Rezerwat Wyspy na jeziorach Mamry i Kisajno

Rezerwat przyrody Wyspy na jeziorach Mamry i Kisajno
Rodzaj rezerwatu	faunistyczny
Państwo	Polska
Data utworzenia	1957
Powierzchnia	215,35 ha
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Rezerwat przyrody Wyspy na jeziorach Mamry i Kisajno
Położenie na mapie Polski Rezerwat przyrody Wyspy na jeziorach Mamry i Kisajno
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Rezerwat przyrody Wyspy na jeziorach Mamry i Kisajno – rezerwat przyrody utworzony w 1957 r. (MP nr 14, poz. 108). Powierzchnia rezerwatu wynosi 215,35 ha, choć do 1989 roku teren chroniony zajmował powierzchnię 193,74 ha (MP nr 17, poz. 119). Celem ochrony jest zachowanie miejsc lęgowych ptactwa wodno–błotnego oraz miejsc odpoczynku ptaków podczas wiosennych i jesiennych przelotów.

O rezerwacie

Rezerwat obejmuje wszystkie 20 wysp na jeziorach Mamry i Kisajno. Mają one powierzchnię od kilku arów do 71 ha; największą z nich są Upałty na jeziorze Mamry, a na Kisajnie – Duży Ostrów, Sosnowy Ostrów, Górny Ostrów, Mały Ostrów, Wielka Kiermuza, Dębowa Górka.

Fizjogeografia terenu i szata roślinna

Wymienione wyspy położone są w II przyrodniczo-leśnej Krainie Mazursko-Podlaskiej, Dzielnicy 1 Pojezierza Mazurskiego. Zbudowane są z materiału pochodzenia lodowcowego i utworów akumulacji wodnej. Większe wyspy pokryte są drzewostanami o zróżnicowanym składzie gatunkowym. Na obrzeżach wysp i w głębi w obniżeniach występują olsy, łęgi olchowe i jesionowo-olchowe, wyżej – lasy mieszane, a na Sosnowym Ostrowiu – sosnowy bór świeży. Wyspy otoczone są pasem szuwarów. Stwarza to dogodne warunki dla wielu gatunków ptaków
Na terenie rezerwatu wyróżniono 12 zbiorowisk roślinnych. Największą część powierzchni rezerwatu zajmują zbiorowiska olesów z dominującą olszą czarną. Występują na wszystkich wyspach na glebach murszowo-torfowych oraz torfowych. Dużą część powierzchni rezerwatu zajmują zbiorowiska lasów świeżych, świeżych zniekształconych, lasów świeżych i mieszanych na glebach porolnych, mieszanych świeżych i wilgotnych zniekształconych. Drzewostan tu tworzą głównie lipa, dąb, brzoza brodawkowata, sosna, świerk. Na niewielkim obszarze występują zbiorowiska borów mieszanych wilgotnych, mieszanych bagiennych z brzozą omszoną i brodawkowatą oraz osiką. W najniższych położeniach, przeważnie w sąsiedztwie olsów, na niewielkich fragmentach można wyróżnić zbiorowiska zarośli wierzbowych. Około 4% powierzchni rezerwatu zajmują zbiorowiska lasu mieszanego bagiennego, natomiast 6,2% ogólnej powierzchni rezerwatu zajmują zbiorowiska zniekształconych lasów łęgowych.

Zwierzęta

Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie 110 gatunków ptaków. Gniazdują tu m.in. kormoran, perkoz rdzawoszyi, bąk, czapla siwa, tracz nurogęś, błotniak stawowy, żuraw, śmieszka, mewa pospolita, mewa srebrzysta, kania czarna, rybitwa zwyczajna. Obserwowano bielika i orlika krzykliwego. Zatrzymują się też stada gęsi zwłaszcza białoczelnych.

Rośliny

Na terenie rezerwatu odnotowano kilka gatunków roślin chronionych, takich jak: lilia złotogłów, storczyk plamisty, wawrzynek wilczełyko, porzeczka czarna, kruszyna pospolita, kalina koralowa,marzanka wonna i konwalia majowa.

Ciekawostki

Na wszystkich wyspach objętych ochroną obowiązuje bezwzględny zakaz wstępu i biwakowania.

Zobacz też

Rejestr rezerwatów przyrody województwa warmińsko-mazurskiego, Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Olsztynie [10.12.2014]
Rezerwat przyrody Wyspy na jeziorach Mamry i Kisajno, pl.wikipedia.org [10.12.2014]
gizycko.bialystok.lasy.gov.pl [10.12.2014]

Bibliografia

Dąbrowski S., Polakowski B., Wołos L., Obszary chronione i pomniki przyrody województwa warmińsko-mazurskiego, Urząd Wojewódzki, Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie, 1999.

Galeria zdjęć

• Rezerwat Wyspy na jeziorach Mamry i Kisajno
• 

  Rezerwat Wyspy na jeziorach Mamry i Kisajno

• 

  Rezerwat Wyspy na jeziorach Mamry i Kisajno

• 

  Liście olszy czarnej (Alnus glutinosa). Fot. Nova. Źródło: Commons Wikimedia

• 

  Storczyk plamisty (Dactylorhiza maculata). Fot. Jerzy Opioła. Źródło: Commons Wikimedia

• 

  Perkoz rdzawoszyi (Podiceps griseigena). Fot. Marek Szczepanek. Źródło: Commons Wikimedia