauer

Ernst Mollenhauer
Data i miejsce urodzenia	27 sierpnia 1892 r. Tapiawa
Data i miejsce śmierci	3 kwietnia 1963 r. Düsseldorf
Zawód	malarz

Ernst Mollenhauer (ur. 27 sierpnia 1892 roku w Tapiawie, zm. 3 kwietnia 1963 roku w Düsseldorfie) – niemiecki malarz pejzażysta.

Życiorys

Ernst Mollenhauer urodził się 27 sierpnia 1892 roku w Tapiawie położonej na wschód od Królewca. Z Tapiawy pochodził również słynny malarz Lovis Corinth zaprzyjaźniony z ojcem Mollenhauera. Corinth wspierał dążenie Mollenhauera do podjęcia studiów na królewieckiej Akademii Sztuki.

Studia podjął w 1913 roku. Przerwał je wybuch wojny (w czasie I wojny światowej Mollenhauer był żołnierzem). Od 1918 do 1922 kontynuował studia. W 1919 współuczestniczył w założeniu towarzystwa artystycznego Der Ring,

Zafascynował się rybacką wsią Nida (niem. Nidden) na Mierzei Kurońskiej, gdzie spotkał m.in. Maxa Pechsteina i Karla Schmidt-Rottluffa. Tam w 1920 roku wziął ślub z Hedwig Blode (1891–1973), córką miłośnika sztuki i właściciela zajazdu, w którym kiełkowała Kolonia Artystyczna w Nidzie (Künstlerkolonie Nidden). Zajazd ten do 1945 roku służył wielu malarzom, literatom, muzykom i aktorom jako schronienie, miejsce spotkań i intensywnych debat na tematy artystyczne. Mollenhauer należał do organizatorów takich spotkań.

Od 1922 do 1924 roku przebywał w USA. Był malarzem zaliczanym do czołowych niemieckich ekspresjonistów, a jego obrazy wzbudziły zainteresowanie w Stanach Zjednoczonych, gdzie w 1932 roku urządzono mu wystawę.

Od 1924 do 1945 roku pracował w Nidzie. Za pieniądze, które zdobył w USA dzięki wystawie, urządził pracownię. Nadal był odwiedzany przez malarzy niemieckich, organizował plenery. Współpracował również z berlińskim reżyserem Maxem Reinhardtem, który cenił go jako projektanta wnętrz. Od 1933 roku opiekował się letnim domem Thomasa Manna na Mierzei Kurońskiej.

Po powrocie Kraju Kłajpedzkiego do Rzeszy Niemieckiej jego dzieło uznano za "wynaturzone" i wydano zakaz wystawiania go. Mollenhauer pozostał w Nidzie do 1945 roku. W styczniu lub lutym tego roku czerwonoarmiści spalili jego prace oraz dzieła innych artystów w saunie. Tym samym zakończyła się epoka kolonii artystycznej w Nidzie.

Po zwolnieniu z niewoli w Danii i po pobycie w brytyjskim obozie w Szlezwiku-Holsztynie rozpoczął od 1946 roku budowanie nowej egzystencji w Kaarst koło Düsseldorfu. Artysta pozostawił wiele obrazów przedstawiających krajobraz morski nad Mierzeją. Po 1945 roku zamieszkał w Düsseldorfie, gdzie nadal działał twórczo. Część swego życia spędził na wyspie Sylt, gdzie miał pracownię. Wyspa przypominała mu okolice Nidy. Podróżował do Francji i Włoch. Był również twórcą środowiska artystów plastyków w Westfalii.

Zmarł na wyspie Sylt w wyniku zawału serca.

Bibliografia

Jan Chłosta, Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.