Stynka

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Stynka

Osmerus eperlanus`
Linnaeus, 1758
Osmerus eperlanus Linnaeus, 1758
Fot. WHell Źródło: Commons Wikimedia
Fot. WHell Źródło: Commons Wikimedia
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada promieniopłetwe
Rząd stynkokształtne
Rodzina stynkowate
Rodzaj Osmerus
Gatunek Stynka
Synonimy

Eperlanus vulgaris Valenciennes, 1842-56
Osmerus abbottii Cope, 1870
Osmerus eperlanus eperlanus Linnaeus, 1758
Osmerus eperlanus schonfoldi McAllister, 1984
Osmerus eperlanus spirinchus Pallas, 1814
Salmo eperlanomarinus Bloch, 1782
Salmo eperlanus Linnaeus, 1758
Salmo spirinchus Pallas, 1814

Stynka (Osmerus eperlanus) – anadromiczna ryba z rodziny stynkowatych (Osmeridae).

Morfologia

Ciało ma wydłużone, wrzecionowate, o długości do 30 cm, pokryte dużymi, przezroczystymi łuskami. Dolna szczęka lekko wysunięta do przodu, zęby stosunkowo duże. Płetwa tłuszczowa obecna. Ubarwienie zmienne, zależne od koloru wody, grzbiet ciemniejszy, boki srebrzyste.

Występowanie

Występuje w Bałtyku, Zalewie Szczecińskim, Zatoce Gdańskiej, oraz Zalewie Wiślanym i rozległych głębokich jeziorach o zimnej, przezroczystej wodzie, położonych na północy kraju.

Spotykana bywa w rzekach. Jest bardzo wrażliwa na eutrofizację i zanieczyszczenia. Niestety jej liczebność spada.

Gatunek występujący ławicowo.

Żerowanie

Jest niemal wszystkożerna. Młode osobniki zjadają okrzemki, oczliki i wrotki, starsze zjadają głównie zooplankton oraz larwy ochotkowatych. W drugim roku życia staje się drapieżnikiem. Duże sztuki zjadają głównie małe osobniki własnego gatunku oraz niewielkie jazgarze. Wiosną żywi się głównie wylęgiem. W czasie tarła nie pobiera pokarmu.

Rozród

Dojrzałość płciową uzyskuje w 2 roku życia. Tarło odbywa głównie nocą, od lutego do maja – w zależności od temperatury. Trze się stadnie w płytkich wodach (do 1 m) rzek lub jezior, na dnie piaszczystym lub kamienistym. Wędruje do 30 km w górę rzeki. Po złożeniu i napęcznieniu ikry zewnętrzna błona jajowa pęka i tworzy rodzaj podstawki przytwierdzającej ją do podłoża. Inkubacja, przy temperaturze 6 stopni Celsjusza trwa ponad miesiąc. Larwy po wykluciu mają 5–6 mm długości. W woreczkach żółtkowych znajduje się oleista kuleczka, która ułatwia pływanie. Po osiągnięciu 4–5 cm młode spływają do morza. W pierwszym roku życia osiągają 8 cm długości. Zazwyczaj żyją 2–3 lata, choć mogą dożyć nawet 8. lat.

Kategoria zagrożenia CKGZ

Stynka została zakwalifikowana do grupy najmniejszej troski. Oznacza to, że nie uznaje się jej za zagrożonej wyginięciem w żadnym stopniu.

  • Okres ochronny: brak
  • Wymiar ochronny: brak
  • Dobowy limit połowu: brak

Znaczenie gospodarcze

Stynka ma duże znaczenie gospodarcze. Mięso o charakterystycznym zapachu świeżego ogórka jest przetwarzane na konserwy rybne oraz wykorzystywane w produkcji pasz dla zwierząt i tranu.

Bibliografia

Stynka, pl.wikipedia.org [29.10.2014]
fishing.pl [29.10.2014]