Hermann Goetz

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Hermann Gustaw Goetz

Data i miejsce urodzenia 7 grudnia 1840 r.
Królewiec
Data i miejsce śmierci 3 lutego 1876 r.
Hottigen koło Zurychu
Zawód kompozytor

Hermann Gustaw Goetz (ur. 7 grudnia 1840 r. w Królewcu, zm. 3 lutego 1876 r. w Hottigen koło Zurychu) – kompozytor.

Życiorys

Był piątym z ośmiorga dzieci handlarza artykułami żelaznymi. Z czasem jego ojciec stał się właścicielem browaru w Królewcu.

Ożenił się w 1868 roku.

Szkoła i wykształcenie

Odebrał dobre wykształcenie gimnazjalne i uniwersyteckie. Uczęszczał do Collegium Fridericianum. Nie był wyróżniającym się uczniem, lecz od najmłodszych lat chętnie muzykował. Z upodobaniem wykonywał utwory Mozarta. Mając piętnaście lat, skomponował sonatę na fortepian. W 1857 Louis Köhler przejął pieczę nad jego kształceniem muzycznym.

W końcu lat 50. podjął studia matematyczno-fizyczne na Albertynie na życzenie rodziców. Przerwał je po trzech semestrach.

Gry na skrzypcach uczył go koncertmistrz Japha. W 1860 roku przeniósł się do Berlina i zaczął studia w konserwatorium prowadzonym przez Juliusza Sterna, nauczyciela dyrygentury. Nauczycielami przyszłego kompozytora byli również Hans von Bülow (fortepian) i Hugo Ulrich (kontrapunkt). W 1862 ukończył z wielkim sukcesem studia koncertem Es-Dur.

Po ukończeniu studiów pracował jako organista w królewieckim kościele. W 1863 roku za prawą kompozytora i dyrygenta Carla Reinecke otrzymał posadę organisty w kościele miejskim w Winterthur. W tym czasie zaczął rozwijać intensywną działalność jako pianista, dyrygent, organista i nauczyciel gry na fortepianie.

W 1870 roku przeniósł się do Hottingen, (dzisiaj część Zurychu), ale do 1872 roku kontynuował działalność w Winterthur. W latach 1870-1874 dodatkowo trudnił się pisaniem recenzji dla jednego z pism poświęconych muzyce.

W 1874 roku w Mannheim miała miejsce prapremiera rozpoczętej w Winterthur, a zakończonej w Zurychu opery Der Widerspenstigen Zähmung , która spotkała się z dobrym przyjęciem. W Zurychu powstały również Symfonia F-dur op. 9, koncerty fortepianowy i wiolinowy D-dur op. 22.

W ostatnich latach życia musiał zrezygnować z koncertowania i udzielania lekcji, ponieważ odnowiła mu się nabyta w dzieciństwie gruźlica. Choroba zaostrzyła się i przedwcześnie zakończyła życie artysty. Jego grób znajduje się na cmentarzu Rehalp w Zurychu. Nie ukończył opery Franceska de Remini

Bibliografia

Jan Chłosta, Więksi i najwięksi twórcy kultury niemieckiej z Prus Wschodnich, Olsztyn 1999.
de.wikipedia.org [31.01.2015]