Jerzy Woyna-Okołow
To jest | Jerzy Woyna-Okołow | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | 1760 r. Wielkie Księstwo Litewskie, dobra nieświeskie książąt Radziwiłłów |
| Data i miejsce śmierci | 23 września 1828 r. Drezno |
| Miejsce spoczynku | cmentarz ewangelicki w Dreźnie |
Jerzy Woyna-Okołow (ur. w 1760 r. w dobrach nieświeskich książąt Radziwiłłów, zm. 23 września 1828 r. w Dreźnie) – urzędnik Królestwa Polskiego, pierwszy konsul polski w Prusach.
Życiorys
Jerzy Woyna-Okołow urodził się w rodzinie protestanckiej wyznania kalwińskiego. Rodzice przeznaczyli go do stanu duchownego, a zagraniczne podróże i studia na uniwersytetach zachodniej Europy miały być do tego odpowiednim przygotowaniem. Jerzy Woyna-Okołow podczas podróży nauczył się języka niemieckiego i francuskiego. Biegle posługiwał się również łaciną. Protekcja Stanisława Augusta Poniatowskiego pozwoliła mu zając stanowisko w ambasadzie Rzeczpospolitej Obojga Narodów w pruskiej stolicy, w Berlinie.
Po dłuższym pobycie w Prusach Woyna-Okołow złożył pismo do Deputacji Interesów Zagranicznych o przeniesienie go w roli konsula do nowo utworzonej placówki w Królewcu. Swoje nowe obowiązki rozpoczął za zgodą rządu pruskiego 1 lipca 1792 roku z pensją 750 zł na miesiąc (pensji ten nie otrzymywał regularnie). Zajmował się kontrolowaniem i sprawdzaniem handlu królewieckiego: eksportem, importem oraz cenami za poszczególne towary. W Królewcu Woyna-Okołow przebywał do 1794 roku, do powstania Tadeusza Kościuszki.
16 października 1794 roku mianowano go pełnomocnikiem Rady Najwyższej Narodowej. Reprezentował województwo sieradzkie i ziemię wieluńską. III rozbiór Rzeczpospolitej Obojga Narodów sprawił, że Jerzy Woyna-Okołow powrócił do Wielkiego Księstwa Litewskiego i podjął pracę jako doradca w dobrach nieświeskich książąt Radziwiłłów.
W czasach Księstwa Warszawskiego pełnił funkcję dyrektora skarbu, jednak za pewne nadużycia z urzędu został usunięty. Po 1815 roku pracował jako członek komisji w Królestwie Polskim dokonującej deliminacji. Znajomość z Józefem Zajączkiem pozwoliła mu uzyskać stanowisko dyrektora generalnego Komisji Skarbu, gdzie pracował 3 lata, po czym w 1820 roku został mianowany Prezesem Izby Obrachunkowej. Zmarł 23 września 1828 roku w Dreźnie, gdzie został pochowany na cmentarzu ewangelickim.
Bibliografia
Wybitni Polacy w Królewcu, red. S. Augusiewicz, J. Jasiński, T. Oracki, Olsztyn 2005.
