Piotrowice

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Piotrowice

Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat nidzicki
Gmina Nidzica
Sołectwo Piotrowice
Liczba ludności (2010) 85
Strefa numeracyjna (+48) 89
Kod pocztowy 13 - 100 Nidzica
Tablice rejestracyjne NNI
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Piotrowice
Piotrowice
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Piotrowice
Piotrowice
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Piotrowice (niem. Piotrowitz, po 1818 r. Alt Petersdorf) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. W 2010 roku wieś liczyła 85 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa pełni Franciszek Malanowski[1].

Położenie

Miejscowość leży między drogą wojewódzką nr 604 a drogą krajową nr 7 w odległości ok. 6 km od Nidzicy.

Dzieje miejscowości

Wieś lokowano ok. XIV w. W 1498 r. hrabia Wilhelm von Eysenburg odnowił przywilej lokacyjny wsi. Miejscowość obejmowała wówczas 20 łanów. Gospodarowało w niej 5 wolnych chłopów. W 1717 r. 4 gospodarzy uprawiało 5 łanów. 14 łanów leżało odłogiem. W 1782 r. było tu 4 chłopów. W 1784 r. wśród nowych mieszkańców znaleźli się: Andreas Szczepkowski, Andreas Loszins, Martin Kozian, Albrecht Narzinski, Martin Rutkowski, Martin Nowiński,Adam Talarek. W 1858 r. teren wsi obejmował 1335 mórg.


Liczba mieszkańców i domów w kolejnych latach:

  • 1817 r. – 5 domów, 22 mieszkańców
  • 1846 r. – 6 domów, 54 mieszkańców
  • 1858 r. – 9 domów, 63 mieszkańców
  • 1867 r. – 94 mieszkańców
  • 1871 r. – 15 domów, 91 mieszkańców
  • 1885 r. – 14 domów, 72 mieszkańców
  • 1895 r. – 12 domów, 63 mieszkańców
  • 1905 r. – 14 domów, 71 mieszkańców
  • 1910 r. – 15 domów, 88 mieszkańców
  • 1939 r. – 100 mieszkańców

Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej w Napiwodzie.

Zabytki

Do dnia dzisiejszego zachowała się tradycyjna zabudowa zagród, staw wiejski ze starodrzewem oraz aleje przydrożne.

Bibliografia

Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, ss. 165–202.
Zielińska Agnieszka, Dzieje miasta i okolic w latach 1807–1914, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmera, Nidzica 2012, ss. 203–267.
Bank Danych Lokalnych GUS [16.10.2014]

Przypisy