Rezerwat Cielętnik
Rezerwat przyrody Cielętnik | |
| |
Rodzaj rezerwatu | torfowiskowy |
Państwo | Polska |
Data utworzenia | 1959 |
Powierzchnia | 3,38 ha |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Rezerwat przyrody Cielętnik – rezerwat utworzony w 1959 r. (MP nr 94, poz. 500) na terenie gminy Braniewo, w pobliżu wsi Stępień w Nadleśnictwie Zaporowo. Powierzchnia rezerwatu wynosi 3,38 ha. Rezerwat utworzono w celu zachowania torfowisk ze stanowiskiem brzozy niskiej.
Spis treści
O rezerwacie
Fizjogeografia terenu i szata roślinna
Rezerwat znajduje się w odległości 3 km od Zalewu Wiślanego, na wysokości około 0,5 m n.p.m. Obszarem rezerwatu jest nadmorska równina powstała w wyniku osadzania znacznych pokładów masy organicznej w postaci mułu i torfu na podłożu mineralnym, będącym dnem morskim. Równinę budują torfy niskie, nieco murszejące w stropowej części profilu glebowego. Miąższość pokładu torfu oraz namułów dochodzi do ponad 2 m. Występuje tu jeden podtyp gleby: gleba torfowa torfowiska niskiego. Poziom wód gruntowych waha się w zależności od pory roku od 0,3 do 0,6 m.
W okresie uznawania obszaru za chroniony stanowisko brzozy niskiej było na tym terenie jednym z największych na Pojezierzu Mazurskim. Obecnie w wyniku zmiany warunków wodnych (nadmierne odwodnienie) jak i zacienienia przez drzewa, krzewy i wysokie trawy przedmiot objęty ochroną rezerwatu jest zagrożony. Ze względu na zmniejszenie liczebności brzozy niskiej i jej obecność poza granicami rezerwatu niezbędne są prace czynnej ochrony brzozy, tj. przerzedzenie drzewostanu brzozy brodawkowatej i omszonej, usuwanie krzewów konkurujących z brzozą niską, okresowe wykaszanie traw
Rośliny
Brzoza niska osiąga tu wysokość do 2,2 m, częściej rośnie na obrzeżach i w sąsiedztwie rezerwatu. Wśród roślin występujących w rezerwacie obok brzozy niskiej można spotkać też inne gatunki: wierzbę śniadą (Salix Starkeana), rutewkę żółtą (Thalictrum Flaum), rutewkę wąskolistną (T. lucidum), nerecznicę grzebieniastą, storczyka plamistego, storczyka szerokolistnego, fiołka torfowego, szalej jadowity czy przetacznika długolistnego (Veronica longifolia).
Bibliografia
Dąbrowski S., Polakowski B., Wołos L., Obszary chronione i pomniki przyrody województwa Warmińsko-Mazurskiego, Urząd Wojewódzki, Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie, 1999.
Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Olsztynie, Rejestr rezerwatów przyrody województwa warmińsko-mazurskiego [09.02.2015]
pl.wikipedia.org [09.02.2015]
Galeria zdjęć
Brzoza niska (Betula humilis Schrank). Fot. b.gliwa. Źródło: Commons Wikimedia
Szalej jadowity (Cicuta virosa). Fot. Anneli Salo. Źródło: Commons Wikimedia