Kiełb

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Kiełb pospolity

Gobio gobio`
Linnaeus, 1758
Gobio gobio Linnaeus, 1758
Autor: Gilles San Martin. Źródło: Commons Wikimedia
Autor: Gilles San Martin. Źródło: Commons Wikimedia
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada promieniopłetwe
Rząd karpiokształtne
Rodzina karpiowate
Rodzaj Gobio
Gatunek Kiełb pospolity
Synonimy

Cyprinus gobio Linnaeus, 1758
Gobio fluviatilis Cuvier, 1842
Gobio fluviatilis Fleming, 1828
Gobio fluviatilis lepidolaemus Kessler, 1872
Gobio gobio albanicus Oliva, 1961
Gobio gobio balcanicus Dimovski & Grupche, 1977
Gobio gobio gobio (Linnaeus, 1758)
Gobio gobio gymnostethus Ladiges, 1960
Gobio gobio intermedius Battalgil, 1943
Gobio gobio lepidolaemus Kessler, 1872
Gobio gobio microlepidotus Battalgil, 1942
Gobio gobio muresia Jaszfalusi, 1951
Gobio gobio nikolskyi Turdakov & Piskarev, 1955
Gobio gobio saramaticus Berg, 1949
Gobio latus Anikin, 1905
Gobio saxatilis Koch, 1840
Gobio vulgaris Heckel, 1836
Leuciscus gobio (Linnaeus, 1758)

Kiełb pospolity, kiełb krótkowąsy, kiełb (Gobio gobio) – gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej z rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Bywa hodowany w akwariach zimnowodnych.

Morfologia

Ciało wrzecionowate, w przekroju prawie okrągłe, o krótkim, szerokim trzonie ogonowym. Głowa długa, oczy duże. Pysk tępy, otwór gębowy dolny. Na górnej szczęce dwa krótkie wąsiki, które odchylone do tyłu sięgają co najwyżej środka oka. Łuski duże, 40-42 wzdłuż linii bocznej. W płetwie grzbietowej 9-10 promieni. W płetwie odbytowej jest ich 8-9.

Płetwa ogonowa (tak jak u wszystkich gatunków kiełbi) rozwidlona. Zęby gardłowe dwurzędowe, (2)3.5-5.3(2). Grzbiet brązowoczarniawy, brązowozielonkawy lub brązowoniebieskawy. Boki jaśniejsze z długim szeregiem ciemnych, fioletowo do niebieskawo połyskujących plam. Brzuch białawy, lśniący, na płetwach nieparzystych ciemne punkty. Długość 8-14 cm, maksymalnie 20 cm.

Płetwy szarawo-żółte lub bladoróżowe. Płetwa ogonowa jest nakrapiana małymi, ułożonymi w kilku, biegnących równolegle do wycięcia w płetwie rzędach, plamkami.

Towarzyska przydenna ryba spędzająca ciepłe letnie miesiące na płyciznach. Na zimę schodzi do głębszych miejsc, gdzie zimuje.

Odżywianie

Młode osobniki odżywiają się planktonem i małymi larwami owadów. Później odżywia się rozmaitymi bentosowymi bezkręgowcami. Pokarmu poszukuje gromadnie za dnia, w płytkiej wodzie na piaszczystym i żwirowym dnie.

Występowanie

W szybko płynących wodach krain pstrąga, lipienia i brzany oraz w przybrzeżnej strefie czystych, zasobnych w tlen jezior o żwirowym lub piaszczystym dnie. Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w Europie Zachodniej, Środkowej i Wschodniej, charakterystyczny dla rzek o żwirowym i piaszczystym dnie, pospolity także w jeziorach.

Tarło

Dojrzewa płciowo w wieku 2–3 lat. Trze się w maju i czerwcu. Ikra o średnicy ok. 1,5 mm składana jest w liczbie 1000–3000 sztuk, na kamieniach i zatopionych korzeniach. Narybek wykluwa się po około 8 dniach, żyje na płyciznach, gromadnie, żywiąc się początkowo bardzo drobnym pokarmem. Kiełb żyje do 7 lat.

Ochrona i zagrożenie

Kategoria zagrożenia, do której został zakwalifikowany kiełb w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych (kategoria niższego ryzyka) wskazuje, że w tej chwili nie ma żadnych obaw o przyszłość tego gatunku.

  • Okres ochronny: brak
  • Wymiar ochronny: brak
  • Dobowy limit połowu: brak

Znaczenie gospodarcze

Niegdyś chętnie spożywany ze względu na bardzo smaczne mięso i łatwość złowienia. Bardzo popularny jako przynęta na ryby drapieżne.

Źródło

pl.wikipedia.org [12.01.2015]
rtw.org.pl [12.01.2015]

Kiełb. Autor: Michal Maňas, źródło: Commons Wikimedia